Unexpected Love ✔️ (Undercover Love spin-off) (DUTCH)

~13: Lulu

'Je had haar gezicht moeten zien. Ze was zo gelukkig om me terug te zien. En mama was ook heel opgelucht om me terug te hebben. Het was echt een heel gezellig dinée.' Elijah vertelt over hoe het was geweest toen hij weer naar huis ging. Ik ben blij voor Mia dat ze haar broer weer terug heeft. Ze miste hem echt heel hard.

'Ik ben heel blij voor jullie. Mia had je echt gemist.' Elijah glimlacht. Hij houdt echt heel veel van zijn familie. En ik weet dat het hard is voor de Smiths om hem te missen. Ik wou dat ik ook zo'n gezin had, met een geliefde moeder en vader. Ik herinner mijn ouders niet eens. En of ik een zus of broer heb.

Ineens word ik meegetrokken aan mijn arm. Ik verschiet direct en probeer mijn arm terug te trekken maar de greep is te sterk. Elijah kijkt me geschrokken aan en een beetje boos naar de andere persoon. Wie heeft me eigenlijk vast?

Als hij of zij eindelijk stopt met stappen, draai ik me om om te kijken wie me nu eigenlijk vast had. Jack? Wat moet hij nu weer van mij? 'Uhm, ben je gek? Wat doe je? Ik was aan het praten.' Nu ben ik echt kwaad. Ik was in een serieus gesprek met Elijah. Waar heeft hij toch last van? Is hij altijd zo koppig en beschermend? Want als dat zo is kijk ik er nog meer tegenop om met hem te werken.

'Kun je een beetje normaal doen? We zijn hier op missie. Laat je niet afleiden door te flirten met die gast. Ik wil een goede indruk maken op de ADS maar jij verpest het door niet met je volle aandacht bij de zaak te zijn,' zegt hij aan 1 stuk door. Is hij nu serieus? Is dat de reden waarom hij onvriendelijk tegen me is? Omdat hij denkt dat ik me niet focus?

'Gaat het een beetje? Ik probeer mij zoveel mogelijk te focussen op de missie. En ik was helemaal niet aan het flirten. Elijah is de broer van mijn beste vriendin. Hij was aan het vertellen over zijn reis en de terugkomst,' zeg ik kwaad in zijn gezicht. Ik stap wat dichterbij om hem nog meer te confronteren. Wat denkt hij wel niet van mij?

Nadat ik het gezegd heb begin ik hem eens te bestuderen. Jack heeft een zwart pak aan met een das. Hij ziet er best goed uit in een kostuum. Hij wordt dus men date voor deze tentoonstelling. Dat is helemaal niet slecht. Woow, Lulu, wat zeg je nu allemaal? Je kan hem niet uitstaan.

'Als je het maar niet verpest voor me. We moeten dit samen doen of je dat nu wil of niet,' zegt hij kwaad terug. Hij stapt ook iets dichterbij met net hetzelfde plan als ik heb, hem te intimideren. Ik besluit er gewoon niet op in te gaan. Kwaad kijk ik in zijn ogen. Dezelfde uitdrukking staat op zijn gezicht te lezen.

'Jongens, Het i...' Ik hoor Charlottes stem naderen. Ik kijk niet opzij maar blijf kijken naar Jack. Ik geef deze 'staarwedstrijd' niet zomaar op. Je hoorde duidelijk aan haar stem dat ze geschrokken was. Ze had waarschijnlijk niet verwacht ons ineens zo dicht te zien. Maar ik ga haar duidelijk uitleggen dat het niet is wat ze denkt. Ik ben kwaad op hem.

Ik besluit het toch maar opgeven en draai mijn ogen weg van de zijne. 'Ja?' Ik kijk naar Charlotte. Ze heeft een hele vage uitdrukking op haar gezicht waardoor ik een beetje bang word van haar. 'Het is tijd om naar de tentoonstelling te gaan,' zegt ze nog steeds met dezelfde gezichtsuitdrukking.

'Right,' zeg ik en vlucht weg uit deze rare situatie. Ik ga nog even naar Veronica om te kijken of alles nog goed zit. Ze heeft toch zo haar best gedaan.

-30 minuten later-

Als we alles gecheckt hebben, zijn we vertrokkenn naar de tentoonstelling. Ik en Jack zitten nu naast elkaar op de achterbank van een zwarte mercedes. Als een echt koppel betreden we straks de rode loper bij de tentoonstelling.

Charlotte en Rosie hebben ons goed ingelicht dat het een hele chique bedoeling daar is. Dus we zijn er allebei op voorbereidt.

In de auto is het super stil en awkward. Niemand van ons wilt iets zeggen of wil een gesprek beginnen. Maar ja, als we eenmaal beginnen met praten, komt er toch weer ruzie van. Wij zijn toch niet echt het perfecte duo.

Als we er aankomen word ik direct overvloed met fotograven. Wat is dat nu ineens? Op een tentoonstelling? Ik hoop dat ze me niet gaan herkennen want ik sta wel soms eens in de boekjes. We stappen uit de auto en staan naast elkaar te kijken naar het gebouw voor ons.

We hebben allebei een oortje gekregen om met de andere in de studio te communiceren. Jack buigt zijn arm met de bedoeling om de mijne er in te haken. We moeten natuurlijk wel echt als een koppel gedragen dus steek ik mijn arm in de zijne. Ik voel me toch wel even veilig in zijn 'armen'.

Ik en Jack lopen als echte supersterren over de rode loper. Ik heb al vaak in modeshows meegedaan maar op een rode loper is toch wel nog iets anders. 'Heel, heel goed bezig, jongens. Ga nu naar zaal 2. Daar staat iedereen de vijf schilderijen te bewonderen. Daar is ook de receptie aan de gang aan het gaan. Daar heb je het meeste kans om hem tegen te komen. Hou je ogen goed open,' zegt Rosie tegen ons via het oortje.

Ik en Jack knikken naar elkaar en gaan samen naar zaal 2. Door die vergadering hebben we het hele grondplan van buiten geleerd. We komen aan bij zaal 2 en zien meteen alle chique en rijke mensen de schilderijen te bewonderen. We lopen rustig er naartoe en vermengen ons met het volk.

In het begin lijkt alles nog normaal. Iedereen staat gewoon met elkaar te praten, over het schilderij, over random dingen, niets lijkt abnormaal. Om toch maar er wat actie in te zetten besluit ik om naar het toilet te gaan om te kijken of er 'achter de schermen' niets gebeurt.

Ik fluister in het oor van Jack wat mijn plan is. Hij knikt en vertelt het aan Elijah en de rest die in de studio zit. Ik wandel rustig en onopvallend naar het bordje waar op staat dat daar het toilet is. Ondertussen ben ik heel aandachtig de mensen aan het observeren. Dat is tenminste mijn job.

Als ik eindelijk het toilet heb gevonden, loop ik er naar binnen.

—-—
Ik zit hier nu in Kroatië en het is hier 30 graden. Bakken, dus. Ik zal het dus waarschijnlijk moeilijk hebben om regelmatig te updaten. Sorry daarvoor. Ik doe men best 🙂
xoxo C.S.