Life Of A Nerd {voltooid}

12.0

Ik trek een jeans aan met een lang blousje. In de regen fiets ik naar het station en wacht daar twintig minuten. Waarom regent het altijd? Verdorie. Op school aangekomen mag ik mijn presentatie in mijn laatste uur doen en dit keer alleen voor mijn docent. Het gaat een stuk beter gelukkig. Hij komt terug op wat voor cijfer ik heb en ik vertrek naar huis. Thuis aangekomen kleed ik me om en kies voor een Marokkaanse huisjurk. Ik loop naar beneden en ga aan de eettafel zitten met mijn boeken en laptop. Ik besluit eerst lasagne te maken en doe het in de oven. Ik doe al mijn huiswerk en ga dan door met mijn verslagen en opstellen. Ik word geappt door Faisel, maar zeg hem dat ik bezig ben en niet kan praten. Ik ga door met mijn schoolwerk en leer wat stof voor de volgende toets morgen. Heb morgen drie toetsen. Dat is het nadeel van de opleiding versneld doen, naast alle extra werk. 'Pakketje voor de nerd.' Hoor ik Brahim dan zeggen en zie Faisal binnekomen. Ik kijk hem verassend aan en sta op. 'Wat doe jij nou hier?' Vraag ik. 'Je werkt echt veel te hard, dus gaan we wij even eten. Pizza?' Vraagt hij en drukt een kusje op mijn wang. Ik kijk Brahim verassend aan. 'En dit mag van jou?' Vraag ik lachend. Faisal doet zijn arm om me heen. 'Tuurlijk. We zijn matties.' Zegt hij en geeft Brahim een boks. Ik kijk ze lachend aan. 'Super leuk, helaas zit mijn lasagne in de oven.' Zeg ik en haal Faisals arm van me af. 'Top dan eten we hier. Potje gamen?' Stelt hij dan voor. 'Ik moet verder werken aan mijn verslag. Ibrahim speelt graag zinloze games.' Zeg ik en ga zitten. 'Cool wil je spelen?' Vraagt Faisal. 'Ik moet je waarschuwen, ik ben erg goed.' Zegt Ibrahim en gaat zitten. 'Komt ervan als je duizend uur zit te gamen.' Mompel ik. Faisal moet lachen. Ibrahim kijkt me chagrijnig aan. 'Ik ben ook wel oke.' Zegt Faisal en neemt plaats. Ik glimlach en kijk hem kort aan, voor ik verder werk.

Ik sta op en zet de kookwekker uit. Ik open de oven en schrik van Faisal die achter me staat. 'Waar staan de borden?' Vraagt hij me. Ik ga recht staan en kijk hem aan. 'Je hoeft niet te helpen.' Zeg ik. Hij negeert me en opent alle kastjes tot hij het juiste kastje vind. Ik pak twee handdoeken en leg het op het aanrecht. Faisal geeft me een bord aan. Ik haal er een stuk af en leg het bord naast me neer. 'En hoeveel wil jij?' Vraag ik. Hij pakt mijn hand en snijd een goed stuk voor zichzelf. 'Ongeveer net zoals Brahim dus.' Zeg ik en leg het bord naast me neer. 'Zou best kunnen.' Lacht hij, pakt de twee borden en loopt naar de woonkamer. Ik snijd een stuk voor mezelf en leg het weer terug in de oven. Faisal pakt mijn bord en wat bestek. Ik leg de glazen en wat drinken op tafel. 'Eten. Brahim ga zitten.' Zeg ik en loop terug de keuken in. Ik pak het pannetje witte bonen en loop naar de woonkamer. 'Wil je bonen?' Vraag ik aan Faisal. 'Ja doe maar wat.' Zegt hij. Ik doe er wat tot hij stop zegt. Ik doe wat bij mezelf en leg het dan terug in de keuken, aangezien ik weet dat Brahim dat niet eet. Ik neem plaats en schenk de drinken in. 'Bsaha.' Zeg ik zacht en begin met eten. Ondertussen luister ik naar het gesprek van Faisal en Ibrahim over voetbal. Ik ben blij dat ze het op een of andere manier goed kunnen vinden.

'Als je wilt kan ik mijn nichtje Amina een keer droppen. Ze is ook doof.' Zegt Brahim als hij de PlayStation aandoet. 'Oh ja ik was haar helemaal vergeten. En Amina is acht, dus ongeveer de zelfde leeftijd.' Zeg ik. 'Leuk toch? Dan kunnen ze met elkaar communiceren.' Ga ik door. 'Ja heel leuk.' Lacht Faisal en doet zijn arm om me heen. 'Wat denk je ervan als wij een potje spelen?' Ik kijk hem lachend aan. 'Ik heb boven een andere controller liggen. Fifa, jullie tegen mij.' Zegt Brahim dan en staat op. 'Ik heb dit nog nooit gespeeld.' Zeg ik twijfelend. 'Lukt je heus wel. Je bent immers geniaal.' Ik rol met mijn ogen. Hij moet lachen en drukt een kus op mijn wang. 'Let's go!' Zegt Ibrahim en springt op de bank. Hij geeft me een controller en legt alles uit. 'Moet niet heel moeilijk zijn.' Zeg ik en kijk voor me. Ibrahim en Faisal moeten lachen. 'Ze gaat eraan.' Lacht Ibrahim. 'En hoe.' Lacht Faisal met hem mee. 'Kleuters.' Mompel ik.

'Later man. Kom zeker een keer langs. ' Zegt Ibrahim en geeft Faisal een boks. Ik pak Faisals hand en trek hem naar de gang. Hij trekt zijn schoenen aan en kijkt me aan. 'Het was gezellig kleine.' Zegt hij. 'Heb je geen jas?' Vraag ik. 'Ben met auto, dus niet nodig.' Zegt hij. 'Hoe was je zo goed met Brahim?' Vraag ik zacht. Hij lacht. 'Ik werk met jongens van zijn leeftijd. ' Ohja. 'Ik zie je nog wel. Niet te hard werken.' Hij drukt een kusje op mijn voorhoofd en loopt weg. Voorhoofdkusjes worden zwaar onderschat. Wauw. Ik doe de deur dicht en plof verliefd op de bank. 'Leuke knul. Potje?' Vraagt Ibrahim. 'Ik moet eigenlijk nog werken.' Zeg ik twijfelend. 'Bang om te verliezen. Begrijp ik. Beter niet.' Daagt hij me uit. 'Begin te spelen.' Zeg ik en pak zijn controller uit zijn hand.