Life Of A Nerd {voltooid}

1.0

He daar! Ik ben Nora el Kabouni. Momenteel 21 jaartjes oud en hoogbegaafd. Ook heb ik een  fotografisch geheugen. Ik ben al afgestudeerd op de universiteit. Nou eigenlijk een paar jaar geleden al. Heb na de universiteit nog een universitaire opleiding gedaan. Ik wilde niet en vond het niet nodig, maar mijn vaderstond erop. Zijn '''wonderdochter''. Er staat veel druk op mij en soms word dat me te veel. Hij heeft het alleen nooit door.  Ik wil hem ook niet teleurstellen, dus luister ik zonder gemaar. Nu ben ik bezig met een drie jarige studie die ik in één jaar doe. Nu studeer ik om hartchirurg te worden. Omdat ik hele andere dingen deed en sneller van school ging dan mijn leeftijdsgenootjes heb ik niet veel vrienden. Geen eigenlijk.  Nooit gehad ook. De enige mensen met wie ik een beetje om ga is mijn familie. Ik ben vaak op mezelf en hou ervan om alleen te zijn. Rust. Ook ben ik ook nogal sociaalakward geworden aangezien ik mijn hele jeugd heb gestudeerd in plaats van spelen en sociaal zijn. Ik voel me best vaak alleen. Bijna altijd. Mijn moeder zei altijd dat het bij het leven hoort. Dat het vanzelf goed komt. Wie weet.

Elke ochtend moet ik een zo'n twee uur reizen. Mijn opleiding is in Utrecht en ikzelf woon in Den Haag met mijn familie. Ik heb een oudere broer, Marouane van 28, en een jonger broertje, Ibrahim van 16. Verder heb ik een vader, Mohammed. Mijn moeder is toen Ibrahim geboren was gestorven. Mijn vader heeft het er nog steeds moeilijk mee. Ik natuurlijk ook, maar hij meer dan ons allemaal. Hij is vaak depressief en soms komt hij weken niet zijn bed uit. Het komt Inshallah goed met hem. Het is vroeg. 5 uur om precies te zijn. Ik sta op en doe mijn dagelijkse routine. Ik begin met wudu en bid dan het gebed. Mijn bril pak ik op en maak hem voor ik hem opdoe schoon. Ik kies een outfit. Vandaag is het wat fris, dus trek ik een zwarte hoodie aan. Ik pak er een donker blauwe jeans bij. Ik trek het aan en combineer het in mijn hoofd met mijn winterjas en adidasjes. Dan loop iknaar beneden en maak mijn ontbijt. Wat Griekse yoghurt met wat besjes en honing. Wat crusli erbij en ik schenk een glas water in. Terwijl ik ontbijt lees ik het nieuws. Ik kijk op mijn horloge. Tijd om m'n haren te doen. Mijn spullen was ik af en loop naar boven. Ik kam mijn zwarte, stijlen haren en doe het in een strakke paardenstaart. Ik kijk in de spiegel en doe geen make-up op. Ik hou er niet zo van. Enkele keren als ik het doe is het een feestje of een belangrijke dag. Ik zet wel wat lipgloss op mijn lippen. Dan pak ik mijn boeken bij mekaar. Merendeels werk ik op mijn laptop en eigenlijk zijn mijn boeken overbodig, maar vind het zelf fijner om het in een boek te zien staan. Ik stop mijn laptop ook in mijn tas en leg de oplader erbij. Ik kijk op mijn horloge. Tijd om te gaan. Ik hou er niet van om te laat te komen. Daarom ben ik altijd een half uur eerder al op het station. Ik pak mijn tas en loop naar beneden. Mijn lunch doe ik erin, namelijk een pakje crackers, wat snoeptomaatjes en een manderijn. Ik vul mijn flesje met water en trek mijn schoenen aan. Ik doe mijn tas op mijn rug en pak mijn fiets uit de schuur. Na een kwartiertje fietsen ben ik op het station en ga zitten op een bankje terwijl ik op mijn trein wacht. Nog zo'n twintig minuten. Ik pak mijn leesboek uit mijn tas en lees het terwijl ik wacht.

Omdat ik mijn opleiding van drie jaar in een jaar doe, heb ik volle dagen elke dag. Elke dag van half 9 tot 6. Het is vermoeiend. Uitputtend gewoon, maar ik moet doorgaan. Rond zes word ik gebeld door mijn broer Marouane. Hij is in de buurt en komt me ophalen. Ik wacht in de bibliotheek en begin aan mijn huiswerk. Zodra hij er is loop ik naar zijn auto en stap in. 'Zullen we wat eten? Heb aardig honger.' Stelt hij voor. Ik kijk op. 'Wat wil je eten? Ik moet nog veel doen voor school.' Zeg ik. Hij denkt na. 'Dat word dus geen restaurant. McDrive?' 'Alweer? We hadden dinsdag Mac.' Zeg ik. Hij rijdt weg en ik hoor hem binnensmonds mompelen. 'Prima.' Zeg ik en kijk terug naar mijn boek. 'Ik heb nu al spijt dat ik dit ga zeggen, maar het is maandag. Je doet moeilijk over wat 5 dagen?' Vraagt hij. 'Zes.' Corrigeer ik hem. Hij rolt met zijn ogen. 'Met jou valt niet te praten.' Ik reageer niet en concentreer me op mijn boek.

