Life Of A Nerd {voltooid}

63.0

We zijn inmiddels al een paar dagen in Nederland. Het leven gaat weer gewoon door. Het is vandaag zaterdag en ik heb gisteren vrij genomen aangezien ik nogal ziekjes ben geworden. Faisal moet natuurlijk wel gewoon werken, dus hebben we elkaar niet veel gezien deze week. Telkens als hij thuis was, was ik erg druk bezig met Mahir of gewoon met mezelf. Dus vandaag is het zaterdag en hebben we besloten om wat te doen met ze alle. Effe wat frisse lucht. Dat zal Mahir ook nog goed doen. 

Voor Mahir trek ik zijn tuinpakje aan en het staat hem zo geweldig schattig. Ik maak wat foto's en doe een grijze muts op. Het staat hem zo schattig! Ik trek zijn jasje erbij aan en maak nog wat foto's. 'Kijk eens wie naar de kinderboerderij gaat.' Zeg ik en loop met hem naar beneden. Faisal kijkt van zijn laptop op en neemt hem in zijn armen. 'Ik ga me aankleden. Bel Ibrahim om te zeggen dat we hem zo komen ophalen. En app Yasmina ook even naar welke boerderij we gaan.' Zeg ik en gooi mijn telefoon naar Faisal. Ik loop naar de keuken en schenk een glas water in. Ik pak een paracetamol en neem deze in. Ik spoel de glas af en loop naar boven. Ik kies mijn outfit. Super simpel, maar op een of andere manier vind ik het toch best leuk staan. Een losse, grijze joggingsbroek met een wit shirtje. Ik besluit mijn grijze muts erbij te doen. Met mijn witte schoenen en wollen jas denk ik mij mezelf. Ja of nee? Hmm denk het wel joh. Ik kijk naar mijn outfit en bedenk mijn jas en schoenen in mijn hoofd er gewoon bij. Ik vind het super schattig staan. Ik kam mijn haren en poets mijn tanden. Dan doe ik mijn muts op mijn hoofd en doe nog wat lipgloss. Ik check de babytas nog even en loop dan naar beneden. 'Zet Mahir in de auto en neem dit mee.' Zeg ik tegen Faisal en geef hem de tas aan. 'We matchen he.' Hoor ik hem zeggen. Ik draai me om en scan hem. Hij draagt een witte hoodie, grijze joggingsbroek met zwarte schoenen en een zwarte bomberjack. 'Ja oke leuk. Doe wat ik zei.' Zeg ik en pak mijn tasje van tafel. 'Chagrijn.' Hoor ik hem mompelen. Ik negeer het en maak een flesje voor Mahir. Ik trek mijn jas en schoenen aan terwijl het opwarmt. Dan neem ik het mee naar de auto en geef het aan Mahir. 

'Zullen we hierna een kopje koffie doen bij mij thuis?' Stelt Yasmina voor. 'Helaas, mevrouw is nogal ziekjes.' Zegt Faisal en kijkt me goed aan. 'Nah zo ziek ben ik niet.' Zeg ik hoestend. 'Yes u are.' Gaat Faisal verder. 'No I am not. Het word gezellig.' Zeg ik. 'Voor deze keer niet Yasmina. Next time.' Zegt Faisal en negeert me volkomen. 'Het lijkt me inderdaad ook beter dat jij, mevrouw wat uit gaat rusten.' Zegt Yasmina tegen mij. 'Ik ben niet eens zo ziek.' Zeg ik hoestend. 'Dat geloof ik als je niet meer hoest.' Lacht Yasmina. 'Kijk geit. Yallah aai dan. Yeh baby.' Horen we Ibrahim lachen. 'Hij is bang eh zebbi.' Zegt Faisal en loopt naar ze toe. 'Taal Faisal!' Zeg ik lachend en loop erheen. Mahir kruipt in mijn armen en is doodsbang voor de geit. 'Dit zijn jou genen. Mijn genen zijn stalen ballen. Laat ze zien Yallah.' Zegt Faisal dan. 'Dat is niet eens jou kind jonge.' Lacht Yasmina. 'Is van haar broer. Zo zie je maar, dezelfde genen.' Zegt hij als Yasmina's kindje ook bang is. We moeten hard lachen. 

'Geef je nu toe dat je ziek bent?' Vraagt Faisal als hij me een kop soep geeft. Ik heb zo'n kwartier geleden overgegeven. Yup ik ben nogal ziek aan het worden. Griepje. 'Stil jij.' Lach ik en neem het kommetje soep aan. 'Vrouwen.' Mompelt hij. 'Slaapt Mahir nog?' Vraag ik lachend. 'Yeah kijk maar.' Zegt hij en geeft me de babyfoon aan. 'Mijn mannetje.' Zeg ik en kijk verliefd naar mijn baby die vredig slaapt. 'Ooit was ik jou mannetje.' Mompelt Faisal overdreven zielig. 'Kop dicht jij.' Lach ik. Hij pakt een deken uit de kast en doet hem om me heen. 'Thanks liefje.' Zeg ik zacht en kijk hem verliefd aan. 'Probeer me maar geen kus te geven. Ik hoef jou vieze ziektebacillen niet te hebben.' Zegt hij serieus en gaat overdreven ver van me zitten. Ik moet hard lachen en kijk naar de tv terwijl ik van mijn warme soep geniet. 'Hij is lekker man.' Complimenteer ik Faisal. 'Logisch, mijn moeder heeft hem gemaakt.' Zegt hij normaal. Ik kijk hem raar aan. 'Yeh leugenaar. Zehma naar de winkel gaan.' Lach ik. Hij moet lachen. 'Wesh denk je serieus dat ik zo'n lekkere soep zou kunnen maken? Ik bedoel I can cook, maar dit is die echte Marokkaanse mama soep you know.' Ik moet lachen. Sukkel.