'Oke niet zo boos. We gaan zo terug. Even tante Yasmina en Zakaria halen. Ga je spelen met Zakaria?' Vraag ik aan Mahir. Zakaria is het zoontje van mijn broer en Yasmina. Hij is een jaartje ouder dan Mahir en ze hebben het heel leuk samen. Zakaria praat wel en Mahir nog steeds niet. Het is niet heel erg dat hij nog niet praat, jongens zijn vaker traag in dat soort dingen. Alleen misschien neemt hij op die manier dan wat woorden over en ze vinden het leuk om samen te spelen. Bovendien heb ik dan ook even een volwassene om mee te praten.
'Geef deze maar.' Zeg ik en geef Zakaria een wortel. 'Hier jij ook.' Zeg ik en geef er eentje aan Mahir. Ze voeren de dieren in de kinderboerderij en we lopen dan naar binnen. 'Oeh het is aai-uur.' Zegt Yasmina enthousiast. We zetten ze in het hok en ze aaien dolblij de hamsters en cavia's. We maken enkele foto's en genieten gewoon intens van het moment. Je kindje zien lachen. Dat is toch het beste wat je kan zien. Het leven is goed. Alhamdoulilah.
Niet heel veel later moeten Yasmina en Zakaria weer weg. Ze hadden nog een feestje van een nichtje van haar, dus daar moesten ze heen. Ik wandel lekker een groot stuk met Mahir en besluit daarna wat met hem te drinken in een leuk restaurant.
'Oke yallah niet spelen met je drinken. We moeten zo weg.' Zeg ik tegen Mahir die bellen in zijn drinken blaast. Ik voel mijn mobiel trillen en zie dat het Ibrahim is. Ik neem op en vertel hem waar we zijn. Hij zou wat komen drinken aangezien hij in de buurt was. Eigenlijk zouden we pas over een uur afspreken, maar blijkbaar is hij er al. Ik zie hem in de verte aanlopen met een meisje aan zijn zijde. Hij houdt haar hand vast en zegt iets tegen haar. Hij is zo groot geworden. Ik gok dat dit dus zijn vriendin is. Verloofde bijna i guess. Zeker aangezien hij pas een dame wilde voorstellen als hij bijna zou trouwen. Ze heeft golvend haar tot over haar schouders. Ze heeft een mooie lach merk ik meteen op. Ibrahim is een kop kleiner en een stuk breder. Ze draagt een beige, oversized, wollen trui. Een simpele jeans en simpele sneakers. Haar make-up is licht en ziet er profesioneel uit. 'Nou dit is Nada, mijn inmiddels stiekeme verloofde.' Stelt Ibrahim haar voor. Ik sta op en groet haar. Mahir zwaait enkel afwezig en speelt verder met zijn auto's. Ze bestellen wat drinken en we beginnen met praten. 'Oke, maar hoe bedoel je stiekeme verloofde?' Lach ik. 'Vertel jij maar.' Lacht Nada naar Ibrahim. Hij moet lachen. 'Nou ik heb haar gisteren ten huwelijk gevraagd. Gewoon op de normale manier weet je. Moet nog wel even haar vader bellen en kennis maken enzo. En dan offcieel op de juiste manier haar hand vragen snap je?' Legt hij uit. 'Laat haar de foto's zien.' Zegt Nada opgewekt en tikt Ibrahim aan. 'Nou meneer had het heel schattig aangepakt, maar er moest natuurlijk iets fouts gaan, want tja het is Ibrahim he.' Gaat ze lachend verder. Lachend bewonder ik de foto's. 'Zo leuk heb je dat gedaan Ibby. Kapot schattig.' Zeg ik en kijk er goed naar. 'Ja heel leuk he. Nou vertel wat er daarna gebeurde kneus.' Zegt Nada en kijkt Ibrahim afwachtend aan. Ibrahim begint hard te lachen. 'Nou ik wilde het gefotografeerd hebben toch. Als herinnering enzo.' Begint hij. 'Hij liet een of andere dikke Marokkaan verstoppen en foto's maken. Ik zei zo ja ik wil daarna hij knuffelt mij. Ik zie opeens een dikke Marokkaan verstoppen en klaar hartaanval gewoon.' Maakt Nada af. We moeten hard lachen. 'Alleen hij weer.' Lach ik. Wat een schattig stel.
Na een gezellig etentje zeggen we gedag tegen het stelletje en besluiten ook maar naar huis te gaan. Het is inmiddels bijna zeven uur en ik moet eerst even langs de supermarkt.
Met z'n drietjes eten we het avondeten op. Ik zet Mahir in bad en stop hem daarna in bed. Terwijl hij in slaap valt was ik mezelf en heb gewoon een momentje voor mezelf. In mijn nachtkleding loop ik naar beneden. Ik zie Faisal slapen op de bank en ga naast hem zitten. Ik wek hem en sleur hem mee naar boven. Hij is zo moe meskien. Ik kruip tegen hem aan en sluit mijn ogen. Ikzelf ben ook aardig toegetakeld.
JE LEEST
Life Of A Nerd {voltooid}
Non-FictionNora el Kabouni. Ze is hoogbegaafd en heeft een fotografisch geheugen. Er word veel van haar verwacht. Soms te veel. Met haar depressieve vader en twee irritante broers wordt het er ook niet simpeler op. Haar moeder is jaren geleden overleden. Het h...