Life Of A Nerd {voltooid}

57.0

'Ik heb een reisje geboekt.' Ik kijk verbaasd op. 'Wat?' Vraag ik meteen. 'Rome diktiet.' Zegt Faisal normaal. 'Ugh Faisal.' Zucht ik en zet Mahir goed aan mijn borst. Hij lacht hard. 'Wat bedoel je?' Vraag ik dan. 'Over vier dagen vertrekken we naar Rome. Vakantie.' 'Sinds wanneer zijn we rijk?' Vraag ik fronsend. 'Bla, bla, bla. Yallah kleed je om dan kunnen we langs de stad gaan voor nieuwe zwemkleren aangezien je tieten fucking dik zijn geworden. Ze floepen zo uit je kleding.' Lacht hij. Ik wil wat zeggen, maar Faisal zet zijn hand op mijn mond. Ik duw hem weg en rol met zijn ogen. 'Wanneer is hij klaar?' Vraagt hij en kijkt naar Mahir die gulzig aan het drinken is. 'Als hij vol zit. Laat hem.' Zeg ik botter dan bedoeld. 'Is cool diktiet. Ik ga dan even bidden.' Hij loopt weg en ik kijk weer naar de tv. Mannen.

'Nee dat is niet grappig Nora.' Zegt Faisal chagrijnig en haalt de roze haarband van Mahirs hoofdje af. 'Staat kapot schattig. Mijn kleine meid.' Lach ik hard. 'Niet cool. Niet cool.' Zegt Faisal en pakt Mahir van me af. Ik moet hard lachen en wil een kusje op Mahirs wang drukken, maar Faisal haalt hem van me weg. 'Bitch.' Zeg ik lachend. 'Niet naar haar luisteren. Ze is gek.' Zegt Faisal tegen Mahir. 'Zoek jij maar voor hem verder. Ik ga nieuwe lingerie kopen.' Zeg ik en loop naar de andere kant van de winkel. 'Oeh lingerie.' Hoor ik Faisal zeggen en me achterna komen.

'Niet zoveel. Faisal. Faisal.' Zeg ik streng en moet lachen als ik Mahirs gezichtje onder de slagroom zie. 'Mannen.' Zeg ik en rol met mijn ogen. Ik veeg Mahirs gezichtje en pak hem over. 'Loser.' Zeg ik tegen Faisal terwijl ik Mahir stil sus. 'Hij wilt drinken.' Zeg ik. 'Haal tevoorschijn dan schoonheid.' Zegt Faisal serieus. 'Kop dicht en eet je ijsje op. Gelukkig zijn we zo goed als klaar, dus gaan we naar huis.' Zeg ik en leg Mahir in zijn wagen. Ik hoor Faisal wat mompelen, maar versta het niet helemaal. Ik besluit het gewoon te laten gaan. Hij zegt toch nooit iets zinnigs.

'Ja dat doe ik zo wel. Laat het.' Zeg ik tegen Faisal en zet Mahir goed aan mijn borst. 'Ik kom binnen!' Hoor ik Ibrahim roepen. 'Kom maar.' Lach ik en check nog even snel of mijn borst bedekt is. Hij komt binnen en ik zie dat hij gehuild heeft. Wallen en rode ogen. Ik besluit er nog niks van te zeggen. Hij pakt wat te drinken uit de keuken en loopt naar boven. Na een tijdje is Mahir klaar met drinken en leg ik hem in zijn box. 'Als hij huilt geef je hem een speen.' Zeg ik en loop naar boven. Ik loop naar Ibrahims kamer en zie hem gamen. 'Vertel. Wat is er aan de hand?' Vraag ik. 'Hoe bedoel je?' Vraagt hij zogenaamd verbaasd. 'Of je vertelt het me of ik haal je uit.' Waarschuw ik hem. Hij lacht. Ik kijk hem serieus aan. Hij stopt met lachen. 'Jezus Nora wat is er met je gebeurd?' 'Zeg.' Zeg ik serieus. Hij zucht diep en zet zijn spel op pauze. Het is even stil. 'Ik ben langs papa geweest.' 'Oke kan ik begrijpen. Wat is daar zo erg aan?' Vraag ik. 'Hij mag bijna weg. Drie weken.' Zegt Ibrahim dan. Ik denk even na. 'Wil je bij hem slapen?' Vraag ik onzeker. 'Ik weet niet Nora. Die kneus en jij verdienen ook wat tijd samen. Papa kan niet alleen blijven.' Ik veeg de tranen van mijn wangen af en knuffel hem.

Terwijl ik het eten zit te koken komt Ibrahim de keuken in. 'Ik ga vandaag naar Ouassim ja? Weekendje gewoon.' Zegt hij. 'Doe je voorzichtig? Heb je geld? Heb je genoeg ondergoed ingepakt?' Vraag ik. 'Het komt heus goed.' Lacht hij en drukt een kus op mijn wang. Hij vertrekt en ik kook verder. Ik leg het eten op tafel en zie zowel Faisal als Mahir diep slapen. Ik pak Mahir voorzichtig over en leg hem in zijn box. 'Liefje. Baby. Stomkop. Kom. Dikzak kom eten. Babe.' Wek ik Faisal zachtjes. Gapend komt hij overeind en kijkt me moe aan. 'Kom eten domkop.' Zeg ik lachend en druk een kusje op zijn lippen. 'En poets je tanden erna jezus.' Lach ik en trek een vies gezicht. 'Zehma, zehma.' Lacht hij en springt half op me. 'Je stinkt.' Lach ik. Hij bijt op zijn onderlip.

'Nu is het eten koud.' Zeg ik zuchtend. 'Ewa ja mevrouw. Niet mijn schuld.' Lacht Faisal en begint met eten. 'Hoe is het niet mijn schuld? Jij sprong op mij?' Vraag ik lachend. 'Dat is niet hoe ik me het herinner.' Zegt hij met een knipoog. Ik rol met mijn ogen. 'Eet je eten op stomkop.'