Life Of A Nerd {voltooid}

2.0

Het is 5 uur. Ik sta op en doe alles volgens mijn routine. Wudu, bidden, aankleden, ontbijten, haar doen en boeken pakken. Ik fiets naar het station en ben veertig minuten te vroeg. Ik pak mijn leesboek erbij en lees terwijl ik wacht. De trein is vol. Met geluk vind ik een plaatsje. Op school krijg ik veel nieuwe stof. Na een hele dag op school besluit ik even naar de stad hier in Utrecht te gaan. Mijn schrift is vol en ik wil een kalender halen. Ik ga met de tram naar de stad en haal in de Action een stel schriften. Ze hebben geen kalender die me aanstaat, dus ik loop naar de Hema. Ik kies daar een kalender uit en reken deze af. Terwijl ik naar de tram loop begint het te regenen. Ik doe mijn capuchon op en wacht op de tram. Bij het station aangekomen haal ik net mijn trein en gelukkig is 'ie niet heel erg vol. Ik neem plaats bij het raam met een jongen schuin tegenover me. Ik kijk uit het raam hoe de trein wegrijdt en pak dan mijn studieboek uit mijn tas. Ik begin het te bestuderen. Ongeveer op de helft van de rit verwissel ik mijn studieboek in met mijn leesboek. Terwijl ik de bladzijde omsla hoor ik de jongen schuin tegenover me praten. 'Leuk boek is dat. Heb je deel een gelezen?' Ik kijk op. 'Over de theorie van Herzberg?' Vraag ik. 'Ja dat is hem. Hoe vond je het?' Vraagt hij. 'Een uitgebreid verslag. Wel oke, ik vind de theorie van Orem interessanter.' Zeg ik en kijk weer naar mijn boek. Ik hoor hem lachen. 'Je bent intelligent.' Ik knik langzaam en glimlach ongemakkelijk. 'Max.' Zegt hij en steekt zijn hand uit. Ik kijk er enkele tellen naar voor ik zijn hand schud. 'Nora.' Hij glimlacht. Ik kijk weer naar mijn boek. Ongemakkelijk. 'Je ziet er jong uit. Te jong om zoveel kennis te hebben.' Ik kijk op. Ik vertel hem dat ik al enkele universitaire opleidingen heb voltooid en hij is verbaasd. 'Ik voel me dom vergeleken met jou nu.' Lacht hij. Ik glimlach nep. Mag ik gewoon mijn boek lezen? Hij staat op. 'Ik moet hieruit, maar leuk om kennis gemaakt te hebben.' Zegt hij. 'Vind ik ook.' Zeg ik maar. Hij glimlacht en loopt weg. Ik kijk weer naar mijn boek en zucht. Ik had zoveel kunnen lezen in plaats van dat domme gesprek. Ugh. Zodra ik aangekomen ben fiets ik in de regen naar de supermarkt. Ik haal alles wat er nodig is en fiets dan terug naar huis met twee volle zakken. Kleddernat leg ik de tassen binnen. Ik zucht en hang mijn jas aan de kapstok. Ik doe mijn schoenen in de schoenenkast en pak de twee zware tassen. Met een zucht leg ik het op het aanrecht en zet alles op z'n plaats. Ik loop naar boven en doe wudu. Het gebed bid ik en loop in mijn huisjurk naar beneden. Ik begin op te ruimen en maak dan burrito's. Mijn eten eet ik in rust en loop dan naar boven. Ik tref mijn vader met een fles drank en jointjes aan. Ik slik. Hij drinkt en rookt weer. Ook dit nog. 'Ik heb burrito's gemaakt. Moet ik wat naar boven brengen?' Vraag ik in het Arabisch. Hij reageert niet en kijkt suf voor zich uit. 'Pap?' Vraag ik en ga voor hem staan. Hij blijft voor zich uit staren. 'Pap? Pap reageer eens.' Zeg ik licht angstig en zwaai met mijn handen voor zijn gezicht. Geen reactie. Ik ren naar Ibrahims kamer. Hij is niet thuis. Snel bel ik Marouane die me zegt dat hij eraan komt. Na vijf minuten is hij er. Ontzettend snel. Hij probeert een reactie uit mijn vader te krijgen. Ondertussen komt Ibrahim thuis. 'Wat zijn jullie aan het doen met pap?' Vraagt hij. 'Help eens hem naar de auto brengen. Hij moet naar eerste hulp. Noor breng de auto naar voren.' Zegt hij. Ik kijk hem licht angstig aan. Hij heeft me een paar keer laten rijden en ik kan het matig, maar ik heb geen rijbewijs. Ik aarzel niet en ren naar buiten. Ik rijd de auto naar voren en open de deur. Ze zetten mijn vader, die nog steeds geen reactie geeft, in de auto. We stappen allemaal in en Marouane rijdt haastig naar het ziekenhuis.

