Nje Fund Me Ty (3)

1

Londer, 2017

-Shife mor car pele.-i erdhi nje fishkellime ne vesh.

Xhoni shtendosi muskujt e qafes majtas.

- Vec ta kem njehere ate me fustan te kuq, o Zot sa do isha kenaq me ate. Vdes rehat pastaj. Uhhh ca shale mor Zot.-pa sesi kafshoi buzen e nuk duhej gjenialitet per te kuptuar se cfare po i bente asaj femre ne imagjinaten e tij.

Xhoni shtendosi muskujt e qafes djathtas.

-Edhe shoqen super pi*h e kishte. Y kenaqem qepare. -nje tjeter zgerdhirje.

Xhoni kroi mjekren ashper.

-Do i shker*hej fare e fis atij birit te ku*ves qe po i nderron keto kenge njehere ne 30 sekonda.-uleriti si bishe e terbuar, vetem per t'ju bere te ditur qe ishte i nervozuar. Pak rendesi kishte se per cfare. Ishte i bindur qe do ta merrnin mesazhin. Ciliminj mund te ishin por friken e njihnin. E askush deri me sot nuk i kish provokuar nervat e tij. E nuk do te ishin te paret disa kalamanj te djegur per seks e per feste.

Kishin disa dite mbyllur e te ngratet, fillestare akoma me punen qe po merreshin, po mbyteshin nga presioni dhe stresi. E kishin patur te nevojshme te dilnin jashte nje nate. E ai qe detyruar ti shoqeronte, per tu bere roje nje tufe me idiote qe per pak i kishin futur ne telashe heren e kaluar nga moskontrolli i alkoolit e droges qe kishin konsumuar. Gjithcka per lekuren e tij ne fund te dites, per interesat e tij.

-Ej, ti shqiptari...-zeshkanja simpatike e cila kishte qene epiqendra e derdellitjeve te Relit per gjysmen e ores se kaluar, ju afrua te katerteve me shikimin e drejtuar nga Reli. -Me telefono neser.-i shkeli syrin pa kurrefare sikleti teksa i shenonte numrin ne celular. Reli e siguroi tere shend e vere qe do e bente.

Ne ikje e siper , vajzes i stakuan syte pikerisht tek Xhoni. Sikur te mos kishte ndare nje cast ne banjot e ketij klubi, pikerisht me nje nga shoket e tij, e kundroi pa kurrefare droje.

Nuk ishte sekret per asnje qe mes nje tufe djaloshesh, burreria karakterizuese e tipareve dhe qendrimit te tij, binte ne sy si nje vetetime ne mes te erresires.

Xhoni vec i dha nje shikim te tille nga ana e tij qe sikur perkthehej; mu hiq sysh se te zhgrryeva pertoke. Kaq qe e mjaftueshme qe vajza ta hiqte shikimin nga ai, disi me e sikletosur tashme.

-Ami, eja se duhet te ikim...-ishte shoqja me fustanin e kuq qe ju bashkua grupit.

-Hej, shoqja ime esht gjithashtu...-fjaline nuk e mbaroi dot se ishte pikerisht dora e shoqes ne supin e saj qe e ndaloi.

-Le te ikim.-kembenguli serish tjetra.

Po fillonte te ndiente keqardhje per njeriun qe do perballej me shkaterrimin e nervave te tij ne kete mbremje. Me shume mundesi kishte per te qene Klausi. Ne vijim , do e bente ai perhere rolin e dados. Nese kjo pune i lihej dhe njehere tjeter ne dore Xhonit, i vetmi relaksim qe djemte do merrnin nga ai, kishte per te qene nje thyerje e mire brinjesh.

-Ufff, kush erdhi.-shetiti Aldo syte paturpersisht ne trupin e te sapoardhures.

- Ue car princeshe. Nuk me kane zene syte me te bukur ndonjehere.- foli Reli i pangopur kete here.

-Car gjoksi paska dreqja.-Stivi.

-Edhe bythet flake fare i kishte.-serish Aldo.

Degjonte e neveritur komentet qe po i beheshin aparences se saj. Ata nuk e kishin idene se ajo ishte shqiptare. Nje ndjesi turpi e pushtoi te teren. I vinte turp qe keta meshkuj ishin bashkekombesit e saj. Vertet nuk e dinin qe ajo po kuptonte gjithcka po thonin mes tyre, mirepo kjo gje nuk e justifikonte babezine e tyre kur vinte puna tek femrat. Ndjeu nje vale terbimi ta pushtonte te teren. Mund ta gelltiste ofendimin qe ndiente. Askush nuk do e dinte pervec saj e nuk do ishte turperuar para askujt. Por , ku i kishte interesuar ndonjehere asaj per mendimin e te tjereve. Ndihej e indinjuar per veten e saj. E nuk e kishte ne tip ti zvogelonte gjerat , aq me pak kur ishte me te drejte. Ajo ku e ku ti zmadhonte.