Terwijl ik de dagen aftel probeer ik mijn tijd te doden. Faisal is gewoon aan het werk en Ibrahim op school. Ik verveel me nogal. Alle boeken die ik heb geleend zijn uit en ik moet dus effe nieuwe boeken halen. Ook wil ik wat nuttigs in huis doen aangezien ik me zo nutteloos voel. Maar eerst goed ontbijten. Ik maak een omelet met thee erbij. Ik snijd nog wat fruit en leg dat op tafel. Nog wat chocoladerepen, aangezien ik dat deze zwangerschap niet kan laten liggen. Ik ga op de bank liggen en geniet van mijn ''voedzame'' ontbijtje. Na het eten blijf ik nog zo'n half uur liggen voor ik opsta. Ik was alles af en maak het aanrecht schoon. Ik besluit de kastjes schoon te maken. Na vier hoge kastjes heb ik er geen zin meer in en stop ermee. Ik haast me naar het toilet. Hoe zag het leven eruit zonder elke kwartier naar de wc te gaan? Pff. Ik loop naar boven en doe een wasje. Ik vouw een wasje op en als ik op de helft ben stop ik even. Mijn rugpijn word me teveel. Ik ga even zitten en wacht tot de heftige pijn over is. Ik voel aan mijn buik, hij is nogal hard. Dat is vreemd. Dat heb ik nog nooit meegemaakt. Zal wel niets zijn. Ik ga verder met het opvouwen van kleding. Ik haast me weer naar het toilet. Daarna vouw ik nog wat kleding en plof vermoeid op het bed neer. Ik streel mijn buik en zucht diep. Ik ben moe, heb buikpijn en moet telkens plassen. 'Wanneer kom je er nou uit? Ik ben er wel klaar mee.' Zeg ik vermoeid. Ik blijf een tijdje liggen en sta dan weer op. Ik besluit maar eens te gaan stofzuigen. Ik stofzuig alles, ruim alles op en dweil dan de boel. Tijdens het dweilen voel ik een hevige pijn in het onderste gedeelte van mijn buik. Menstruatiepijn, alleen veel heftiger. Ik leun tegen de deur aan en adem in en uit tot het over is. Na enkele minuten is het over alsof er niks gebeurd is. Ik dweil verder. Ik loop naar de wc en doe mijn ding. Ik loop terug naar de woonkamer en dweil verder. Ik stop als ik weer veel pijn heb. Ik begin sneller te ademen en probeer tot rust te komen. Hier heb ik over gelezen. Dit kunnen weeën zijn, maar dat weet ik nog zeker. Ik ga gewoon maar door met het opruimen van het huis.
Ik neem een heerlijke, warme douche. Dit zou de pijn in mijn buik en rug moeten verminderen heb ik gelezen. Het helpt amper en ik leun tegen de douche aan. Na een minuut of twee is de pijn weg. Ik loop naar mijn kamer in mijn badjas en terwijl ik ondergoed pak voel ik het weer. Het komt steeds sneller. Ik pak mijn ondergoed en trek het aan. Ik moet schreeuwen van de pijn die er volgt. Na de pijn pak ik mijn mobiel en bel Faisal. Terwijl hij onderweg is kleed ik me aan. Tussen de pijn door doe ik een Marokkaanse huisjurk aan. Ik moet weer schreeuwen en hou me strak vast aan de kast. Ik adem sneller en de pijn word heftiger. Ik loop voorzichtig naar beneden en pak mijn slippers. Ik trek mijn jas aan en zie de deur openslaan. Faisal. Hij is er echt heel snel. 'Pak de zwangerschapstas van boven.' Zeg ik terwijl ik zwaar adem. Ik loop zo snel als ik kan (slakkentempo dus) naar de auto. Faisal komt terug gerend en rijdt meteen weg. 'Het gaat wel goed. Niet stressen.' Zeg ik als hij keihard rijdt. 'Rijd alstjeblieft veilig.' Zeg ik en moet kort erna kreunen van de pijn. Ik probeer me op mijn adem te focussen, maar de pijn word me te erg.
JE LEEST
Life Of A Nerd {voltooid}
Non-FictionNora el Kabouni. Ze is hoogbegaafd en heeft een fotografisch geheugen. Er word veel van haar verwacht. Soms te veel. Met haar depressieve vader en twee irritante broers wordt het er ook niet simpeler op. Haar moeder is jaren geleden overleden. Het h...