'Niet meer huilen safe? We gaan morgen langs. Er wordt goed gezorgd voor hem.' Zegt Marouane als we voor de deur staan geparkeerd. Het is een paar uur later. Midden in de nacht dus. Mijn vader heeft een soort shock opgelopen ofzo. Er is niet veel over te vinden op internet en zoveel informatie hebben we niet gekregen. Hij heeft rust nodig zeggen ze. Ze laten hem een paar daagjes daar slapen, zodat ze het in de gaten kunnen houden en onderzoek doen. Ik veeg mijn tranen weg en knik. 'Anders kan ik Yasmina bellen, dan blijf ik hier slapen.' Stelt Marouane voor. 'We redden het wel.' Zegt Ibrahim meteen. 'Jij red het wel. En jij dan?' Vraagt hij aan mij. 'Het komt goed. Ik ben sterk.' Zeg ik en slik. 'Ga maar lekker slapen. Maak je niet druk. En jij, let op haar.' 'Ja, ja.' Mompelt Ibrahim. 'Zied ga maar. Bel me als er wat is.' Zegt Marouane en drukt een kus op mijn voorhoofd. Ibrahim en ik stappen uit en lopen naar binnen. Hij loopt naar de woonkamer en ik naar boven. In mijn kamer pak ik mijn studieboek en laptop. Ik blijf even voor de spiegel staan. Mijn ogen zijn kei rood. Ik zucht diep en loop naar beneden. Ik pak een blikje Red Bull uit de koelkast en ga aan de eettafel zitten. 'Sinds wanneer drink jij Red Bull?' Hoor ik Ibrahim vragen. 'Ik ben kapot en moet goed concentreren.' Ik open mijn laptop en zet hem aan. 'Waarom leer je nog? Het is nogal laat.' Zegt hij en speelt geconcentreerd zijn spelletje op de PlayStation. 'Ik heb veel tijd gemist. Moet nog veel doen voor morgen om op schema te blijven.' Zeg ik en blader door mijn studieboek naar de juiste bladzijde. 'Je bent echt een nerd. Op schema blijven.' Lacht hij. Ik negeer hem en begin met lezen. Een uur later zit ik nog gapend mijn verslag te schrijven. Ibrahim staat vermoeid op en zet zijn PlayStation uit. Hij loopt naar me toe en kijkt mee in mijn laptop. 'Waar the fuck gaat dit over?' Vraagt hij. 'Dat ga je niet begrijpen.' Zeg ik. 'Nou kom slapen nerd.' 'Ik ben nog niet klaar.' Zeg ik en werk verder. Hij klapt mijn laptop dicht. 'Ibrahim!' Zeg ik pissig. 'Kom nerd. Je valt bijna in slaap hierzo. Fuck dit gewoon even. Dan werk je morgen maar een uurtje extra.' 'Taal.' Zucht ik terwijl ik mijn boek dichtklap. Ik doe het morgen in de trein wel. Ibrahim aait me over mijn haren. 'Stop. Ugh Ibby.' Lachend loopt hij naar de deur en wacht tot ik klaar ben. 'Ik kan heus zelf naar boven. Ik ben immers ouder dan jou.' Zeg ik terwijl ik met mijn handen vol naar boven loop. 'Loop gewoon.' Zegt hij gapend. 'Slaaplekker.' Zeg ik terwijl ik naar mijn kamer loop. Ik ruim mijn spullen op en ga in bed liggen. Het licht gaat aan en ik bedek mijn ogen. 'Dat is zo fel! Doe uit' Zeg ik meteen. Ibrahim negeert me zoals altijd compleet. Hij leunt tegen de deur. 'Het komt wel goed met pap.' Ik knik instemmend. 'Ik bedoel niet janken ofzo.' Ik rol met mijn ogen. 'Je kan niet echt goede peptalks geven.' Zeg ik. 'Ga slapen. Niet janken.' Zegt hij en doet het licht uit. Ik zucht en ga weer liggen. Ik val in slaap met mijn vader in gedachtes.