Zil çaldığında Kardelen cüzdanını alıp aşağıya indi. Ücreti ödeyip sıcak pizzayı mutfağa taşırken Lee'ye seslenmeden de geçmedi. Ama ne gelen vardı ne de bir karşılık veren.
Acaba gitmiş olabilir miydi?
Kardelen haber vermeden gitmiş olduğu için rahatsız hissetmişti. En azından bir teşekkür edebilirdi diye geçirdi içinden. Mutfakta ki pizzayı umursamayıp salona girdiğinde Lee'yi koltukta uzanırken buldu.
Uyuyordu...
Kardelen çevresinde hiç uyuyan birini görmemişti şimdiye kadar. Bu o kadar garipti ki nasıl uyuduğunu görmek için kafasını yasladığı tarafa geçip yere doğru oturdu.
"Uyurken insanlar böyle mi görünüyor?"
Yüzünün her bir noktasını dikkatlice izledi. Lee yerinde kıpırdanıp sırt üstü döndüğünde Kardelen gözlerini ondan çekmeden bakmaya devam etti. Şuan kendince çok farklı bir gözlem yapıyordu çünkü.
Onun nefes alıp verirken göğsünün hafifçe yükselmesine baktı. Sonra bakışları biraz daha aşağıya kaydı. Karın kasları gerçekten seyirlik bir görüntü çiziyordu. Yani bakmamak çok zordu.
"Gördüğün şeyden memnun kaldın mı?"
"Dü...düşündüğün gibi değil! Ben daha önce hiç uyuyan birisini görmemiştim. Sadece nasıl uyuduğuna bakmak istedim o kadar."
"Eğer sen öyle diyorsan..."
Lee yerinde doğrulurken Kardelen de ayağa kalktı.
"Pizzan geldi. Mutfağa bıraktım."
"Kusura bakma biraz kestirmek istemiştim sadece. Bu kadar derin uyumayı beklemiyordum."
"Benim için sorun değil. Sayende bende bir insan nasıl uyur deneyimlemiş oldum. Gerçekten ilginçti."
"Bende hiç uyuyamamak nasıldır merak etmiyor değilim. Neyse şuan kurt gibi acıktım. Eğer hemen birşeyler yemezsem açlıktan ölebilirim."
Lee oturduğu koltuktan kalkıp mutfağa yöneldi. Masaya oturup kutudan bir dilim pizza aldı ve hemen yemeye koyuldu.
"Ister misin?"
"Hayır ben böyle iyiyim."
Pizza bittiğinde Lee nihayet tok olmanın keyfini yaşıyordu. Gün içerisinde sabah yediği sandeviçi saymazsak neredeyse hiç bir şey yememişti.
"Artık konuşabilir miyiz Lee?"
"Ne öğrenmek istiyorsun cadı?"
"Senin ne olduğunu ve Jin'le neler çevirdiğinizi bilmek istiyorum."
Lee oturduğu sandalyeden kalktı ve elini lavaboda yıkayıp kuruladı. Ardından sırtını tezgaha verip ellerini iki yanından yasladı. Ciddi ifadesini Kardelen'in yüzüne sabitlerken, ses tonuda aynı ciddiyetten nasibini almıştı.
"Bilmediğin konular hakkında yargıda bulunmamanı söylemiştim sana. Bazı şeyler alaycı tavrı kaldıramayacak kadar hayatı önem taşır."
Kardelen kendisine hakim olmaya çabalarken olan biteni anlamak adına suskunluğunu korudu. Lee ile ters düşmek şuan yapması gereken en son şey olmalıydı. Zira ortadan kaybolma riski vardı. Ve Kardelen yine birşey öğrenemezdi.
"Özür dilerim. Şimdi anlatacak mısın?"
Lee Kardelen'in özrünü samimi bulmasa da yinede konuşmaya başladı.
"Ben bir şekil değiştirenim Kardelen. Özüm aslında kurt benim. İnsan gibi görünsekte aslında insan değiliz."
"Hmm...peki oldu. Sonra görüşürüz."
