Life Of A Nerd {voltooid}

19.0

Vandaag is de laatste schooldag. Toevallig ook koopavond, dus Faisal wilde gelijk met me shoppen voor de vakantie. Ik heb mijn gevoelens verborgen en gedaan alsof het oke is. Niemand heeft er baat bij als ik het vertel. Het is gewoon beter als ik het voor mezelf hou. Nou het is zes uur in de ochtend. Ik sta op en neem een douche. Ik bid het gebed en zoek kleren bij elkaar. Een losse spijkerbroek met een witte streek aan de zijkanten. Een witte hoodie. Witte Nikes. Ik trek het aan en maak een hoge knot in mijn haren. Met mijn ingepakte tas loop ik naar beneden. Ik kijk wat ik zal ontbijten. Ik heb niet zo' trek. Een glas water werk ik naar binnen en trek dan mijn jas aan. Mijn rugzak doe ik op mijn rug en trek mijn schoenen aan. Ik doe mijn muziek aan en fiets naar het station. Het is een frisse morgen. Ijskoud, maar door het fietsen merk ik er niet heel veel van.

Mijn boeken stop ik in mijn tas en verlaat de bibliotheek. Ik bekijk de foto die Faisal me gestuurd heeft goed en loop erheen. Na twee minuten lopen ben ik er en zoek zijn auto met mijn ogen. Ik hoor getoeter en draai me om. Ik zie hem in zijn auto zitten en loop erheen. Ik stap in en leg mijn tas tussen mijn benen. 'He.' Zeg ik zacht. 'He alles goed schoonheid?' Vraagt hij en drukt een kusje op mijn wang. 'Ja met jou?' Vraag ik en kijk voor me. Hij start de auto en rijdt weg. 'Is alles wel goed? Je ziet er wat somber uit.' 'Het gaat prima babe.' Zeg ik. Hij zegt niets en rijdt door. 

Ik moet hard lachen van Faisal die een bh heeft aangetrokken. 'En? Wat vind je?' Vraagt hij serieus en draait een rondje. Lachend duw ik hem zijn pashokje weer in. 'Oke help me met het uitkrijgen.' Zegt hij en is helemaal in gevecht met de rode kanten bh. Ik kijk hem amuserend aan. 'Dat gaat goed komen zie ik.' Lach ik als hij hem niet open krijgt. Ik help hem en kijk hem lachend aan. 'Ik oefen wel.' Zegt hij schor. 'Waarom kwijl je?' Vraag ik fronsend. 'Heks.' Lacht hij. Ik moet lachen. 'Je kan het me zeggen. Ik zie het in je ogen.' Zegt hij dan. Ik stop met lachen en werp mijn blik op de grond. 'Ik ken iets heel goeds tegen alle pijn. We hebben het er straks wel over. Nou als madame weg wilt gaan, dan kleed ik me om en eten we een hapje.' Hij drukt een kus op mijn wang en ik hou hem even vast. 

Hij rijdt de snelweg op en zit in de tussen tijd op zijn mobiel. 'Ik voel me niet echt veilig als je niet op de weg let.' Zeg ik fronsend. Hij lacht. 'Twee seconden.' Zegt hij en kijkt nog kort in zijn mobiel. Hij legt het weg als er een Surat door de boxen galmt. Hij zet het wat zachter en kijkt me kort aan. 'Deze is mijn favo. Meedoen helpt mij altijd als ik me klote voel.' Zegt hij en begint mee te reciteren. 'Ken je deze?' Vraagt hij. Ik denk na. Heb ik wel eens gehoord. Ik luister naar Faisals stem tot ik het me herinner. De rest van de weg reciteren we samen een tiental Surats. 

'Zie je, je voelt je beter. Nou wat wil je kijken?' Vraagt Faisal en ploft op de bank neer. 'Ik wilde eigenlijk een hele interessante documentaire kijken.' Zeg ik onschuldig. Hij rolt met zijn ogen en doet zijn arm om me heen. 'Voor deze keer.' Zegt hij en drukt een kusje op mijn wang.