Life Of A Nerd {voltooid}

74.0

'Mahir hier is je nieuwe broertje Nadir.' Met een trotse glimlach houdt Mahir zijn kleine broertje vast. 'Je kan mijn broertjes wel gaan halen hoor.' Zeg ik tegen Nadir. 'Weet ik.' Zegt hij en veegt zijn tranen weg. Ik pak Nadir weer van Mahir over en druk een kusje op Mahirs wang. 'Ga je ooms maar halen.' Zeg ik tegen hem. Hij klimt van het bed af en ik trek Faisal naar me toe. 'Mogen ze je niet zien huilen.' Lach ik. Hij rolt met zijn ogen en veegt zijn tranen helemaal weg. 'Schattig.' Zeg ik en druk een kusje op zijn lippen. Al snel komen mijn broers de kamer in en duw ik hem weg. 

'Thanks. Sorry liefje.' Zeg ik en pak de glas aan. 'No problem wifey.' Zegt Faisal en ploft naar me op de bank neer. Jup we zijn weer thuis. Nadir is el hamdoulilah gezond en ik ook. Er was geen reden om te blijven. Blij om weer thuis te zijn. De bevalling was zwaar. Veel zwaarder dan bij Mahir. Het was het helemaal waard tho. Mijn kleine mannetje. 

'Weet je zeker dat je het aankan? Ik bedoel Nadir blijft wel slapen, maar als hij wakker wordt moet je op twee kinderen letten.' Zeg ik onzeker tegen Faisal. 'Ze overleven het vast wel.' Zegt hij. 'Oh dat weet ik wel. Ik ben bezorgt om jou.' Zeg ik. 'Heel grappig.' Zegt hij droog. Ik moet lachen. 'Ga nou maar een dutje doen. Je bent moe en ik kan dit.' Zegt hij standvastig. Ik leg hem een aantal dingen uit tot hij me naar boven duwt. Ik duik in bed en val snel in slaap. Ik ben ook zo moe. Kinderen zijn vermoeiend. 

Soort van uitgerust loop ik naar beneden. Ik zie Faisal op de grond zitten met Nadir op zijn schoot terwijl hij met Mahir speelt. Met een grote glimlach ga ik er naast zitten. 'Ik ben zo trots op je. Je bent zo. Wauw.' Zeg ik sprakeloos en streel Faisal over zijn wang. Hij kijkt me raar aan. 'Mijn jongens.' Zeg ik trots en druk een kusje op Mahirs hoofd. 'Wat is er met je aan de hand?' Lacht Faisal. 'Wat willen mijn mannen eten? Wat wilt mijn man eten?' Vraag ik en kijk Faisal verleidelijk aan. 'Dit is weird. Heel erg. Hou ermee op.' Zegt hij meteen. Ik moet hard lachen en druk een kusje op zijn wang. 'Ik ga wat lekkers maken. Kan je nog heel even opletten?' Vraag ik onzeker. 'Ga maar weirdo. Neem je tijd.' Antwoordt hij. Ik sta met moeite op en loop naar de keuken.  Daar begin ik stilletjes te huilen. Ik voel me zo ongelukkig. Ik deed alsof. Ik weet niet waarom ik me zo slecht voel.  Ik heb twee gezonde, prachtige kinderen en een zorgzame man. Waarom voel ik me zo slecht? Wat als ik het niet aankan? Twee kleine kinderen is zo zwaar. Wat als er wat gebeurd als Faisal op werk is? Misschien ben ik hier helemaal niet klaar voor. Ik ben zo'n slechte moeder. Ik schrik van Faisal die plotseling zijn hand op mijn schouder zet. Ik kijk hem aan. Hij heeft Nadir in zijn handen. 'Wat is er aan de hand? Waarom huil je?' Vraagt hij meteen. Ik weet niks te zeggen en duik in zijn armen. Na een tijdje laten we elkaar los en pak ik Nadir over. Ik snuif zijn geur op terwijl ik naar de woonkamer loop. Ik ga op de bank zitten en Faisal legt een glas water op tafel. 'Thanks.' Zeg ik zacht en neem er een slok van. 

'Maak je niet druk oke. Ik ben er sowieso als je me nodig hebt. Er zal niks gebeuren met jou of de kids. Het komt goed.' Ik leg mijn hoofd tegen Faisal aan en denk na. Hoe kan je alles hebben wat je nodig hebt, maar je toch zo ongelukkig voelen? 

'Ik zei toch liefje. Het is volkomen normaal. Hier staat zelfs dat het een naam heeft. De baby blues. Dat komt door de hormonen ineens.' Zegt Faisal steunend terwijl ik Nadir verschoon. 'Denk je?' Vraag ik onzeker. 'Het is zo liefje. 80% van alle vrouwen heeft dit na een bevalling. Don't worry. Het duurt enkele dagen en dan voel je, je weer goed.' Ik leg Nadir op zijn schoot en druk een kusje op Faisals wang. 'Het spijt me.' Zeg ik zacht. 'Kop dicht nerd. Je bent een geweldige mama.' Hij drukt zijn lippen op de mijne en ik kijk hem even aan. 'Kom Mahir moet je plassen?' Vraag ik en ga weer rechtstaan. 'Ja.' Zegt Mahir en loopt al naar de gang. Ik loop met hem mee naar de wc en help hem. 

Stilletjes kruip ik in bed naast Faisal. 'Eindelijk.' Zucht ik zacht. Hij lacht en neemt me in zijn armen. 'Ga maar slapen sufkip. Je ziet er moe uit.' Zegt hij zacht en drukt een kus op mijn haren. Ik druk een kusje op zijn lippen en sluit mijn ogen. Ik ben best wel heel erg moe ja.