Unexpected Love ✔️ (Undercover Love spin-off) (DUTCH)

~53: Lulu

'Liefie, gaat het daar een beetje? Als je iets te kort komt, roep ons gerust. Ik moet toch heel goed zorgen voor mijn nichtje, niet waar?' Ik kijk in het vieze gezicht van Olivia. Ze begint weer gemeen te lachen. Ik rol met mijn ogen en kijk naar de ruggen die Olivia en Cliff me toewijzen. Wel, hier zit ik dan. Zonder eten, zonder drinken, zonder iemand, opgesloten in de kelder van Olivia en Cliff

~24 uur eerder~

Nadat Jack is weggelopen, zijn een aantal mensen van de organisatie mee gegaan. Ik wist al dat Olivia me niet zomaar zou laten gaan dus volgen zat er voor mij niet in. Ik wilde graag achter Jack aanrennen en alles uit leggen, maar zo gemakkelijk gaat dat niet. Nu Olivia weet  dat iedereen aan de andere kant me niet meer wilt, gaat ze dat gebruiken om mij hier te houden. Ik had niet anders verwacht van haar.

'Zo Charlotte, wil je me nog steeds achter de tralies zetten. Ik denk toch wel dat dat moeilijk zal gaan. Met mijn leger dat achter me staat, met Lulu die ik nu aan mijn kant heb. Ik zou je graag zien willen proberen,' zegt Olivia tegen Charlotte. Ze zucht. 'Je bent te ver gegaan, Olivia,' is alles wat ze zegt voor ze weg gaat. Rosie vertrekt als eerste en zorgt ervoor dat de hele ADS volgt. Charlotte blijft nog even staan. 

'Byeee.' Olivia zwaait terwijl ze een enge glimlach op haar gezicht heeft. 'Lu, het is oké. Ik zie je wel weer.' Ze draait haar om en loopt achter de rest aan. Na dit alles steunt ze me nog steeds. Ik heb super veel respect voor Charlotte en het spijt me dat ik haar zoveel pijn doe. 'Ik denk niet dat je haar snel gaat zien,' mompelt Olivia. Eerst snapte ik niet wat ze daarmee bedoelde, maar daar kwam ik al snel achter. 

Een man pakt me op en gooit me in een koffer van een auto. Hierover had ze dinsdag niets gezegd. Gaat ze me nu ook nog eens kidnappen? Wel, that's a shame. Nu zal ik ook niemand hebben die me gaat beschermen. Maar let maar op Coleman, ik kan mezelf wel beschermen en ik schakel je uit als het moet. Aan de ander kant, misschien laat ze me wel de familie zien. Misschien ontmoet ik mijn moeder en mijn zus. Tja, die kans is wel klein aangezien haar band met haar zus. 

Ik voel dat de auto is gestopt. De man opent de koffer en haalt me er uit. Ik probeer te kijken waar ik ben maar voor ik het weet legt de man een doekje op mijn mond. Alles begint ... langzaam.. te ... draaien ...

~

Dus ja, nu zit ik hier. Opgesloten, niet wetend wat te doen. Ik weet niet eens welke dag het is of welk uur. De drug die ze mij gegeven hebben, ik weet niet hoelang die daarin zat. Ik weet niet eens hoe het thuis zit. Wat heeft Jack gedaan toen hij wegrende? Is hij naar huis gegaan? Misschien is hij wel terug naar Amerika vertrokken. Het kan altijd. 

Hoe zou het met Charlotte en Rosie zijn? Zouden ze erg teleurgesteld in me zijn? Zouden ze ooit moeite doen om me te zoeken? Waarschijnlijk denken ze dat ik nu bij mijn familie ben en dat ik niet meer terug kom. Daarom ben ik dus heel bang dat ik nooit meer naar huis ga kunnen. Wie gaat mij nu zoeken? Iedereen heeft me laten vallen, waar ze heel goed recht op hebben. Ik heb hen verschrikkelijk behandelt. Ik had harder moeten vechten tegen Olivia. 

