Unexpected Love ✔️ (Undercover Love spin-off) (DUTCH)

~22: Lulu

Ik bijt zenuwachtig nog een nagel af. Ik kijk voor me uit. Nu pas valt het me op dat er een schilderij in de living hangt. Het heeft allemaal heel donkere kleuren. De zwarte strepen gemengd met bruine vallen het hardst op.

Ugh, ik zoek hier al de hele tijd afleiding maar ik blijf er aan denken. Gisteren is Jack niet thuisgekomen. Ik ben gisteren gewoon gaan slapen alsof het een gewone dag was. Maar toen ik hem vanmorgen niet in zijn bed zag liggen, maakt ik me meteen ongerust. Het is nu al ondertussen middag en hij is nog steeds niet terug.

Eerlijk gezegd boeit het me niet veel als hij nu in de struiken ligt, maar als dat gebeurt moet ik me weer verantwoordelijken bij het ziekenhuis. En zo komt het ook bij de oortjes van Charlotte en Rosie. Als zij zien dat het niet goed gaat, kunnen we allebei fluiten naar onze job. En dat wil ik voor ons beiden niet.

Gisteren hadden ik en Mia heel veel fun. Ik heb haar het huis laten zien. Daarna hebben we wat eten besteld en wat gepraat en wat gegamet. Er liggen hier kei toffe spelletjes voor op die playstation en wiiu. Echt heel nice.

Wanneer ik de deur hoor opengaan, spring ik direct recht. Ik loop naar de deur om te kijken of het Jack is. Ik zie een zwarte hoodie en een zwarte broek verschijnen. Eerst laat hij zijn gezicht niet zien als hij de deur sluit. Hij draait zich al snel om waardoor ik zijn gezicht zie.

Ik schrik even als ik hem zie. Zijn lippen zijn helemaal open. Als hij zijn kap afdoet, zie ik zijn bebloede knokkels. Wat is er gebeurt? 'Wat heb je gedaan?!' vraag ik stomverbaasd. Ik pak met mijn handen zijn gezicht vast om te kijken naar zijn lippen.

Dit moet verzorgd worden, en snel. Ik trek Jack, zonder zijn toestemming, mee naar de keuken. Ik heb hier gisteren ergens een verbanddoos gezien. Het moet hier wel ergens zijn in een van die kasten. Ik zet hem op een stoel. 'Het is echt niet erg, hoor,' zaagt hij weeral. Ik weet echt wel wat er uit ziet als een zeer erge wonde.

'Bij mijn opleiding heb ik dat al zo vaak voorgehad en ik heb geleerd dat je het altijd meteen moet verzorgen anders komen er infecties op. Ik pak alles wat ik nodig heb uit de verbanddoos. 'Echt waar, het hoeft niet. Het zal wel zelf genezen.' Jack blijft het volhouden dat er niets aan de hand is.

Ik leg de doos op tafel. Ik haal er alles uit wat ik nodig heb om zijn lip te verzorgen. Vervolgens ga ik voor hem staan. Ik pak het doekje en begin op zijn lip te doppen. Als ik een paar seconden bezig ben, probeer ik me meer en meer te concentreren op hetgene waar ik mee bezig ben.

Mijn ogen zijn nog steeds gefocust op zijn lippen, iets te gefocust. Ik mag niet aan andere dingen denken, Lu. Ik pak nog een ander doekje samen met wat verzorgmiddel. Ik ga weer rustig over zijn bebloede lip.

Als ik klaar ben, kijk ik in Jacks ogen. Zijn ogen zijn net als de mijne gericht op de persoon voor ons. Ik probeer rustig mijn focus ergens anders te leggen. Hoe lang zat ik naar zijn lippen en ogen te staren? Man, waarom ben ik de laatste tijd zo? Ik ga hem toch zeker niet leuk vinden.

'Nu moet het wel oké zijn.' Ik sta weer rechtop en wandel naar de kast met de verbanddoos. Ik probeer in mijn ooghoek te zien wat Jack nu aan het doen is. Maar ik krijg geen grijntje te zien. Tja, dan ga ik maar verder met waar ik mee bezig was. 

Ik doe de bovenste kast open om de doos er in te zetten. Het is net een beetje te groot voor me. Met mijn onhandige hand sla ik zachtjes een bord van de plank. Ik maak me klaar om de scherven op mijn hoofd te voelen.

Maar afwachtend gebeurt er niets. Ik open mijn ogen en zie een arm aan de linkerkant van mijn schouder hangen. Ik voel ook een warmte achter me. Wat is er net gebeurt? Ik draai me rustig om. Ik hoop niet dat wat er gebeurt is, wat ik denk dat er gebeurt is. 

En ik had het juist. Ik sta nu tegen het tafel aanrecht, heel dicht bij Jack die nog steeds zijn hand aan mijn linkerschouder heeft om het bord te redden.

Hij zet het volgens mij helemaal goed en laat zijn arm zakken. Hij kijkt me diep in de ogen aan. Man man, die bruine ogen van hem worden echt nog eens mijn dood. Gast, wat zeg je nu? Ik vind hem helemaal niet leuk, en hij mij trouwens ook niet. 

Ik duw hem zachtjes terug als teken dat ik het heel awkward vind. Hij snapped ook uit zijn gestaar en ziet wat er gebeurt is. Jack verontschuldigt zich en gaat verder weg van me.

Ik knik gewoon een keer en ga dan naar mijn kamer. Godverdomme, laat je hoofd zo niet gek maken. Dan denk ik nog aan iets dat ik hem moet vertellen. Ik loop rustig terug. 'Oh ja, morgen heb ik een modeshow dus ik ga er de hele dag niet zijn en kom waarschijnlijk laat terug,' zeg ik snel tegen hem. 'Prima,' zegt hij droog. Ik knik gewoon en loop dan for real terug naar mijn kamer.

—-—

Oeh, daar begint iets te groeien tussen de twee. Wat denken jullie van dit koppel? 

xoxo C.S.