'Ik heb vandaag over de theorie van Mintzberg gelezen. Ken je die?' Vraag ik en neem een slok van mijn milkshake. Marouane draait zijn hoofd zuchtend naar me toe. Hij strijkt met zijn hand door zijn krullende haren en neemt een hap van zijn burger. Hij smakt expres overdreven en slikt het dan door. 'Zie ik eruit als Einstein? Waarvoor heb ik theorie van onzin nodig als ik tandarts ben?' Ik rol met mijn ogen. 'Waarom had ik dat niet kunnen verwachten? God wat ben je irritant zeg.' Zeg ik en neem een hap van mijn broodje. Hij lacht. 'Vertel erover. Ik ben benieuwd.' Ik kijk hem met grote ogen aan. 'Jij ben ergens benieuwd over? De wonderen zijn de wereld nog niet uit.' Grap ik. 'Ha, ha, ha. Vertel loser.' 'Geen gescheld.' Zeg ik streng. 'Loser is geen schelden.' Gaat hij in verdediging. 'Jawel.' Zeg ik. 'Niet.' Gaat hij tegenstrijdig verder. Ik rol met mijn ogen. Laat mij de verstandigste wezen vandaag. Hij lacht. 'Verloren loser. Nou vertel me over je nerdtheorie.' 'Nou kijk de theorie van Mintzberg is een beroemde theorie, omdat het gaat ove-.' Ik word onderbroken door Marouane. 'Bla, bla, bla. Je word met de dag saaier.' Ik zucht diep. 'Dan blijf je maar dom.' Zeg ik en rol met mijn ogen. 'Ik ben slimmer dan jou grapjas.' Lacht hij. 'Hoeveel diploma's heb ik?' Vraag ik met een opgetrokken wenkbrauw. 'Kan ik er wat aan doen dat je zo graag wilt studeren en vijftig verschillende opleidingen wilt doen, wonderkid.' Zegt hij met volle mond. 'Alsof ik dat wou doen.' Zeg ik en voel mijn ogen prikkelen. Ik bedwing mijn tranen. Hij merkt dit op en zucht. 'Die had ik niet moeten gooien. Alles oke?' Vraagt hij. 'Prima.' Zeg ik bot en eet door. 'Noor.' Zucht hij. 'Het is goed. Eet je eten nou maar op. Ik wil naar huis, moet nog twee verslagen voor morgen maken.' Zeg ik en werp mijn blik naar voren toe. Hij start de auto. Ik kijk vragend op. 'Ik kan eten en rijden. Jij bent niet de enige slimme.' Hij rijdt weg en ik eet in stilte verder. Na het eten pak ik mijn leesboek en begin te lezen. 'Vind je die muziek vervelend?' Vraagt Marouane dan. 'Nee merk het amper op.' Zeg ik en blijf doorlezen.

'Niet teveel leren he. Neem je rust.' Ik glimlach naar Marouane en stap uit. Hij is al getrouwd en woont met zijn vrouw. Ik loop naar binnen en zie Ibrahim op de bank liggen. Hij speelt Call of Duty zie ik. 'Je bent laat.' Hoor ik hem zeggen als ik naar boven wil lopen. Ik stop en loop naar de woonkamer. 'Ik was met Marouane.' Zeg ik. Hij reageert niet en speelt fanatiek verder. 'Waar is pap?' Vraag ik als ik de kamer rond kijk. Het is een bende. 'Boven. Hij is zijn bed niet uitgekomen vandaag.' Zegt hij. 'Alweer? Heeft hij gegeten? Heb jij gegeten?' Vraag ik. 'Ik heb buiten gegeten. Hij wou niks hebben.' Ik knik langzaam. Ik pak mijn tas van de grond en loop naar boven. Ik pak mijn boeken uit en loop naar de badkamer. Ik neem een douche en bid daarna het gebed. In mijn Marokkaanse huisjurk loop ik naar beneden. Ik ruim de boel op en maak spaghetti. Ik stofzuig alles beneden en doe de spaghetti dan in een bord. Ik schenk een glas limonade in en loop met het bord en glas naar boven. Ik open mijn vaders deur en doe het nachtlampje aan. Hij opent zijn ogen en kijkt me aan. Hij is bleek en heeft grote wallen. 'Eet wat alstjeblieft papa.' Zeg ik in het Arabisch. Hij gaat recht zitten en na veel aarzelen begint hij te eten. Ik blijf bij hem zitten en vertel hem over mijn dag. Als hij klaar is weigert hij op te staan en vertrek ik. Ik was zijn spullen af en loop naar boven. Ik pak mijn laptop en boeken. Ik loop naar beneden en ga aan de eettafel zitten. Terwijl ik begin met mijn eerste verslag drink ik een warm kopje thee. 'Kan je stoppen met zo schelden?' Vraag ik aan Ibrahim aangezien hij tegen de televisie aan het schelden is. 'Ja, ja niemand mag schelden in het bijzijn van het wonderkind.' Zeurt hij. 'En stop met me zo noemen. Ik vind het erg vervelend.' Zeg ik. 'Zeik niet zo.' Zegt hij en scheld verder. Ik zucht diep en negeer het verder.