Life Of A Nerd {voltooid}

39.0

Het is inmiddels enkele weken verder en ik heb nog steeds regelmatig last van angstaanvallen. Faisal en ik zijn druk bezig met een huis te zoeken. We hebben besloten dat we geen bruiloft willen, maar wel gewoon een soort feestje om het te vieren in ons nieuwe huis met wat vrienden en familie. We houden het klein en bescheiden. Om eerlijk te zijn voel ik me niet veel beter ofzo. Hij helpt me en ik vertel hem ook gewoon alles, alleen begrijp ik het zelf niet eens. Je kan zo slim zijn als je wilt, maar er zullen altijd dingen zijn die je niet zult begrijpen. Ik haat vragen die niet beantwoord kunnen worden. Soms haat ik het leven gewoon. Ik bid. Ik lees de Koran. Ik ben bezig met mijn geloof. Ik werk keihard op stage. Ik doe me best om zo gezond mogelijk te leven. Ik kook, maak schoon en "zorg" voor Ibrahim. Ik heb liefde. Meer liefde die ik ooit zou kunnen wensen. Faisal is zo lief. Zo behulpzaam. Hij is de beste en steunt me atijd. Maar waarom voel ik me dan zo? Zo slecht. Ongelukkig. De hele dag. Elke dag. Alsof ik zo ondankbaar ben voor het leven dat mij gegeven is, wat totaal niet het geval is. Ik begrijp er niks van. Ik heb alles wat een mens van droomt. El hamdoulilah. Waarom voel ik me dan zo beroerd? Ik begrijp mezelf niet. Ik begrijp niet wat ik eraan kan doen. Wat ik ook probeer het lukt niet. Ik kan me inmiddels geen nacht herinneren waarin ik mezelf niet in slaap heb gehuild. Ik begrijp het leven niet meer.

Het is vandaag zaterdag. Datenight voor mij en Faisal. Hij wilde vandaag er een dagje van maken voor mijn verjaardag. Jep 22 jaar. Ik begin oud te worden. Verjaardagen hebben nooit veel betekent voor mij. Toen ik klein was vierde we het niet. Ik was druk met school bezig. Mijn vader kon het niet schelen. Hij vond verjaardagen maar dom. Van Marouane en Ibrahim kreeg ik altijd wat kleins. Meestal een zakje snoep of chips. Het is dat Faisal wat wilt gaan doen, want anders had ik gewoon niks gedaan. Ik hecht er geen waarde aan.

Ik kleed me aan. Een strakke jeans, licht blauw. Witte sneakers. Een oversized beige trui. Een zwart tasje. Mijn haren zijn inmiddels wat wat gegroeid, niet veel. Ik kam het en laat het los hangen. Ik doe wat lichte make-up. Mijn bril besluit ik vandaag te dragen. Heb niet zo'n zin in lenzen. Ik spuit wat van Faisals favoriete parfum op. Hij complimenteerd me altijd als ik deze parfum op heb. Ik doe nog wat lipgloss en loop dan naar beneden. Ik pak mijn boek van tafel en lees eruit tot ik gebeld word. Hij staat voor de deur geparkeerd. Ik zoek met mijn ogen zijn auto. Ik kijk op als ik getoeter hoor. Ik loop erheen en stap in. 'Een hele fijne verjaardag liefje.' Ik glimlach en doe mijn gordel om. 'First present.' Zegt hij en legt een klein doosje op mijn schoot. Zijn lippen drukt hij kort op mijn wang en neemt dan weer plaats. 'Dat had niet gehoeven.' Zeg ik met een glimlach en open het kleine, rode doosje. Een mooie ring komt tevoorschijn. Ik heb niet zoveel met ringen, maar deze vind ik toch wel heel erg mooi. Ik veeg mijn tranen weg en knuffel Faisal, voor zover het in een auto kan. 'Ik weet niet wat ik moet zeggen.' Zeg ik zacht en druk een kusje op zijn wang. 'Zeg niets. Het is sowieso nog iets wat je van me tegoed had. Nu ziet iedereen dat je geclaimd ben.' Ik voel mijn wangen gloeien. Snel werp ik mijn blik weer op de ring. 'Zal ik hem omdoen?' Vraagt Faisal. 'Graag.' Komt er zacht uit mijn mond. Ik kijk naar mijn hand terwijl de ring om mijn vinger zit. 'Ik weet dat je, je niet goed voelt de laatste tijd en dat je twijfels hebt over dit huwelijk, maar ik hoop dat ik je kan laten inzien hoe geweldig je bent.' Ik kijk hem aan en voel de tranen van mijn wangen glijden. Hij glimlacht. Zijn ogen glinsteren. 'Laten we gaan schoonheid.' Komt er hees uit zijn mond. Hij pakt mijn hand er drukt er een kusje op. Hij start de auto en rijdt weg. 'Naar waar gaan we?' Vraag ik terwijl ik mijn tranen wegveeg. 'Weekendje weg.' Zegt hij met zijn blik op de weg gericht. 'Weekend weg? Waarheen?' Vraag ik nieuwsgierig. 'Paris. De stad van de liefde.' Ik glimlach terwijl ik hem aankijk. We staan stil voor een stoplicht. Hij grijpt zijn kans, kijkt me aan en drukt een kusje op mijn lippen. Het is groen geworden. De auto's achter hem toeteren. 'Wazebbi twee seconden! Laat me mijn vrouwtje zoenen!' Roept hij hard. Ik moet lachen. Hij legt zijn hand op mijn bovenbeen en ik leg mijn hand op de zijne. 'Oh chips!' Zeg ik dan snel. Hij lacht. 'Wat is er aan de hand?' 'Ibrahim. Ik was hem helemaal vergeten.' Zeg ik en voel mijn brein gewoon worstelen om een oplossing te bedenken. 'Heb ik aan gedacht. Hij slaapt alleen, maar Marouane let op hem.' Zegt Faisal dan. 'Opzich zou dat best kunnen werken. Oh maar wat als hij bang is en het niet durft toe te geven?' Vraag ik dan. 'Daar heb ik aangedacht. Ouassim is er dit weekend. Hij blijft logeren.' 'Je hebt aan alles gedacht.' Zeg ik onder de indruk. 'Tuurlijk ah vrouwtje inou (van mij). We doen het samen.' Ik kijk hem verliefd aan. Hij is zo perfect. 'Mag ik een liedje opzetten?' Vraag ik dan. 'Doe je ding.' Ik glimlach ondeugend en pak zijn mobiel. 'Geen rare emo shit.' Waarschuwt hij. Te laat. Ik lach hard als ik een liedje van Ali Gatie opzet. 'And i can't lie my life has been really hard!' Zing ik hard mee. 'Nee! Ugh Nora. Zet uit. Kattengejank.' Gromt Faisal vermoeiend. Ik zet het harder en zing nog harder mee. 'I got used to you! Yeah i got used to you!' Faisal kijkt chagrijnig voor zich. Ik negeer hem en zing hard mee.