Life Of A Nerd {voltooid}

15.0

Door dat wat Faisal geregeld heeft heb ik meer tijd voor mezelf. Het is zes uur en ik sta op. Ik was mezelf, bid het gebed en kleed me aan. Een spijkerbroek met een simpele trui. Ik maak mijn bril schoon en kam mijn haren. Ik laat mijn haren loshangen, maar bind een elastiekje om mijn pols. Ik loop naar beneden en snijd wat fruit. Ik schenk een glas water in en ontbijt terwijl ik wat nieuws lees. Als mijn eten op is, ruim ik mijn spullen op en pak mijn tas in. Ik trek mijn jas en schoenen aan terwijl ik mijn haren in een staart doe. Ik pak mijn fiets uit de schuur en fiets naar het station. In de trein zou ik normaal mijn boek lezen, maar omdat ik deze heb teruggebracht staar ik maar wat voor me uit. 

'Het is pas half vijf. Ongelofelijk.' Zeg ik tegen Marouane als ik instap. Op een of andere manier stond hij erop om me op te halen. Ik vind het best. 'Je ziet er vrolijk uit. Het doet je goed, neem ik aan.' Zegt hij lachend en rijdt weg. 'Het is pas half vijf Marouane. Als ik thuis ben kan ik mijn schoolwerk afmaken en dan zelfs nog het werk voor overmorgen. Dan kan ik daarna nog iets doen. Wat ik maar wil. Ik kan gaan sporten of wat gaan eten in een restaurant.' Hij lacht. 'Geen paniekaanvallen meer dus?'  'Nooit meer.' Zeg ik met een glimlach. 'Waar wil je eten? Je bent toch zo vrolijk.' Zegt hij. Ik denk diep na. 'Het is lang geleden dat ik een lekker bord pasta heb gegeten. Die ik niet gemaakt heb.' Zeg ik met een grote glimlach. 'Doen we zusje. Ben blij dat je weer happy bent. Die jongen doet wat met je.' Ik glimlach als ik aan Faisal denk. Gek hoe hij me zo blij kan maken. Sinds ik hem ken is mijn leven echt veranderd. 

Ik eet heerlijk samen met mijn broer en we praten bij. Hij vertelt me dat Yasmina zwanger is en hij haar wilt verassen met een babyshower. 'Faisal kan ook komen. Hij gaat immers bij de familie horen.' Ik glimlach. 'Dat zal hij leuk vinden.' Zeg ik en app hem meteen. We rijden naar huis. Hij brengt me thuis en ik ruim zingend op. Als al het huishouden gedaan is ga ik aan het werk. Bijna vakantie. Na twee uur ben ik klaar en begin met eten te maken. Ik kies er voor om spinazie te maken met een bijgerecht. En omdat ik in zo'n blije mood ben maak ik cupcakes. Ik krijg een appje binnen van Faisal. Hij is onderweg. Snel ren ik naar boven en verwissel mijn suffe huisjurk in een losse joggingsbroek en een oversized hoodie. Omdat hij van Marouane was is hij erg lang en komt ver over mijn kont. Ik maak mijn haar los en net als ik het wil doen gaat de bel. Snel smeer ik wat vaseline op mijn lippen en loop naar beneden. Terwijl ik naar beneden loop probeer ik mijn haar fatsoenlijk te krijgen. 'He.' Zeg ik met een overdreven glimlach als ik Faisal zie. Zwarte nikes. Een simpele spijkerbroek en een witte trui met ribbeltjes. Hij draagt een Nike pet. Hij glimlacht. Kuiltjes verschijnen. 'He schoonheid.' Hij drukt een kus op mijn slaap en pakt mijn hand. Hij schopt zijn schoenen uit en wilt ze opruimen, maar ik trek hem de woonkamer in. 'Ik ben blij dat je er bent.' Zeg ik en neem plaats op de bank. 'Ruik ik brand?' Vraagt hij en kijkt me verward aan. 'Cupcakes!' Gil ik, spring op en ren naar de keuken. Hoestend haal ik de verbrandde cupcakes eruit. Ik kijk er met een pruillip naar. Ik voel mijn ogen prikkelen. Laat me niet huilen! Please niet. Pff. Er rollen tranen over mijn wangen. Rot ongesteldheid. 'Het zijn cakejes. Niet huilen. We maken wel nieuwe.' Lacht Faisal en trekt me bij zich. Ik werp mijn blik op de grond en probeer te stoppen met huilen, maar het lukt niet. Hij tilt mijn kin omhoog met zijn vinger en moet lachen. 'I think you might be pregnant?' Ik moet lachen en sla hem speels. Hij moet lachen en bijt op zijn onderlip. 'Ga je me nog kussen of moet ik daarvoor eerst nieuwe cupcakes maken?' Vraagt hij. 'Cupcakes!' Zeg ik en kijk hem zielig aan. Hij zucht diep en laat me los. 'Let's do this. Hoe werkt het?' Vraagt hij en kraakt zijn vingers. 'Pak eieren.' Zeg ik en we beginnen met het maken van de cupcakes. Terwijl ze in de oven zitten schep ik het eten op.

'Ben je al klaar?' Vraagt Faisal en kijkt me raar aan. Ik moet lachen. 'Ik deed dit vroeger vaak.' Hij kijkt naar mijn schilderij en moet hard lachen. 'Moet dit mij voorstellen? Wil je nog wel trouwen of wat?' Ik moet lachen. 'Dat is shrek hoor!' Lach ik. Hij moet lachen en drukt een kusje op mijn wang. 'Het is mooi. Hier probeer deze te schilderen.' Zegt hij en laat een plaatje van een pop uit Toy Story zien. 'Oke kan ik wel. Laat me zien wat jij tot nu toe hebt.' Zeg ik en wil naar die van hem kijken, maar hij verstopt het. 'Laat me zien.' Lach ik. 'Oke, maar ik ben nog niet klaar.' Zegt hij en haalt het schilderij achter zich vandaan. 'Wat moet dit voorstellen?' Zeg ik en moet keihard lachen. Hij moet ook lachen en kijkt er trots naar. 'Het is Elsa van Frozen. Kijk als je zo kijkt lijkt ze erop.' Zegt hij en houdt het schilderij schuin. 'Waarom heeft ze geen neus? En hoeveel vingers heeft ze wel niet.' Lach ik hard.

 'Dus deze week bios pakken? Zaterdag is een goede dag.' Stelt Faisal voor terwijl hij zijn schoenen aantrekt. 'Zou goed kunnen.' Zeg ik. 'En dan kunnen we er een dagje van maken. Shoppen ofzo. Ik weet niet wat je leuk vind om te doen.' Zegt hij. 'Kan je puzzelen?' Vraag ik met een grijns. 'Wat jij wilt weirdo. Dan kunnen we samen wat snacks maken en een spelletje met Ibby spelen.' 'Oh ik ga elke vrijdagavond met Ibrahim naar mijn broer op bezoek. Ik weet niet of je mee zou willen. Het is best gezellig altijd. We spelen meestal ook een spel, Monopoly ofzo.' Zeg ik onzeker. 'Doen we. Niet te laat gaan slapen.' Zegt hij en drukt een kus op mijn lippen. Hij drukt nog een kus op mijn voorhoofd en vertrekt.