RUTHLESS ASSASSIN [BOOK II] COMPLETED

Chapter 22: Worth of Millions

YUYAN

ABALA ako sa pagaayos ng mga armas na gagamitin ko sa pagsugod sa kuta ng Dark Society. Habang inaayos ko ang mga bala ng baril ay biglang bumukas ang pinto ng basement. Pumasok si Kyle, suot ang bagot na bagot nitong mukha.

"Are you planning something again?" tanong nito.

Tumango lang ako.

"You did'nt even informed me?"

Tumango akong muli.

"Why are you being that way, Yuyan?" tanong nito. Halata na ang pagka-iritado sa kaniyang pananalita.

"Let me do this alone." tanging naisagot ko.

"You're being hardheaded again." komento niya. "Apat tayo sa misyong ito, Yuyan. Hindi ka nag-iisa." paalala nito.

"Pupunta lang ako sa lugar ng Dark Society upang mangalap ng impormasyon. I just put a bug on their place. Kung gusto mo ay sumama ka." sabi ko.

Napahinga siya ng malalim.

"Be careful. Toshiro will get mad at you." sambit niya.

Napangisi na lang ako. "I'll be back unscatch." paniniguro ko.

Hindi na siya kumibo at lumabas na.

Napabuga na lang ako ng hangin kasabay ng pagtunog ng cellphone ko. Napangisi na lang ako nang makita ang mensahe ni Jessie. Ngunit kumunot ang noo ko nang mapagtanto kung gaano kalayo ang lugar na tinutukoy niya.

Mabilis kong tinipa ang kaniyang numero at ilang ring pa lang ay sinagot niya na.

"Are you sure about the place." tanong ko.

[Yes, my dear.] sagot niya

Hindi na lang ako kumibo at kinuha ang bag na naglalaman ng armas. Kailangan ko ng proteksiyon kahit na alam kong hindi ako sasabak sa giyera. Mahirap na at baka matunugan nilang may nakapasok sa kuta nila.

*   *   *

"Full tank." sabi ko sa gasoline boy nang sandaling huminto ako sa isang gasolinahan.

Ngunit nakatingin lang siya sa akin na mukhang nabihag ng kagandahan ko. Tsk.

"Did you hear me? I said full tank!" madiin kong wika, na naging dahilan upang mabalik siya sa huwisyo at mabilis na kumilos.

Napairap na lang ako ng mata at napatingin sa aking relo. I don't have any idea where I was right now. Basta sinusundan ko lang ang red dot na nasa high-tech kong relo na ibinigay sa akin ni Jessie.

"Here." I handed the gasoline boy a five thousand peso bill. At sumakay na sa Ducati ko. "Keep the change." sambit ko at binuhay na ang makina.

Pero bago ko paandarin ang motor ay tinignan ko muna ang lalaki. "By the way, anong lugar na ba ito?" tanong ko sa kaniya.

Mukhang hindi parin siya makapaniwala sa nakikita niya. So I snapped my fingers in front of him, caused him back to his senses.

"Again. Anong lugar na ba ito?" tanong ko.

Nag-uumpisa ng maubos ang pasensya ko sa kaniya at baka siya ang makitilan ko ng buhay sa araw na ito.

"P-Pangasinan p-po." aniya.

Hindi ko na siya pinansin at pinaharurot na ang motor ko. Curse that fucking society! I did'nt expect that I've driving to their place for fucking hours! I lost five thousand pesos just for gasoline. Great! Sisingilin ko na lang sila ng buhay.