"Dilruba!"
Duru Egemen'in kucağındaki kızını görünce panikleyerek yanlarına koştu.
"Kızım neyin var bebeğim? E...Egemen bu...kan mı? Ne oldu ona!!"
"Tanrım kadın bir sakin ol! Ne olduğunu ben biliyor muyum sanıyorsun?"
Dilruba'yı yatağa yatırırken karısına döndü.
"Ben doktor getirmeye gidiyorum."
"Bir dakika Egemen Bey."
Ev ahalisi olduğu gibi odaya doluşmuştu. Kimsenin ne olduğu hakkında hiç bir fikri yoktu. Miyuki aralarından geçerek Dilruba'nın yanında çaresiz bir halde duran Duru'nun omzuna dokundu.
"Sizin doktorlarınızın bu konuda yardımcı olabileceğini zannetmiyorum. İzin verirseniz tanıdığım bir doktor var. ona görünmesi daha yerinde olacaktır."
"Bu nasıl mümkün olacak? Siz bu şehirde bile oturmuyorsunuz."
"Helikopterle gelmesi fazla uzun sürmez. Endişelenmeyin Egemen bey. Ben iki tane Melez dünyaya getirdim. Dilruba'nın ne durumda olduğunu az çok anlayabiliyorum."
"O halde size güveniyorum. Lütfen kızıma yardım edin."
Miyuki telefonundan yardımcılarını arayarak doktoru buraya getirebilmeleri için gerekli ayarlamaları yaptı. Telefonu kapatıķtan sonra endişeli gözlerle kendisine bakan Duru'yu döndü.
"Öncelikle bu odadaki kalabalığı azaltmalıyız. Dilruba'nın üzerini değiştirmemiz ve kan akışını azaltmamız gerekiyor. Ayrıca kaybettikleri içinde bolca takviye lazım."
"Ta..tabi."
Duru Miyuki'nin sözleri doğrultusunda hareket ederken kızı adına mutlu olmuştu. Miyuki ona iyi bir anne olabilirdi. Onunla ilgilenişi samimiydi. Gösteriş olsun diye böyle davranmadığı çok açıktı. Duru kızının kanla kirlenen vücudunu ılık suyla nazikçe temizledi. Ardından temiz ve rahat kıyafet giydirdiler üzerine. Miyuki de Duru kadar olmasa da hem Dilruba hem de bebek için fazlasıyla endişeliydi.
Dilruba yavaş yavaş gözlerini açtığında aklına ilk gelen Jin olmuştu. Etrafını süzdü ama oda da sadece annesi ve Miyuki vardı.
"Jin..."
"Dilrubam. Nihayet kendine geldin kızım. Nasıl hissediyorsun?"
"Yorgun. Anne Jin nerede?"
Miyuki Dilruba'nın elini tutarken nazikçe gülümsedi.
"Merak etme yavrum o iyi. Bizi çok endişelendirdin."
"Neden yanımda değil? Onu görmeliyim."
"Henüz değil Dilruba. Ona biraz zaman ver olur mu? Sanırım şuan senin yanına gelmeye çekiniyor."
"Çekiniyor mu?"
Miyuki içini çekerken gülümsemesi biraz solmuştu.
"Senin bu halde olmandan dolayı kendisini sorumlu tutuyor."
Dilruba ayaklanmak isteyince Duru omuzlarından tutarak onun doğrulmasına izin vermedi. Henüz kuvvetini kazanamamıştı ve ayağa kalkması da mümkün değildi.
"Dilruba şuan önceliğimiz bebek ve sensin. Lütfen kızım yatağında kal."
"Jin'le konuşmak zorundayım."
"Doktor birazdan burada olur. Önce seni kontrol etmesine izin ver. Daha sonra konuşursunuz."
"Ama anne!"
