Unexpected Love ✔️ (Undercover Love spin-off) (DUTCH)

~43: Lulu

Ik sta te trillen op mijn benen. Van alle missies en opdrachten die ik tot nu toe heb gedaan, vind ik dit de engste. Vooral omdat ik geen idee heb van wat er kan gebeuren. Cliff en Olivia zouden mij direct kunnen aanvallen. Of ze zouden mij kunnen drogeren. Die gasten zijn niet te vertrouwen. En in de tegenaanval is alles wat ik heb mijn vuisten en een laptop. Ik weet toch niet of dat idee van Rosie zo goed was.

Ik snap wel dat ze zich niet kunnen verstoppen als er iets met mij gebeurt. De Colemans hebben duidelijk geschreven dat ik alleen moest komen. Volgens mij breng ik iemand nog meer in gevaar als die persoon met mij mee kwam. Genoeg daarover, gisteren heb ik genoeg tijd gekregen om deze laptop uit te testen. Ik heb ook al wat zinnetjes erin getypt zodat het niet te veel tijd kost. 

Jammer dat Charlotte en Rosie me geen oortje hebben gegeven. Dan zou ik tenminste weten of ze er bijna aankwamen of niet. Ze denken beiden dat dat te gevaarlijk is. Ik snap niet zo goed waarom. Ik kan dat toch makkelijk verbergen met mijn haar. Natuurlijk zou ik niet kunnen praten maar ze konden dan tenminste horen als ik schreeuw of wat dan ook. Als ze mij beginnen aanvallen, ga ik niet die stomme laptop blijven vasthouden. Dat soort dingen spoken nu in mijn hoofd.

Ik kijk op mijn horloge. Het is nu 8 uur. Ik ben gelukkig op tijd. Ik probeer wat rond te kijken. Al wat ik zie zijn grijze muren en een paar flikkerende lichten. Deze parking is best eng. Hier zou ik absoluut mijn auto niet zetten. Ik hoor voetstappen achter me. Wel, hier gaan. Ik hoop met alle engelen in de wereld dat ik vanavond niet sterf.

Cliff en Olivia zijn mooi op tijd. Ik kan hun gezicht niet zien omdat ze zo'n stomme manteltjes dragen. Die had Cliff ook aan toen ik hem achterna ging. Ik kan natuurlijk niet zeker weten of zij het zijn. Gelukkig heb ik op mijn spionnenopdracht hun stemmen gehoord. Hun gezicht heb ik ook al gezien dus die hoeven ze niet te laten zien. 

'Wel, wel, ik ben blij dat je je aan de afspraak hebt gehouden.' De stem van Olivia laat me twee keer diep ademen. Ze is echt heel intimiderend. Ik vind haar maar niets. Ze heeft het te hoog in hare bol, denkend dat ze wraak kan nemen op haar tweelingzus zonder dat iemand haar gaat tegenhouden. Ik denk eraan dat ik misschien eens moet antwoorden, in plaats van haar te observeren. Ik typ: 'Zoiets leuk als dit had ik voor geen goud van de wereld willen missen.' De stem die ze op de laptop hebben gezet, is best grappig. Het lijkt een beetje op die van Siri bij zo'n iPhone.

'Wat denk je dat je aan het doen bent?' vraagt Olivia die steeds dichter bij komt. Ik zucht. Ze mogelijk niet zien dat ik een paar zenuwen in mijn lichaam heb. 'Ik ben mijn stem kwijt door te veel te schreeuwen in een attractiepark. Ik dacht niet dat ik zou kunnen communiceren met gebaren dus daarom heb ik dit meegebracht.' Gelukkig heb ik dat er al in gezet. Als ik dat allemaal moest typen, dan zaten we hier morgen nog.

'Slimme oplossing.' Cliff zet een stap naar voor en lacht. Ik kan geen sarcasme in zijn stem herkennen. Hij wordt al snel afgesnauwd door Olivia, die hem naar achter duwt. 'Denk je dat we het niet doorhebben?' Ze stelt de vraag zo ironisch. Ik weet niet hoe ik hier op moet reageren. Komaan, Lu, je bent niet voor niets een spion. Jou enige angst is je jeugd. Dus laat ze niet doen. 

