Nje Fund Me Ty (3)

7

-O Xhon, a pak femra ka Londra qe do martoheshin me ty per letra qe shkon e i ben presion nje vajze qe nuk do, qe rastis te jete edhe shqiptare per me teper? Seriozisht e ke mor burre?-qene fjalet me te cilat u perball sapo u fut ne shtepi ate mbremje.

- Po pra, se eshte shqiptare. Ato dy fjale qe do i them gjithsej, do ja them shqip. Ku ka me mire?-tha i patrazuar e u hodh rende ne divan. Klausi vendosi buzen ne gaz, nderkohe qe Argenti nuk po levizte nje fije nga serioziteti i tij.

-Edhe shqiptare gjen plot ketu qe do e pranonin kete pune, pa asnjelloj presioni. -i kujtoi Genti.

-Ehaaa, po se bone me te keq, duhet me e bo me te mire. Edhe nuk eshte Xhon Gega per furca. Vdes 7 here me mire.- tundi koken gjithe krenari.

- Or shok, kupton ti qe ajo nuk do?-pyeti mosbesues Genti.

-E kujt po i rruhet se ca don e ca nuk do ajo njehere?-tha menefregist. -Mrapa fiks kete skorragjaten dua une. Ti ulet edhe pak hund se shume perpjete na e kishte.

-Ke pjerdh fare o Xhon. Ndonjehere edhe une habitem sesa ke ndryshu. Nuk kane qene ndonjehere ne tipin tend keto veprime. Kur fillove ti te presionosh vajza qe nuk kane as familjen afer?- nuk hezitoi t'ja plaste te verteten ballit, pa i interesuar se mund te acarohej.

-Vdeksh o Gent...u befsh steril ishalla!-u hodh Klausi duke e pare shtrember.

- E di ca ke ti Gent...ik e grij naj kile qepe e mos na shurdho veshet si shume.-vendosi kembet ne tavoline Xhoni e luajti duart ne menyre mosperfillese.- Aktivisti i te drejtave humane ky. A te jep kush leke apo e ben falas?

Klausi filloi te qeshte me fjalet e tonin e tij te zerit. Kur pa ate shprehine serioze, aspak te argetuar te Argentit, filloi te qeshte edhe me keq. Ne kete te fundit, ju bashkua edhe Xhoni. Te dy duke qeshur me ate seriozitetin e rende te Gentit. Ky i fundit nuk u dha asnje reagim.

Kur te dy ndaluan se qeshuri dhe u bene serioz, ishte Argenti ai qe filloi te qeshte thate dhe ironikisht.

-Te me falni ee...tani e kapa qe ishte per te qesh, pranndaj nuk qesha bashke me ju.- tha me ze sarkastik. Klausi serish qeshi me te madhe, duke e shijuar ne kulm kete spektakel.

- E o Gento, je bo si puna e gomarit edhe ti, i kap gjerat me vonese.

- Atij gomarit te barcoleta e?- ngriti vetullat Genti.

- Po. Apo te duhen e 5 minuta tjera qe ta kapesh cila barcalete eshte?- tha me nje nenqeshje te lehte. Shume shume rradhe i kishte rastisur te hahej me Gentin per ndonje gje. Ai asnjehere nuk perzihej ne punet e askujt e ishte tipi me i matur qe njihte. Asnjehere nuk ja kishte diskutuar ndonje veprim kaq hapur sac po bente tani.

- Jojo, barcaleten e di une. Por qe kohet e fundit e tregojne ndryshe ate barcoleten. E di, i kane ndrru emrin gomarit mer. Nuk i thone me gomar. I thone Xhon tani.- plasi gjithe qetesi.

- Vdiqaaaa...- u shkund Klausi ne te qeshura.- Vdiqaa...o sa fin qe eshte. Nga i ka shku meeeeenja more? I kane nderru emrin gomarit, ja kane vene Xhon...o ca perle. -komentoi Klausi nderkohe qe perplaste pellemben ne divan.

- Bash na rrujte lesht o Genft me gjithe perlat e tua intelektuale.-tha pa nge Xhoni tashme. Shume pak i zgjaste durimi pa nxjerre nje nga ato shprehjet e tij tipike.

-Uaaa mbarova...-vec Klausi po ja shihte humorin asaj situate.- Ju te dy duhet te ziheni pak me shpesh se me meket. Ku di une, Genti qe i mbyll gojen edhe shejtanit me ato qe thote, mirepo Xhoni vdes e nuk del sikur ka humb argumentin e ngrin ate zerin e trashe prej maloku , fol me gryke, i plas nje ; Ik , mos me rruj lesht edhe ghaaaa...-filloi te qeshte serish.-E di ku eshte me e forta; qe Xhoni e plas aq fort, saqe me vertet ja del te duket sikur ka fitu ai.