Life Of A Nerd {voltooid}

61.0

'Draag je dat?' Vraagt Faisal fronsend. Ik draai me om en kijk hem raar aan. 'Nou ik heb het aan, dus ja.' Zeg ik bespottelijk. 'Oké. Wou 't alleen weten. Kan ik de hele weg in je billen knijpen.' Hij slaat me op mijn kont. 'Je bent zo kinderachtig.' Zeg ik en duw hem van me weg.

Het is enkele weken later en we hebben een bruiloft. In Duitsland. Pfff. Heb er op dit moment geen zin in, maar daar hopelijk wel. Heb zo'n zin om mijn familie weer eens te zien. Heb ze al zo lang niet gezien. Ik heb niet veel familie in Nederland wonen. Meer in Duitsland, Frankrijk en Marokko.

'Ik heb hier zo'n fucking geen zin in verdomme.' Kreun ik vermoeid als we ein-de-lijk op de snelweg rijden. Waren we eindelijk het huis uit konden we de snelweg niet op door een ongeluk. Half uur daaraan verspilt. We hebben honger en zijn chagrijnig. Alleen Mahir is vrolijk op deze sombere morgen.

'Gaan we zo ergens Starbucks?' Stelt Faisal na een half uurtje voor. 'Rijd nog een uurtje door. Mahir gaat dan ook eten en aangezien hij nu slaapt is dat niet zo handig.' Zeg ik. 'Wat heeft Mahir te maken met mijn knorrende buik?' Vraagt Faisa fronsend en kijkt me kort aan. 'Waarom vraag je het dan jezus!' Zeg ik pissig. 'We kunnen ook McDrive.' Zegt Faisal dan. 'Nee ik ga niet ontbijten met burgers Faisal.' Zeg ik. 'Alsof we dat nog nooit hebben gedaan.' Lacht hij. 'Doe het. Ik eet niet mee. Hou op met mij opzettelijk zo irriteren.' Zeg ik pissig. Hij zucht en zegt verder niets.

'En een broodje gezond.' Zeg ik terwijl ik Mahir op de achterbank de borst geef. 'Koffie en een broodje gezond. Verder nog iets? Moet je naar de wc?' Vraagt Faisal en stapt uit. 'En een flesje water.' Zeg ik. 'Komt voor elkaar madame.' Zegt hij en loopt weg.

'Gelukkig is de kamer temminste wel mooi.' Zeg ik als we de hotelkamer inlopen. Faisal legt Mahir met zijn maxi-cosi op het bed. Ik keur de kamer goed en haal Mahir eruit. 'Moet ik bedje halen voor hem of slaapt hij bij ons?' Vraagt Faisal gapend. 'Hij slaapt bij ons gewoon.' Antwoord ik. 'Zullen we wat gaan eten? Dan hebben we nog tijd om de stad wat te verkennen.' Stelt Faisal voor. 'Eten ja, stad verkennen i don't know. Ben nogal moe.' Zeg ik en trek mijn hoodie uit. 'Kom nou. Kifesh moe je hebt de halve weg lopen slapen.' Zegt Faisal terwijl hij zich uitkleedt. 'Kan. Weet niet. Ik ben moe, maar jij kan sowieso gewoon gaan.' Zeg ik en geef Mahir de borst. 'We zien dan wel.' Zegt hij en verdwijnt de badkamer in.

'Alles oke? Je praat een stuk minder dan normaal.' Ik kijk naar Faisal en glimlach. 'Ben gewoon moe.' Zeg ik zacht. 'Is dat echt alles?' Vraagt hij door. Ik ben even stil. 'Ik heb Ibrahim daarnet gesproken. Alles is weer zoals vroeger, alleen is mijn vader niet meer depressief. Dat zegt hij temminste.' Zeg ik en speel met mijn eten. 'Ben je bang dat het nog een keer gebeurt?' Vraagt Faisal voorzichtig. Ik staar voor me uit. 'Het komt goed. Vast wel. En anders halen we Ibrahim terug. Voor de zekerheid.' Gaat Faisal verder. Hij pqkt mijn hand en kijkt me lief aan. 'Het komt vast goed.' Zeg ik zacht en knik langzaam.

'Daar heb ik geen zin in Faisal.' Zeg ik licht geïrriteerd en duw Faisal van me af. 'Het is niet alsof we wat kunnen doen.' Zegt hij en gebaart naar Mahir die op het bed ligt te slapen. 'Alsof we het alleen daar doen. Mohiem nee. Ik ben moe. Gebruik je arm en laat me erbuiten.' Zeg ik en ga verder met mijn haren kammen. 'Het zou makkelijker gaan als je me erbij zou helpen.' Zegt hij en kijkt me onschuldig aan. 'Flikker op. Ik ga niks doen. Laat me, me klaar maken voor het slapen.' Zeg ik en loop de badkamer in. 'Niet dat. I mean. Like geef me iets om op af te trekken.' Zegt Faisal en kijkt me zogenaamd extra lief aan. 'Ga je domme pagga slaan op iets anders. Flikker op van mij.' Zeg ik en loop de badkamer uit. 'Fucking weirdo.' Zeg ik terwijl ik me omkleed. Ik ga in bed liggen en leg Mahir tegen me aan. Beter voor hem wordt hij niet zo raar. Domme mannen. Ugh. Had gewoon single moeten blijven en een kat moeten kopen ofzo.