'Hey, Lulu?' Ik kijk op en zie Cliff voor mijn cel staan. Ik sta op en ga dichter bij hem staan. 'Ik weet dat je heel bang bent. Ik had dit hele gevangenisgedoe ook niet zien aankomen. Ik weet helemaal niets van de volgende plannen die Olivia heeft.' Ik zucht. 'Het is oké,' is het enige wat ik zeg. Ja, wat kan ik zeggen, ik kan hem niet bevelen om me vrij te laten want ik weet heel goed dat hij ook aan het lijntje word gehouden. 'Zeg eens, hoe is je relatie begonnen met die Jack jongen?' vraagt Cliff. Ik grinnik. 'Waarom vraag je dat?' 'Ik verveel me een beetje en ik denk dat je wel wat gezelschap kunt gebruiken.' Cliff gaat op de grond zitten voor de tralies. Ook ik ga zitten en begin met mijn verhaal.

'We hebben elkaar voor het eerst ontmoet in een café. Hij morste koffie op me. Ik kon hem totaal niet uitstaan in het begin. En dan een paar dagen daarna bleek nog is dat hij mijn partner ging worden bij het onderzoek op de moord van Lorenzo. In het begin konden we elkaar helemaal niet uitstaan.  Al de opdrachten liepen mis. Charlotte en Rosie, dat zijn onze bazen, hadden er genoeg van. Ze hebben besloten dat we samen moesten gaan wonen om onze teamwork wat bij te schaven.'

'Wat? Samen wonen?' Hij is erg verbaasd. Ik snap hem. Dat gebeurt normaal niet bij je werk. 'Jup, ik weet niet waar ze dat idee vandaan haalden maar oké. Eerst was het best wel awkward maar toen ging het wel beter. We konden al wat beter met elkaar praten. En toen gebeurde het ongeluk waar Jack me moest redden omdat ik jou achterna zat. Hij lag een paar dagen in coma en ik voelde me super rot omdat dat mijn schuld was. Volgens mij was het vanaf dan dat ik wel begreep dat ik gevoelens voor hem aan het kweken was. Ik kon het niet hebben dat er iets met hem zou gebeuren. En al zeker niet als dat mijn schuld was. 

Een paar dagen daarna hebben we voor het eerst gekust. Vanaf dan ging het echt redelijk goed. Maar nu ben ik hem zeker kwijt doordat ik hem verraden heb. Ik denk ook niet dat het ooit nog goed komt tussen ons.' Ik heb totaal geen idee waarom ik dat allemaal aan het vertellen ben tegen hem. Cliff zou het kunnen vertellen aan Olivia en dan tegen me gebruiken. Maar toch vertelde ik het hem. I don't know, ik heb het gevoel dat Cliff gewoon net zoals mij is. Hij wilt niets met dit alles te maken hebben maar heeft geen keus door zijn zus. 

'Wel, dat is best heftig. Ook heel schattig. Kon ik maar zo'n liefdesverhaal vertellen,' zegt hij met een pruillip. 'Heb je geen vrouw, of kinderen?' vraag ik hem. Het kan wat hard aankomen voor hem maar dan kan ik tenminste weten of hij eerlijk is. 'Ik had een vrouw en een kind. Ze zijn allebei omgekomen tijdens de geboorte. Vanaf toen ben ik nooit meer verliefd geworden.'

Oh, that suckt.

—-—

Nog 2 dagen en dan heb ik eindelijk een weekje vakantie. Ik heb het echt eens nodig. Deze maanden waren zo stressvol voor mij. Het lijkt allemaal onrealistisch omdat ik nog zo jong ben maar ik heb het mentaal best zwaar gehad. Maar genoeg over mijn privé leven. Over naar mijn verhaal dat ik aan het schrijven ben.

Ik hoop dat jullie het nog een beetje leuk vinden. Ik weet dat er ineens in een paar delen super veel gebeurt is. Veel drama, maar ook veel liefde. Ik had zoeits van: nu moet het toch echt wel komen. Oké, grapje, ik had dit gevecht al maanden gepland. Ik wist hoe het ging gaan en wou het ook zo doen. Hopelijk vinden jullie het dus interessant. 

Check ook mijn eerste verhaal Undercover Love, dat blijkbaar in een populaire categorie stond. Man, i'm on cloud 9. Ik kan nog steeds niet geloven dat mensen echt mijn boeken lezen. Love you guys

xoxo C.S.