Life Of A Nerd {voltooid}

7.0

Het is inmiddels enkele weken verder. Mijn vader is een soort van uit zijn depressie. Hij werkt nog niet, maar komt vaker buiten. Wel is hij steeds vaker agressief en heeft de neiging te gaan slaan. Tot nu toe heeft Ibrahim hem elke keer kunnen tegen houden, maar ik weet niet hoe lang dat zal standhouden. Beide weten we niet wat te doen. Ik geef hem nu twee keer per week een uur bijles en zijn cijfers gaan de goeie kant op. Ik irriteer me steeds meer aan alles. Mijn lontje word korter en ik ben niet meer het vrolijke meisje dat ik vroeger was. Over een paar weken hebben we zomervakantie. Ik heb er zo'n zin in. Ik vind school super en mijn opleiding fantastisch, alleen is het zoveel werk. Ik kan me oprecht niet meer herinneren wanneer ik voor het laatst geshopt heb of naar de bioscoop ben gegaan. Ik heb even wat rust nodig. Wel verdiend ook. Als het aan mijn vader ligt blijf ik de hele vakantie doorleren en werken aan mijn studie. El hamdoulilah hebben Ibrahim en ik hem kunnen overhalen. 

Vanuit mijn kamer loop ik rechtstreeks naar buiten toe. Ik stap op mijn fiets en rijd naar de bibliotheek. Daar aangekomen breng ik mijn boeken terug en zoek een paar nieuwe om te lezen. Terwijl ik rondkijk word ik aangesproken. 'Pardon mevrouw kan ik u wat vragen?' Ik kijk op. Een jongeman. Op het eerste oog lijkt hij mooi. Wel twee, misschien zelfs drie koppen groter dan ik. Ik gok zo'n 1 meter 90. Licht bruine ogen. Lange wimpers. Breed postuur. Hij draagt een pak van een club waarvan ik de naam niet ken. 'Uh ja?' Vraag ik stamelend. Wat zal hij moeten? Ik ken hem niet. Hoe langer ik naar hem kijk hoe mooier hij wordt. 'Ik moet een boek voor mijn broertje lenen, alleen ik kan hem niet vinden.' Denkt hij dat ik hier werk? Pff natuurlijk denkt hij dat. Ik ben de eerste klas nerd. 'Uh ik werk hier niet.' Zeg ik ongemakkelijk en glimlach. 'Oh. Shit. Sorry.' Zegt hij snel. 'Ik ben hier wel bekend. Hoe heet het boek?' Vraag ik dan. Hij laat me een foto zien. Een boek over gebarentaal. Interessant. Ik kan vloeiend gebarentaal. Het is leuk om te doen. 'Uhm dat boek moet hierzo staan. Eens zien. Kijk eens.' Zeg ik en pak het boek uit het juiste rek. 'Top, heel erg bedankt. Je red me.' Zegt hij en glimlacht. Ik pak nog een boek uit het rek. 'Ik weet je bedoelingen niet, maar als jij of iemand die je kent gebarentaal wilt leren is dit boek erg handig. Ook heel duidelijk voor kleine kinderen.' Hij glimlacht en pakt het aan. 'Bedankt. Je weet wel erg veel. Weet je zeker dat je hier niet werkt?' Grapt hij. Zijn kuiltjes komen tevoorschijn. Ik moet lachen. 'Heel zeker.' Hij bekijkt de twee boeken in mijn handen. 'Jijzelf hebt best interessante boeken in je handen.' Lacht hij. Ik moet lachen en kijk er kort naar. 'Wil mijn kennis wat vergroten.' 'Toe maar. Oh ik ben Faisal trouwens.' Zegt hij. 'Noor, of nou ja eigenlijk Nora.' Zeg ik met rode wangen. God waarom ben ik zo ongemakkelijk. Er staat een mega hunk voor mijn neus en ik gedraag me als een eersteklasser die voor het eerst naar school gaat. 'Mooie naam.' Zegt hij en kijkt me met een liefdevolle glimlach aan. 'Thanks. Ik bedoel bedankt. Ik bedoel dat betekent hetzelfde. Ugh dank je.' Zeg ik snel. En ik ben slim? Uh nee dacht het niet. Hij moet lachen. Hij lacht me vast uit. Wat een domkop dat ik ben dat ik dacht dat hij me leuk zou vinden. Stommeling. 'Hoe wist je eigenlijk welk boek ook handig was voor mij? Om gebarentaal te leren.' Vraagt hij dan. 'Ik kan vloeiend gebarentaal, dus heb er het een en ander over gelezen.' Zeg ik. Hij kijkt me met open mond aan. 'Een heel intelligent meisje he. Wil je nog een klein dingetje vragen en daarna kan je zoveel boeken pakken als je wilt.' Zegt hij lachend. Ik moet lachen. 'Zou ik je nummer mogen? Mijn zusje is doof en ik moet gebarentaal leren en als ik dus iets niet begrijp, wat sowieso gaat gebeuren, kan ik jou appen voor hulp. Als je niet wilt is dat ook meer dan oke hoor.' Ik ben even stil. Een mega hunk vraagt je nummer! Geef antwoord! 'Uh ja dat is goed.' Stamel ik. Stomkop! Hij geeft me zijn telefoon. Ik kan het niet aanpakken, mijn handen zitten vol. Lachend neemt hij mijn boeken over en neem ik het aan. Ik type mijn nummer erin en neem mijn boeken weer aan. 'Nora of Noor? Vind ze beide erg leuk.' Lacht hij. 'Wat jij wilt.' Lach ik. 'Ik moet gaan, maar leuk om je ontmoet te hebben en bedankt voor dit.' Ik glimlach en kijk hoe hij wegloopt. Ik draai me om en ga door met boeken zoeken terwijl ik aan hem denk. Holy moly wat een lekkerding. 

