Life Of A Nerd {voltooid}

4.0

Het is alweer vrijdag. Mijn vader is weer al een dag terug thuis. Hij is weer gewoon als normaal. Hij komt alleen nog niet zijn kamer uit, maar eet wel weer wat meer. Ik heb alle drank uit zijn kast gehaald, dus drinken kan hij ook niet meer. Hij kan wel nieuwe halen, maar hoop dat hij dat niet gaat doen. In ieder geval. Bijna weekend.

Het is al donker als ik naar huis fiets. Ik bid het gebed, ruim op en doe wat voor school. 'Ziezo klaar voor vandaag.' Zeg ik tegen mezelf en glimlach. Ik loop naar boven en trek een blouse aan. Ik doe er een simpele jeans onder en pak mijn leesboek. Als ik naar beneden wordt er aangeklopt. Ik neem het pakketje aan en ga op de bank zitten. Ik zet een documentaire aan en geniet ervan. Het genieten is voorbij als Ibrahim thuiskomt. Hij maakt altijd zoveel lawaai. 'Er is een pakketje bezorgd. Op de eettafel.' Zeg ik zonder te kijken. 'Top. Wanneer ben je klaar? Ik wil Call of Duty spelen.' 'We gaan zo naar Marouane.' Zeg ik. Ik hoor hem diep zuchten. 'Ik ga niet mee. Geen zin in.' Zegt hij dan. 'Jammer dan. Je moet mee. Het is donker.' 'Je bent volwassen. Ga in je eentje.' Zeurt hij door. 'Hou gewoon op met zeuren.' Zucht ik. 'Je bent zo irritant. Waarom gaat pap niet gewoon mee? Jezus man!' Zegt hij boos. 'Ik ga wel in m'n eentje!' Zeg ik pissig en doe de tv uit. Ik trek mijn jas en schoenen snel aan. Ik pak mijn rugzak en loop weg. Kan ik er wat aandoen dat papa altijd depressief is. Ik doe alles wat ik kan. Niks is nooit goed. Ik heb er niet om gevraagd. Ik wil ook eens rust. Iedereen denkt, omdat ik hoogbegaafd ben dat ik alles aankan. Tranen glijden over mijn wangen terwijl ik naar de tramhalte loop. Ik veeg mijn tranen weg en verman me.

Bij Marouane aangekomen word ik hartelijk verwelkomd door Yasmina. Ik groet Marouane en neem naast hem plaats. 'Waar is Brahim?' Vraagt Marouane. 'Weet ik veel. Ik ben zijn moeder niet.' Zeg ik bot. 'Alles oke?' Vraagt hij bezorgt. 'Prima. Ik ga Yasmina helpen met het eten.' Zeg ik en sta op. Ik loop naar de keuken en help Yasmina met de tafel dekken. Al snel zitten we aan tafel te eten. 'Hoezo wou pap niet mee? Het ging toch beter?' Vraagt Marouane dan. Ik haal mijn schouders op en eet in stilte verder. 'Heb je hem uberhaupt gevraagd?' Gaat hij door. Ik wil reageren, maar Yasmina is me voor. 'Laat haar eten.' Ik glimlach dankbaar en eet door. Marouane kijkt me lang aan en dan naar Yasmina. Hij zucht en eet door. Na het eten help ik met opruimen en lees in mijn boek. Er wordt op de deur geklopt en Yasmina doet open. Ik zie Ibrahim binnenkomen. Hij kijkt me lang aan en komt naast me zitten. 'Waarom ben je er nu pas?' Vraagt Marouane hem. Ik werp mijn blik weer op mijn boek. 'Moest wat doen.' Zegt Ibrahim kortaf. Hij legt zijn hand op mijn haren en aait me. 'Sorry.' Fluistert hij. Ik kijk hem aan en dan weer naar mijn boek. 'Ik meen het.' Zegt hij dan wat harder. 'Prima, het is niks.' Zeg ik en lees verder. 'Wat heeft hij gedaan?' Vraagt Marouane dan. 'Ik heb niks gedaan.' Zegt Ibrahim snel. 'Noor wat heeft hij gedaan?' Vraag Marouane weer. 'Hij heeft niks gedaan.' Zeg ik en kijk niet van mijn boek af. 'Koekjes en thee. Iemand?' Probeert Yasmina de boel te sussen. 'Noor wat heeft hij gedaan? Waarom ben jij niet met je zus meegegaan naar hier? Je weet dat het gevaarlijk is voor haar om alleen te lopen in de avond.' Zegt Marouane streng. 'Ik wilde niet wachten. En hij is met me meegelopen naar de tramhalte.' Lieg ik. 'Je kan niet liegen. Je bent helemaal rood. Waarom laat je, je zus in de steek?' Vraagt Marouane en begint bozer te worden. 'Mar doe rustig. Zeg Yasmina en probeert hem te kalmeren. 'Ik ben rustig. Wat is er met jou?' Vraagt hij pissig. 'Ik ben haar fucking moeder niet jonge! Omdat pap nooit een flikker uitvoert moet ik haar vader spelen? Ik mag niet schelden, mag niet laat thuiskomen, ik mag helemaal niks. Ik ben er helemaal klaar mee!' Zegt Ibrahim boos en stormt het huis uit. 'Ik zei toch dat je moest ophouden! Jezus Mar!' Zucht Yasmina en slaat Marouane op zijn schouder. Ik sta op en sla mijn boek dicht. 'Ik denk dat ik naar huis ga. Moet nog wat doen voor school.' Zeg ik zacht. Marouane zucht diep. 'Dat hoeft echt niet.' Zegt hij. 'Ik breng je wel.' Zegt Yasmina met een glimlach en staat op. 'Ik kan je ook brengen.' Zucht Marouane. 'Jij hebt genoeg gedaan.' Zegt Yasmina. 'Hij kalmeert wel.' Zeg ik tegen Marouane en loop naar de gang. Ik trek mijn jas en schoenen aan. Yasmina brengt me naar huis en thuis aangekomen zie ik geen Ibrahim. Ik negeer het en loop naar mijn kamer. Ik ga in bed zitten en zucht diep. Ik denk over alles na en huil mezelf in slaap.