Life Of A Nerd {voltooid}

10.0

Ik slaak een gil van Ibrahim die voor mijn neus staat als ik mijn wekker wil uitdoen. 'Wat doe je!' Gil ik. Hij moet ervan lachen. 'Ik kon niet slapen. Gek genoeg werken pijnstillers niet tegen de pijn.' 'Ibrahim!' Zeg ik hard. 'Ik wou je wekker uitzetten. Je bent toe aan een dagje rust. Ik meld je straks wel af.' Zegt hij dan. 'Nee ik heb gister al veel gemist.' Ga ik in verdediging. 'Ik wist dat je dat zou zeggen. Daarom heb ik de wekker in de nacht verplaatst naar half 9 en het is dus nu half 9. Je staat op ziek. Geen dank.' 'Maar. Ugh. Ibby!' Grom ik boos. 'Geen dank. Slaaplekker.' Zegt hij en verlaat mijn kamer. Ik moet gapen en ga verder slapen. Ik ben toch al ziekgemeld.

In de middag word ik wakker van mijn mobiel die trilt. Ik zie dat ik wat appjes van Faisal heb.

Faisal: He alles goed?

Faisal: Ik vroeg me af of je misschien een keertje wat wou drinken.

Met een glimlach kijk ik er naar. Wat zal ik zeggen?

Ik: Hee ja graag. Wanneer komt het best uit?

Ik wil opstaan, maar zie hem online komen. Omg hij is aan het typen!

Faisal: Wat doe je vandaag? Ik ben vrij, dus heb de hele dag tijd.

Ik: Toevallig heb ik ook soort van vrij.

Faisal: Top, hoe laat?

Ik: Maakt mij niet veel uit.

Faisal: Ben je over een uur klaar? Dan kom ik je ophalen.

Ik: Een uurtje moet genoeg zijn, maar je hoeft me niet op te halen. Stuur me maar een locatie waar je wilt eten.

Faisal: Weet je het zeker? Het is geen moeite.

Ik: Heel zeker.

Hij stuurt me de locatie van het restaurant. Met een grote glimlach sta ik op. Weet je hij ziet me sowieso maar als een domme nerd die hem gebarentaal gaat leren, maar dat is oke. Ik help graag mensen. Ik neem een douche en bid het gebed. Ik kies een outfit uit. Lang sta ik te zoeken. Sinds wanneer vind ik kleding zo belangrijk? Ik kijk op mijn mobiel en zie dat ik nog maar een kwartier heb. Snel pak ik een donker blauwe jeans en trek deze gehaast aan. Ik pak een simpel wit shirtje en een lang geruite colbert. Ik bekijk mezelf. Prima. Kan ermee door. Dan doe ik snel mijn make-up. Heel erg simpel aangezien ik bijna te laat ga komen anders. Ik poets mijn tanden, spuit wat parfum en loop gehaast naar de tramhalte hier verderop.

