Life Of A Nerd {voltooid}

55.0

'Nog slokje.' Zeg ik. Faisal pakt het pakje drinken van de kast en voert het me. 'Thanks bae.' Zeg ik en glimlach breed. 'Yo Noortje kunnen we binnenkomen?' Hoor ik Marouane vragen. 'Een momentje.' Lach ik en dek mijn borsten af. 'Kom maar.' Zegt Faisal en staat op. 'Gefeliciteerd broertje.' Zegt Marouane en knuffelt Faisal. 'Alles goed met je? Hoe heet deze kleine?' Vraagt Marouane als hij mijn kindje overpakt. 'Mahir.' Zeg ik trots. 'Kleine Mahir. Nou kijk eens een ballon. Hij vind hem leuk.' Zegt Marouane en laat Mahir aan Yasmina zien. 'Geef hem loser.' Lacht Yasmina. 'Mahir.' Herhaalt Faisal met een klein lachje. 'Ja meneer wilde Ali, maar ja mama is de baas.' Lach ik. 'Vrouwen zijn altijd de baas.' Lacht Yasmina. 'Helaas wel.' Mompelt Marouane. 'Pff.' Zucht Faisal en streelt mijn wang. Ik moet lachen en zie Ibrahim binnenkomen met een grote knuffelbeer. 'Zusje.' Zegt hij en knuffelt me. 'Geef, geef. Hier is je favo oompie. Wat is zijn naam?' Vraagt Ibrahim en pakt Mahir over. 'Mahir.' Zegt Faisal en kijkt me goed aan. Ik rol met mijn ogen en doe de deken goed over me heen. De bevalling was lang, zwaar en pijnlijk. Hamdoulilah zijn mijn zoontje en mij gezond en levend. El hamdoulilah. Het was alle pijn waard. Hij is prachtig. Ik hou meer van hem dan dat ik ooit van iemand zou kunnen doen. En ik dacht dat ik van Faisal hield. Een baby is andere level liefde. 'Faisal geef is z'n brownie.' Zeg ik gapend. Hij geeft me een brownie en ik ga in gesprek met Yasmina over de bevalling. Terwijl de jongens over voetbal praten krijg ik mijn kindje terug en hij begint zachtjes te huilen. 'Heren het is tijd om een kop koffie te drinken.' Zeg ik lachend. Lachend lopen ze met ze drieën weg. Ik geef mijn zoontje de borst en praat met Yasmina bij. In tussen komt de verpleegster en geeft me tips hoe ik hem goed moet voeden en checkt nog wat dingen.

'Service.' Lach ik als ik de maxi-cosi met daarin mijn pasgeboren zoontje op mijn schoot leg. 'Sowieso schoonheid.' Lacht Faisal en duwt me in de rolstoel naar de auto. 'Zullen we langs de McDrive gaan? Ik heb zin in een ijsje.' Zeg ik terwijl we wegrijden. 'Doen we.' Zegt Faisal en let op de weg. Ik leun met mijn hoofd tegen het raam aan een moet gapen. 'Ik ben zo moe pff. Gelijk slape zo. Als meneer meewerkt.' Zeg ik en kijk uit het raam. 'Begrijp ik. Zou me niet kunnen voorstellen hoe jij je voelde.' Zegt Faisal en streelt mijn wang. Ik hou zijn hand vast en kijk uit het raam. Ik ben uitgeput.

Ik zucht opgelucht als Mahir eindelijk ligt te slapen. Ik ben kapot. Hij wilde maar niet slapen en bleef huilen. Ik besluit op te staan en loop stilletjes naar beneden. Met een zucht plof ik op de bank naast Faisal neer. Ik leg mijn hoofd tegen hem aan en sluit mijn ogen voor een moment. 'Je bent moe he.' Lacht hij en doet zijn arm om me heen. 'Je doet het goed liefje.' Ik kijk hem aan en leg mijn hoofd op zijn schouder. 

'Een voordeel van dat hij vroeg geboren is dat we de hele dag nog hebben.' Zegt Faisal terwijl hij zich omkleedt. 'Wat jij wil.' Zeg ik zacht en kleed Mahir om. 'Pff dit kind kan poepen net z'n vader.' Lach ik. Faisal moet hard lachen en neemt afstand. Ik verschoon en kleed Mahir om. Ik til hem op en loop met hem naar de slaapkamer. 'Ik ga nog wat leuke stickertjes zoeken voor op de muur in de babykamer.' Zeg ik tegen Faisal. 'Auto's, jongens houden van auto's.' Zegt hij. 'Ja kan. Ik kijk wel. Liefje kan je even op Mahir letten? Ik voel me zo vies en wil gewoon even een korte douche.' Vraag ik met een schattige glimlach. 'Doe je ding. Neem vooral je tijd schoonheid.' Zegt hij en pakt de baby aan. 'Beste man ever.' Zeg ik en druk een kus op zijn wang. Voor hij zich bedenkt haast ik me naar de badkamer. Hoewel de baby er maar een halve dag is, ben ik gewoon zo moe. Hij is steeds onrustig waardoor ik nog niet heb kunnen slapen. Ik ben gewoon zo moe.