Life Of A Nerd {voltooid}

3.0

Half zes sta ik op. Ik zucht diep en sta snel op. Heb een half uur langer geslapen. Dus in totaal heb ik vier uurtjes geslapen. Top! Not. Gehaast doe ik wudu en bid het gebed. Ik trek een zwarte jeans aan met een witte oversized hoodie. Ik kam mijn haren en doe er een pasrdenstaart in. Ik pak mijn tas in en loop gehaast naar beneden. Snel eet ik mijn ontbijt op. In de regen fiets ik naar het station. Met een zucht neem ik plaats op een bankje. Nog vijf minuten. De trein is druk. Ik haat drukte. Ik moet staan, wat betekend dat ik niks meer voor school kan doen. Rotmorgen.

Na school ga ik met de trein naar huis. Gelukkig heb ik een plaatsje kunnen vinden in deze volle trein. Ik werk aan mijn verslag terwijl ik hier zit. Als ik aangekomen bent regent het nog steeds en fiets ik in de regen naar huis. Thuis aangekomen hang ik mijn kledder natte jas op en leg mijn schoenen in de schoenenkast. Ik heb Marouane gesproken die vanmiddag even langs mijn vader is gegaan. Hij reageert wel weer, maar heel traag. Als Ibrahim thuis komt over maximaal een half uurtje gaan we samen naar het ziekenhuis. Ik kijk op mijn horloge. Als ik vanavond mijn gebed gewoon inhaal kan ik nu koken voor Ibrahim thuiskomt en we wegmoeten. Dus gehaast maak ik macaroni terwijl ik opruim. Ondertussen komt Ibrahim thuis. 'Gaan we?' Vraagt hij me. 'Een momentje. Vijf minuten max. Ik moet dit effe roeren en dan in een bak stoppen voor papa. Oh en mijn boeken even pakken.' Zeg ik gestrest. 'Schiet op.' Zucht hij. In een rap tempo maak ik de macaroni af en stop het in een bakje. Ik sprint naar boven en pak mijn boeken in. Laptop erin en ik loop naar beneden. 'Ready.' Zeg ik terwijl ik mijn schoenen aantrek. 'Marouane en Yasmina staan voor de deur. Doe nou snel. Ze hebben al genoeg gewacht op je.' Zucht Ibrahim en loopt naar buiten. Gehaast pak ik mijn jas. Ik doe mijn rugzak op mijn rug en pak het bakje eten. Ik sluit de deur en doe deze op slot. Ik stap in en groet mijn broer en zijn vrouw. Met een zucht kijk ik naar buiten als we wegrijden. 'Waarom ben je zo gestrest?' Vraagt Marouane en kijkt me via de spiegel kort aan. 'Ik loop achter door gisteren en vanochtend kon ik ook niet werken in de trein. Ik moet nog stofzuigen en de vaat doen. Ook wil ik dit boek uitlezen voor ik hem moet terugbrengen, over drie dagen.' 'Denk je niet dat je wat rust verdient schat? Je doet zoveel door elkaar.' Zegt Yasmina en glimlacht. 'Nerds kennen geen rust.' Zegt Ibrahim en kijkt niet van zijn mobiel af. 'Stop met me nerd noemen.' Zeg ik. 'Nerd.' Mompelt hij. Ik rol met mijn ogen. 'Ik denk dat jij inderdaad even een break moet nemen kleine.' Zegt Marouane dan. Ik lach bespottelijk. 'Alsof een break me zou helpen. Het zou alles alleen maar erger maken.' 'Soms is een break goed.' Zegt hij. 'Het is bewezen dat een break, maar goed is op korte duur. Daarna wordt het nog erger en kan je een burn out krijgen.' Zeg ik. 'Stop met je weetjes nerd.' Zucht Ibrahim. 'Stop met me nerd noemen.' Zeg ik weer. 'Nerd.' Mompelt hij weer. Ik rol met mijn ogen en pak mijn boek uit mijn tas. Terwijl ik aan het lezen ben klapt Ibrahim mijn boek dicht. 'Wat doe je? Nu weet ik niet welke bladzijde ik ben! Blijf van me spullen klootzak!' Zeg ik boos. Het is even doodstil. Klootzak. Ik scheld nooit. 'Het spijt me. Ik. Sorry.' Stamel ik. 'Blijf van haar spullen af.' Zegt Marouane enkel. 'Het is maar klootzak. Gedraag je een keer normaal weirdo.' Zegt Ibrahim als we uitstappen. Ik werp mijn ogen op de grond en loop door. 'Ik ga je uithalen he. Laat haar met rust.' Hoor ik Marouane zeggen. Ik voel mijn ogen prikkelen, maar bedwing het. 'Trek je er niks van aan schat. Jongens denken niet na voor ze iets zeggen.' Zegt Yasmina tegen mij. 'Het geeft niet.' Zeg ik en glimlach nep. Ik loop de kamer in waar mijn vader ligt. Ik zie hem op bed liggen. Hij ziet er bleker uit dan normaal. 'Salam papa.' Zeg ik zacht en druk een kus op zijn voorhoofd. Hij staart even voor zich uit en glimlacht dan. 'Hij kan nog niet goed praten. Komt vanzelf zei de dokter.' Informeert Marouane me. Ik zeg niets en ga zitten. Ik pak mijn leesboek en zoek de goeie bladzijde terug. Ohja helemaal vergeten. De macaroni. Ik leg mijn boek weg en pak het bakje. 'Papa wil je macaroni? Heb ik net gemaakt.' Vraag ik in het Arabisch. Hij kijkt me aan en na enkele tellen schudt hij nee. 'Maar je moet eten. Je ziet bleekjes.' Ga ik door. 'Hij wilt niet eten Noor.' Hoor ik Ibrahim zeggen. Ik negeer hem en kijk mijn vader aan. Hij steekt zijn duim op en ik glimlach. 'Zei het toch.' Zeg ik en steek mijn tong uit. 'Ik ga het even opwarmen.' Zeg ik tegen mijn vader en loop naar het keukentje hier verderop. Ik warm het op en voer hem daarna de macaroni. Als hij heeft gegeten ga ik verder aan mijn verslag. Dat boek lees ik later wel.