Aangekomen ben ik vijf minuten te laat. In een snel tempo loop ik naar Faisal die verderop op een stoel zit. 'Het spijt me zo. Ik ben normaal nooit laat.' Zeg ik snel. Hij moet lachen. 'Geen probleem. Neem plaats.' Ik ga zitten en hand mijn jas aan mijn stoel. Ik kijk rond. We zitten tegenover elkaar met een tafeltje in het midden. Het is een soort restaurant en bibliotheek in een. Waar zijn we? 'Mooi is het hier he. Mij is verteld dat ze lekker eten hebben en goeie boeken. Leek me wel toepasselijk, aangezien je van lezen houdt.' Ik glimlach. 'Wat attent. Dacht dat je dat was vergeten.' Zeg ik en voel me rood worden. 'Nee joh tuurlijk niet.' Lacht hij. 'Voor dat we met wat dit dan ook is beginnen moet ik wat vertellen.' Zeg ik nerveus. 'Vertel.' Zegt hij en kijkt me vreemd aan. 'Ik ben hoogbegaafd en heb een fotografisch geheugen.' 'Oke cool.' Zegt hij normaal. 'Cool? Ik ben een nerd en een betweter. Wat is daar cool aan? Ik ben alleen irritant.' Zeg ik snel. 'Ik weet niet waarom jij zo onzeker bent, maar daar is geen reden naar. Je hebt een stel hersens en je bent mooi. Win, win. Nou kijk wat je wilt dan bestel ik het aan de balie.' Zegt hij en geeft me het menu aan. Met open mond kijk ik naar het menu. Vind hij me geen nerd? Of betweter? Of raar? Wacht zei hij nou dat ik mooi ben? Wat? Domkop kies nou wat! Hij staat te wachten! 'Uh dit is goed.' Zeg ik en wijs wat random aan. 'Komt eraan.' Zegt hij en loopt weg. Ik neem dit moment even om te verwerken wat er zojuist is gebeurt. Wauw. Niet heel veel later komt hij terug met een dienblad. Hij komt terug met een bagel en erin wat dingen en legt deze voor me neus. Hij zet er ook een grote glas bij met een smoothie erin. Ik glimlach. Pff waarom las ik het menu niet gewoon? 'Bedankt.' Zeg ik en neem een hap. Verassend lekker. Ik neem een slok. 'Wauw. Dit is fantastisch.' Zeg ik bewonderend. Hij moet lachen en neemt een hap van zijn sandwich. 'Oke vertel wat over jezelf. Naast dat je super geniaal bent en gebarentaal kunt.' Zegt hij en kijkt me oprecht geinteresseerd aan. Ik moet lachen. 'Wat wil je weten?' Vraag ik. 'Waarom en wanneer begon je met het leren van gebarentaal.' Ik denk eventjes na en neem een slok van mijn smoothie. 'Op mijn achtste en omdat ik er wat over gelezen had en het heel interessant vond.' Zeg ik. 'Achtste, wauw. Hoe lang deed je erover?' Vraagt hij. Ik denk na. 'Een week of twee.' Zeg ik. Hij kijkt me met open mond aan. Ik moet lachen. 'Wat wil je worden? Of misschien ben je het al.' Vraagt hij verder. 'Hartchirurg.' Antwoord ik. 'Wauw. Ik voel me echt heel basic nu met mijn baan als jeugdbegeleider.' Lacht hij. 'Jeugdbegeleider dat is interessant. Wat voor groep?' Vraag ik. 'Ik begeleid jongeren met problemen zoals drank en drugs.' Zegt hij trots. Zo enorm schattig! Oke doe normaal Nora! 'Dat is een ongelofelijk belangrijke baan. Dat zou ik niet kunnen.' Zeg ik oprecht. Hij moet lachen. 'Zit je nog op school?' Vraagt hij. 'Ja, ik ben nu bezig met mijn aller laatste opleiding. Gelukkig maar.' Zucht ik opgelucht. 'Aller laatste? Heb je veel opleidingen gedaan dan?' Vraagt hij. 'Nogal veel universitaire opleidingen waar ik niks aan heb.' Zucht ik. Hij kijkt me vragend aan. 'Het moest van mijn vader.' Leg ik uit. Hij knikt langzaam en neemt nog een hap van zijn broodje. 'Heb je hem nog gesproken?' Vraagt hij dan. Ik neem een slok en zucht dan diep. 'Ben hem wezen opzoeken met mijn broertje. Hij heeft spijt, maar ik weet niet. Ik kon niks zeggen.' 'Dat is normaal. Geloof me dit heb ik vaker gehoord. Het komt allemaal wel goed met jou en je broer. Met of zonder hem.' Zegt hij en legt zijn hand op de mijne. 'Als je ooit wilt praten, ben ik er.' Zegt hij en haalt zijn hand weer weg. Ik glimlach en kijk naar mijn lege bord. Ik weet niet wat ik moet zeggen. 'Je bent niet echt een prater of wel?' Lacht hij. Ik moet lachen en voel mezelf rood worden. Ook dit weer. 'Is niet erg. Je komt wel los. Heb ik al gezegd dat je er leuk uitziet. Heel erg mooi en schattig.' Zegt hij en glimlacht. Mijn god wat doet hij me aan? Ik weet niet wat ik moet zeggen en zeg dus niks. Ik ben zo een stomkop! Hij begint dan in gebarentaal te ''praten'' tegen me. Met een lach kijk ik ernaar. 'Kan ik het nog een beetje? Heb zitten oefenen.' Lacht hij dan. 'Heel erg goed, op een paar kleine foutjes na.' Zeg ik trots. Beide moeten we lachen. 'Hoe gaat het met je zusje? Ik kan me voorstellen hoe erg moeilijk de verandering voor haar moeten zijn geweest.' Zeg ik dan. Hij knikt langzaam. 'Ze is langzaam zichzelf aan het worden. Het gebarentaal neemt ze aardig goed op. Ze kan het een stuk beter dan ik.' Ik glimlach. 'Goed voor haar. En als ik haar ooit moet helpen met iets of gewoon met haar zijn, zodat ze iemand heeft die het volledig begrijpt kan je me altijd bellen.' Zeg ik. 'Kan ik je ook bellen voor een playdate?' Vraagt hij en moet lachen. 'Ligt eraan met wie. Jou of haar.' Zeg ik en moet lachen. Ugh wat voor afgezaagde versiertruc was dat nou weer? Stomkop! Ik ga echt alleen eindigen! Hij moet lachen en bijt op zijn onderlip. 'Wie weet.' OMG! Hij vond me afgezaagde domme versiertruc leuk! Er is hoop! Stop! Verpest het nou niet met nadenken en zeg iets! Maar wat? 'Je leest veel toch?' Vraagt hij dan. 'Ja why?' Vraag ik nieuwsgierig. 'Wat is de laatste boek dat je gelezen hebt?' Vraagt hij. 'Een Spaans boek. Ik ben Spaans aan het leren voor de vakantie.' Zeg ik dan. Hij kijkt onder de indruk. 'Hoe lang duurt het voor je vloeiend Spaans kan denk je?' 'Met Frans deed ik twee weken, maar toen was ik tien, dus ik denk een week.' Zeg ik nadenkend. 'Wauw. Heel indrukwekkend.' Lacht hij. 'Vertel jij eens wat over jezelf. Hoe oud ben je eigenlijk?' Vraag ik. Hij lacht en gaat netjes zitten. 'Wat denk je?' Vraagt hij. Ik bekijk hem goed. God wat is hij perfect. Hij draagt btw een simpele spijkerbroek met een witte hoodie van een merk waarvan ik de naam niet weet. Een dure jongensmerk die Ibrahim weleens draagt. Ik let niet zo op merken. Het staat hem perfect. 'Nou ik gok vierentwintig?' Vraag ik twijfelend. 'Vier jaar ouder.' Lacht hij. 'Achtentwintig.' Zeg ik hardop. 'Min 2.' Zegt hij dan. 'Zessentwintig.' Zeg ik. 'Jep. Nou jij bent hopelijk twintig, hoewel je jonger lijkt. Dus laten we hopen dat je geen zeventien ben.' Zegt hij serieus. 'Twintig plus een.' Lach ik. Hij moet lachen. 'Goede leeftijden? Ben ik goedgekeurd qua leeftijd?' Vraagt hij lachend. 'Vijf jaar is perfect. Zeker aangezien jongens altijd kinderachtig zijn.' Lach ik. 'Pardon, ik ben een man.' Zegt hij en gaat expres stoer zitten. Beide moeten we lachen. 'Beetje heel erg laat, maar ben je bezet?' Vraagt hij dan serieus. Ik moet lachen. 'Je hebt een mooie lach, alleen is dat geen antwoord.' Lacht hij. Ik moet lachen en schud mijn hoofd. Hij glimlacht tevreden. 'Vraag je niet of ik bezet ben?' Vraagt hij dan serieus. Ik kijk hem raar aan. 'Ben je bezet?' Vraag ik dan. 'Nee, maar je blik was geweldig.' Lacht hij.