'Het eten staat op tafel.' Zeg ik in het algemeen. Zowel mijn vader als Ibrahim blijven zitten. 'Kom dan?' Zeg ik vragend en neem plaats. Zuchtend staan ze op en komen eten. Na het eten ruim ik alles op en ga met mijn leesboek aan de eettafel zitten. Na een tijdje klopt er iemand aan en open ik de deur. Het is een jongen van ik gok 16 met een tas in zijn hand. 'Is je vader thuis?' Vraagt hij. Mijn vader komt de woonkamer aanlopen en pakt het tasje over. 'Hoeveel?' Vraagt hij en pakt zijn geld. 'Vijftig.' Zegt het jongetje. Mijn vader geeft hem een briefje van vijftig en het jongetje verdwijnt. Mijn vader sluit de deur en duwt me weg. Ik kijk in de tas en zie dat hij gevuld is met drank. Ik slik en denk voor een moment niet na. 'Papa je dronk niet meer toch?' Hij draait zich om en zijn ogen veranderen. 'Bemoei je er niet mee!' Zegt hij dan hard en loopt de woonkamer in. Ik loop hem achterna en ga aan de eettafel zitten. 'Wat is er aan de hand?' Vraagt Ibrahim en kijkt me strak aan. Mijn vader zegt niets en loopt naar de keuken met de tas vol drank. 'Wat is er aan de hand Noor?' Vraagt Ibrahim zacht en komt naast me staan. 'Hij heeft een tas vol drank.' Zucht ik. 'Hij was toch gestopt?' Vraagt Ibrahim verward. Voor ik wat kan zeggen loopt hij naar mijn vader. 'Papa je was je leven toch aan het beteren? Denk aan mij en Noor.' Hoor ik Ibrahim zeggen. Voor ik het weet stormt mijn vader de woonkamer in en grijpt me bij mijn keel. Ibrahim komt aangerend en probeert hem los te krijgen. Ik kijk mijn vader angstig aan. 'Laat haar los! Laat haar los!' Schreeuwt Ibrahim hard. 'Ik had je verteld dat je er niet mee moest bemoeien! Waarom bemoei je er mee? Ik ben volwassen! Stuk ongedierte dat je bent!' Schreeuwt mijn vader hard. Ik slok naar adem terwijl de tranen over mijn wangen glijden. Ik voel een harde klap in mijn maag en zie dan mijn vader op de grond worden gegooid. Mijn vader duwt Ibrahim van zich af en begint hem te slaan. Hij is dronken als wat. Meteen bel ik 112. 'Laat hem! Laat hem! Sla mij! Papa!' Schreeuw ik huilend en probeer hem weg te duwen. Hij negeert me en blijft Ibrahim maar slaan. Ibrahim ligt gevoelloos op de grond. Huilend sla ik mijn vader in hoop dat hij ophoudt, maar hij geeft me een elleboog in mijn gezicht en slaat verder.