Laat in de avond worden we naar huis gebracht. Terwijl Ibrahim gaat gamen ga ik verder met mijn verslag. Ik moet nog zoveel doen. 'Weet je Ibby. Hoe haal jij het jaar? Ik heb je nog nooit zien leren.' Zeg ik en kijk hem aan. Hij kijkt niet af van de tv en speelt geconcentreerd door. 'Door geniaal te zijn.' Zegt hij dan. 'Nee serieus.' Zeg ik. 'Ik ben serieus. Ik heb nog nooit geleerd en haal prima cijfers.' Zegt hij trots. 'Je haalt zessen en zevens.' Zeg ik. 'Prima cijfers.' Herhaalt hij. 'Wat jij wilt. Maar als je zessen en zevens haalt zonder te leren. Waarom leer je dan niet en haal achten en negens?' Vraag ik. Sommige mensen zijn echt raar. Ik weet dat hij het aankan als hij leert. Dan kan hij zelfs misschien tienen halen. Nou ja niet overdrijven. 'Waarom zou ik?' Vraagt hij en lacht bespottelijk. 'Nou dan kan je misschien doorstromen naar het vwo.' Stel ik voor. Hij moet harder lachen. 'Waarom zou ik dat willen?' 'Waarom niet?' Vraag ik en kijk hem raar aan. 'Gast, ik zit op havo. Wees blij dat ik gemiddeld ben.' Zegt hij. 'Hoger dan.' Verbeter ik hem. 'Wat?' Vraagt hij. 'Havo. Hoger algemeen voortgezet onderwijs. Hoger dan gemiddeld.' Leg ik uit. Hij kijkt me aan en rolt met zijn ogen. 'Betweter.' Mompelt hij. 'Dat ben ik niet!' Verdedig ik mezelf. 'Ja jawel.' Gaat hij tegen me in. 'Je bent zo irritant.' Zucht ik. Hij moet lachen en mompelt wat. Ik negeer het en werk verder aan mijn verslag. Irritant kind.

'Ga slapen man jezus. Je bent toch zo slim. Dan weet je ook dat je 10 uur slaap nodig hebt.' Zegt Ibrahim me. 'Eigenlijk is dat 7 tot 8 uur.' Corrigeer ik hem. 'Stop met verbeteren! Ugh. Ga nou maar slapen nerd.' Ik moet lachen. 'Ik ga zo. Beloofd.' Zeg ik en lees verder. 'Maak het niet te laat loser.' Zegt hij, aait me over mijn hoofd en loopt naar boven. Ik werk nog een uur door tot ik weer op schema loop. Eigenlijk moet ik nog opruimen en de vaat doen, maar dat kan morgen ook wel. Ik loop naar boven en bid mijn gemiste gebeden. Ik doe een smeekbede en ga slapen. Ik ben kapot.