'Kom ik sta erop. Kom nou. Ik doe je niks.' Zegt Faisal en trekt me mee naar zijn auto. Het is een zwarte golf 7. Hij opent de deur voor me en kijkt me afwachtend aan. 'Wil je soms een foto van mijn rijbewijs naar iemand sturen? Zo weet de politie gelijk wie je ontvoerd heeft, aangezien je daar zo bang voor bent.' Zegt hij serieus. 'Je bent raar.' Zeg ik en ga zitten. Lachend sluit hij de deur en stapt zelf in. Hij rijdt weg en kijkt me kort aan. 'Ik vond het erg leuk.' Zegt hij als we dichtbij mijn huis staan geparkeerd. 'Bedankt, ik ook. En bedankt dat je me niet uitlachte dat ik een nerd ben.' Zeg ik lachend. Hij moet lachen en rolt met zijn ogen. 'Ik zie je gauw. Hoop ik. Playdate he.' Lacht hij. Ik moet lachen en stap uit. 'Bedankt voor de rit. Rijd veilig.' Zeg ik en loop naar huis. Thuis aangekomen ligt Ibrahim op de bank te gamen. 'Waar was jij heen? En waarom glimlach je zo?' Vraagt hij. 'Doe ik niet!' Lach ik en loop door naar boven. Ik ga op mijn bed liggen en denk terug aan Faisal als een twaalfjarige tiener.