TWINS

CHAPTER 10 S2

.
.
.
:عاه,عووم

چند بار پلک زد تا بلاخره چشماشو باز کرد سرشو چرخوند ,نگاهی به اطراف انداخت , یه هو درد شدیدی توی بدنش پیچید , پاهاش سنگین شده بودن , و دستش

دست چپشو بلند کرد و محکم دست راستشو گرفت و هیس خفیفی کشید , محکم فکشو بهم فشار داد

از این بدتر نمیشد که حس کنه جمجمه اش از درد داره سوراخ میشه , با یاداوری دیروز که چطور پیچید توی گارد و همه جا براش تاریک شد بسختی خودشو بلند کرد و روی دکمه ی کنار تختش کوبید

داد زدن فایده نداشت چون صدا از این اتاق بیرون نمیرفت , چند متر اون طرف تر روی تختی که برای مواقعی که نایل میومد پیشش گذاشته بود لویی رو دید که راحت خوابش برده

پاتریشیا و دکتر بکینز سریع وارد اتاق شدن , علایم ادوارد رو چک کردن

:خوشحالم بهوش اومدید اقای استایلز

:ممنون دکتر بکینز

:ادوارد ,خدارو شکر بهوش اومدی ,تو قرار بود زودتر از اینا بیدار شی

دستشو کنار سرش فشار داد
:هری کجاست ? ...عاخخخخ , کل بدنم درد داره

:هری پایینه

:حالش خوبه ?

پاتریشیا چشماشو چرخوند
:کاملا سالمه البته جسمی

:میشه بهش بگی بیاد ببینمش ,لطفا بهم مسکن و خواب اور نزن دکتر بکینز

نگاهی به لویی انداخت
:چرا اینجا خوابیده ? به جوو بگید ببرتش به اتاق آبی

پاتریشیا سرشو تکون داد و از اتاق بیرون رفت

:خوشبختانه وضعیتتون کاملا استیبله , برای درد ها بهتره یکم تحملشون کنید , نمیخوام عوارضشون روتون اثر بذاره , قرص های خودتونو قطع کردم تا بتونم براتون ارامبخش تجویز کنم

:ممنونم , میشه یه لیوان آب بهم بدید ?

بکینز یخچال رو باز کرد و یه لیوان آب پر کرد و به سمت ادوارد گرفت

:چرا پاهام انقدر سنگینه

:نگران نباشید ,شما فقط شکستی دست راست دارید ,پاهاتون سالمه , چون تحرک نداشتید این حس و دارید

:ساعت چنده?

:چهار صبح

نگاه ادوارد همچنان روی لویی بود
:از دیشب همینجا بود ,تا چند ساعت پیش هم بیدار بود

ادوارد آه بلندی کشید
لیوان رو کنار گذاشت و سرشو تکون داد

بعد چند لحظه جوو و پاتریشیا داخل اتاق شدن
:خدای من ... آقای استایلز

جوو مرزی با گریه نداشت ,اونقدر خوشحال بود که خود ادوارد فکر میکرد باید اون مرد گنده رو بغل کنه تا بهش ثابت کنه زندس