Life Of A Nerd {voltooid}

48.0

'Weet je ik heb zitten nadenken he.' Zeg ik als Faisal me naar werk brengt. Nog een paar dagen en dan gaan we mijn auto kopen, dus tot die tijd brengt hij me en anders fiets ik. 'Je he zitten nadenken.' Herhaalt hij. 'Je bent bijna zevenentwintig.' Begin ik. 'Ik word oud. Dat weet ik. Gaan we scheiden?' Lacht hij. 'Dom grapje.' Zeg ik en rol met mijn ogen. 'Je wilt kinderen toch?' Ga ik verder. 'Graag, maar als je het niet durft vind ik het goed zo.' Zegt hij en kijkt me kort aan. 'Stel ik zou het aandurven. Hoe zou het dan gaan?' Vraag ik. 'Nou een man en vrouw worden verliefd.' Begint hij. 'Faisal.' Lach ik. 'Hoe bedoel je schat? Wil je kinderen?' Lacht hij en legt zijn hand op mijn dij. 'Ik weet niet. Ik heb wel echt zitten denken en denk dat ik het wil proberen.' Zeg ik. 'Fantastisch! Het komt vast goed. Maak je geen zorgen.' Zegt hij steunend. Ik zeg even niets en zucht. 'Wat is het probleem liefje?' Vraagt hij. 'Je zei me dat je eerst wilde reizen en dat soort dingen.' Zeg ik twijfelend. 'Met een kind kan dat ook allemaal. Maak je geen zorgen daarover.' Zegt hij en parkeert de auto voor het ziekenhuis. 'Laat me maar gewoon weten wanneer ik de condoom weg moet laten. Werkse liefje.' Hij drukt een kusje op mijn wang. Ik kijk hem aan en moet lachen. 'We praten vanavond wel verder. Veel plezier op je werk.' Zeg ik. 'Komt goed. Ga maar lekker mensen redden prinses.' Zegt hij en drukt zijn lippen op de mijne. Na even weer ik af en stap ik uit. Faisal knipoogt soepel en lachend loop ik het ziekenhuis in. Let's work.

'Nee is goed. Nee joh ik ga wel met de tram. Nee geen probleem schat. Zie je thuis. Bye.' Ik hang op en trek mijn jas aan. Ik loop het ziekenhuis uit en rits mijn jas dicht. Ik doe mijn oordopjes in en zet een muziekje aan terwijl ik rustig naar huis loop. Ik zou eigenlijk met de tram gaan, maar vind het wek lekker zo. Ik loop meteen naar de winkel en haal boodschappen voor het eten. Ik bel Ibrahim en toevallig is hij onderweg naar huis. Hij haalt me op en brengt me naar huis. Geluk, aangezien ik nogal veel in de winkel heb gekocht. Thuis aangekomen begin ik met koken en terwijl het eten een kwartiertje op zacht vuur moet staan ruim ik de boel op. Ik voeg wat ingrediënten toe aan het eten en laat het nog even koken. Ik doe snel een wasje in de wasmachine en loop weer naar beneden. 'Brahim over vijf minuten gaat de kookwekker. Doe hem uit en zet het vuur uit. Ik ga douchen.' Zeg ik. 'Is cool.' Zegt hij en gaat verder op zijn mobiel. Ik loop naar boven en neem een lekkere douche. Ik was me grondig en na het douchen bid ik het gebed. Ik lees nog wat Koran en loop dan naar beneden in mijn Marokkaanse huisjurk. Ik zie Faisal de tafel dekken samen met Ibrahim. 'Ah jongens.' Zeg ik en kijk ze dromerig aan. 'Vrouwen.' Mompelt Ibrahim en loopt terug naar de keuken. Faisal lacht en neemt me in zijn armen. 'Je bent de beste.' Zeg ik en zoen hem. 'Ik heb alleen gedekt. Jij hebt het gemaakt vrouwtje.' Zegt hij en zoent me wild terug. 'Ik wil mezelf vermoorden.' Hoor ik Ibrahim dan zeggen. Lachend laten Faisal en ik elkaar los en nemen plaats. Ibrahim begint gulzig met eten. 'Heb je Bismillah gezegd?' Vraag ik fronsend. 'Ja Noor.' Zucht hij vermoeid. 'Zeg Bismillah, je liegt.' Zeg ik. 'Maar Faisal zei geen Bismillah!' Zegt Ibrahim meteen. Ik kijk naar Faisal die ons met een volle mond aanstaart. 'Ik heb het in mijn hoofd gezegd.' Zegt hij snel. 'Hij heeft het in zijn hoofd gezegd.' Herhaal ik en kijk Ibrahim streng aan. 'Ik ook!' Zegt Ibrahim snel. 'Brahim!' Zeg ik streng. 'Bismillah.' Zucht hij zacht. 'Wat zei je?' Vraag ik. 'Bismillah.' Zegt hij wat harder en gaat verder met eten. Ik glimlach tevreden en begin zelf ook met eten. 'Je zei geen Bismillah.' Zegt Ibrahim dan snel. 'Ik zei het in mijn hoofd Ibrahim.' Zeg ik en eet door. 'Duss.' Zegt Faisal ongemakkelijk. 'Ik zei het in mijn hoofd Ibrahim. Yeah sure.' Mompelt Ibrahim. 'Hoe was jullie dag?' Vraagt Faisal. Pardon? Wil je nog überhaupt eten?' Vraag ik fronsend. 'Zeik niet zo.' Zucht Ibrahim. 'Mijn dag was goed. Hoewel ik moest overwerken.' Beantwoordt Faisal zijn eigen vraag. Ik besluit de volwassene te zijn en negeer Ibrahim verder. Irritante rotkinderen.

Gapend kruip ik in bed tegen Faisal aan. 'Je bent moe he.' Lacht hij schor. 'Wat was er nou gebeurd op je werk waardoor je moest blijven?' Vraag ik en negeer zijn vraag. 'Oh dat.' Lacht hij. 'Moest wat papierwerk afhandelen aangezien ik van kind ben gewisseld, soort van.' Ik kijk hem raar aan. 'Ik werd een beetje lastiggevallen.' Zegt hij lachend. 'Lastiggevallen? Door wie? Waarom?' Vraag ik snel. 'Een zeventien jarig meisje. Ik ben schijnbaar een zeer aantrekkelijke man.' Lacht hij. 'Ja, mijn zeer aantrekkelijke man, so?' Vraag ik met nadruk op "mijn". 'Ze bleef me lastigvallen en je weet toch haar vrouwelijkheid in de strijd gooien. Heb daarna gewoon even gewisseld met iemand, want zo iemand hoef ik niet te begeleiden.' Zegt hij normaal . 'Hoe bedoel je?' Vraag ik. 'Met haar borsten enzo. Inkijk. Zogenaamd dom bukken. Dat soort bullshit.' Zegt hij. 'Maar waarom?' Vraag ik verward. 'Om mij te winnen ah mosiba! Ik ben fucking sexy? Let eens op mens.' Zegt hij serieus. Ik moet lachen en leg mijn hoofd op zijn borstkas. 'Wel lief dat je heb gewisseld.' Zeg ik. 'Vanzelfsprekend. Ik ben een getrouwd man. Ik kan niet met wijven gaan lopen flirten.' Ik kijk hem verliefd aan. 'Ik hou van je.' Zeg ik. 'Ik ook van jou. Yallah ga slapen, morgen weer gewoon werken.' Zegt hij en drukt een kusje op mijn lippen. Ik sluit mijn ogen en probeer te slapen.