'Waar heb je het over?' zegt de laptop. Ik ben eigenlijk blij dat ik zelf niet moet praten. Zo kunnen ze de toon van mijn stem niet horen. 'Alles wordt nu gefilmd,' zegt Olivia. Ze blijft maar dichter komen tot ze helemaal voor me staat. Hoe heeft ze dat door? We hebben geprobeerd om het zo goed te verbergen. 'Maar geen nood, ze mogen alles horen. Wat wij jou nu gaan vertellen, is aan jou om het wel of niet te delen met je vriendjes.' Olivia raakt mijn wang aan maar ik sla hem er direct vanaf. Wie denkt ze wel dat ze is?

'Cliff, vertel jij haar wat er 7 jaar geleden is gebeurt?' Ik blijf heel kalm staan, doen alsof ik niet weet waar ze het over heeft. Maar ik weet exact over welke gebeurtenis ze het heeft dat 7 jaar geleden is gebeurt. Ik weet niet of ik mezelf kan vergeven van wat ik nu ga doen. Maar jongens, dit is even privé. Ik sluit subtiel de camera af. Straks zal ik met een heel goed excuus moeten komen waarom de camera is uitgegaan. Ik weet niet waarom, maar ik heb het gevoel dat ik naar haar moet luisteren. Hoor mezelf nu, ik klink zo zwak.

'7 jaar geleden?' vraagt Cliff. Ik rol met mijn ogen. Wauw, ik dacht dat de serie-moordenaar toch wel iets slimmer was, blijkt dat die gewoon een ongelooflijke idioot is. 'Och jongen, als je niet zo goed was in moorden plegen, had ik je al lang op straat gezet.' Olivia geeft Cliff een klap waardoor hij op de grond valt. Wel, dit is de grootste broer-zussen-liefde die ik al ooit gezien heb. 

'Nou, waar waren we gebleven? Oh ja, ik ging het net hebben over die fantastische zus van je.' Mijn mond barst open. Zus? Waar heeft ze het over? Ik heb geen zus, toch? 'Waar haal je die onzin vandaan?' zegt de laptop. Olivia lacht en komt weer voor me staan. Waarom is ze zo inmens groot? Ik voel me net Alice in Wonderland die naar de reusachtige stoel voor haar kijkt net na ze het toverdrankje heeft gedronken.

'Ik wil je graag de hele waarheid nu al vertellen maar weet je wat het is, ik wil dat graag houden voor de grote finale. Al wat ik nu ga zeggen is dat je zus heel hard in de gaten word gehouden. Als jij ook maar iets lost wat te maken heeft met ons plan, gaat ze eraan. En voor je begint ruzie te maken, ik weet dat je ons hebt gespioneerd toen we ons plan aan het bespreken waren,' legt Olivia uit.

'Hoe weet ik dat je niet liegt? Wie zegt dat ik een zus heb?' Ik trek een heel irritant gezicht. Waar gaat ze de bewijzen halen? 'Dat weet je niet.' Ze stapt in een cirkeltje. Waarom is ze zo vaag aan het doen? Ineens draait ze zich snel om en hangt recht voor me. 'Maar als ik jou was zou ik je koest houden. Je hebt geen idee wat ik weet over jou geheugenverlies en jou ontvoering. Ik kan je helpen om je familie te vinden. Op 1 voorwaarde, geen woord tegen je spionnenvriendjes. Of anders gaat je lieve zus en dat vriendelijke vriendje van je er aan. Begrepen?' Olivia's ogen staan op vuurmodus. Dit is exact waarom ik een beetje bang van haar was. 

Dat wijf is gestoord.

Maar in geen goud van de wereld raakt ze Jack of die denkbeeldige zus van me aan. 

—-—

xoxo C.S.