Mr. Cap (The Wattys 2019 Nominee)

Chapter Twenty Eight

Mr. Cap

So we end up in a nearby café to warm ourselves from the biting cold.

I bought him Hot choco (as usual)
and get myself Expresso this time.

"Oh." abot ko sa kanya nung cup.

"Thanks."

Napatingin siya sa kape ko.

"Why?"

"Expresso talaga akala ko ba you're into sweets?"

"Bakit ba gusto kong magpaka-bitter e."

Tinaasan ako nito ng kilay.

"What?"

Napahagalpak siya ng tawa.

Natigil lang siya nung mapansin niyang nagtitinginan na ang mga tao sa kanya.

He took some sip on his Hot Choco in shame.

Napangisi ako.

"Oh hinay hinay lang baka mabulunan ulit hahaha." natatawa kong paalala sa kanya.

Inirapan lang ako nito while sipping his cup.

"Uminom ka narin kaya." he told me while grinning.

"No I'm good, actually busog pa ako."

"Akala ko ba pumunta tayo rito para magpa-init?"

Napaubo ako sa sinabi niya.

"Bakit?"

"Yung sinabi mo kasi—

"Anong mali sa sinabi ko?"

"That 'pumunta para magpainit' we're not in a motel, Carson aw!—

Bigla ba naman akong hinampas.

"Ang dumi talaga ng isip mo that's not what I mean!"

"O-okay."

"Ayan kasi napaka-green-minded tsk." iiling iling nitong sabi.

"Nagsalita ang hindi." I mocked him.

Hahampasin uli ako nito nang ilagan ko.

"Bleh!" asar ko sa kanya.

"Ahh ganun pala ah."

Tumakbo ako palabas ng café habang tumatawa.

"Malalagot ka sakin pag nahuli kitang mokong ka!" sigaw niya.

"Kung mahahabol mo ko!" natatawa kong sigaw.

Tumakbo pa ako palayo sa kanya.

"Ano suko ka na?" tanong ko sa kanya after a minute or so.

Hindi siya umimik kaya naman napalingon agad ako.

Fear crept on me nang makitang wala na siya sa daan.

"Carson?" halata ang kaba sa aking boses.

"Carson nasaan ka?"

I search for him.

"Carson stop playing around. Itigil mo na ang kalokohan mo, hindi na 'to nakakatuwa."

"Carson!"

Still no sign of him.

"Carson!" my voice broke in desperation.

Napasinghap ako nang maramdaman ang kamay na pumiring sakin.