Life Of A Nerd {voltooid}

23.0

Ik word wakker van het licht dat in mijn ogen schijnt. Rotgordijnen. Ik rek me uit doe wudu. Ik bid het gebed en neem mijn tijd. Ik pak mijn badpak uit de droger en doe deze aan. Ik doe mijn huisjurk erover heen en kam mijn haren. Ik laat het los en loop naar beneden. Ik zie dat de jongens blijkbaar nog slapen en app Faisal. Vrijwel meteen komt hij online en belt me. 'Goeiemorgen schoonheid.' Zegt hij schor. 'Wat doe jij nu al op? Het is tien uur.' Vraag ik en maak in de tussen tijd thee. 'Die klote Marokkanen hier komen fucking vroeg schreeuwend me wekken dat ik naar de moskee moet. Laat me slapen man.' Zucht hij. Ik moet lachen en neem een slok van mijn thee. 'Wil je vandaag wat doen? Naar het strand ofzo?' Stelt hij voor. 'Ja is goed. Denk je dat de jongens buiten willen eten of hier?' Vraag ik. 'Geef ze geen keuze. Weet je wat, ik rij naar je toe en haal wat vers fruit. Heb je nog iets nodig?' Vraagt hij. 'Haal wat vers brood van de bakker en eieren.' Zeg ik. 'Komt voor mekaar. Ik vertrek dan zo.'

'Dek de tafel maar.' Zeg ik en druk een kus op zijn lippen. 'Je bent geweldig.' Zeg ik terwijl ik het uitpak. Hij begint met de tafel te dekken en ik met al het fruit wassen en snijden. 'Lekker om zo wakker te worden.' Hoor ik Ouassim schor zeggen. Ik moet lachen. 'Heb je lekker geslapen?' Vraag ik. 'Je best wel man. Lekker geen schreeuwende irritante kinderen die me wakker maken.' Lacht hij. 'Hebben ze dat bij jou ook? Ik zei toch Noor, Marokkaanse kinderen zijn gewoon hatelijk.' Zegt Faisal en groet Ouassim. Ik moet lachen en ga door met het snijden van het fruit. 

'Stop daarzo en laat me een meloen halen.'  Zeg ik tegen Faisal en tik hem aan. Hij stopt verderop langs de weg en ik pak de fles koude water die we net gekocht hebben. Ik stap uit en kies een goede meloen uit. Het jongetje helpt me met het leggen in de auto. Ik geef hem zijn geld en wat extra's, ook geef ik hem het flesje water en stap weer in. 'Moest je per se mijn water pakken?' Zucht Ibrahim. 'Hij staat in de hitte de hele dag meloenen te verkopen om van te leven. Ga jij daar maar staan en dan mag je water. Tot die tijd houd je ondankbare mond dicht graag.' Zeg ik streng. Faisal kijkt me kort aan en moet lachen. Ook Ouassim hoor ik lachen. Ik kijk voor me en kijk gewoon naar buiten. 

'Doe je mee?' Vraagt Faisal me en gooit de bal naar me toe. Ik vang hem en gooi hem terug. 'Begin maar vast. Ik kom zo.' Zeg ik. Hij knikt en schiet de bal naar de jongens. Ik sta op en strek me uit. Ik heb een voetbaltenue aan. In Marokko vind ik het toch niet zo comfortabel om in mijn badpak te lopen. Niet op ouderwetse stranden zoals deze dan. Ik strijk mijn vingers door mijn haren en strijk alles glad. Ik doe mijn zonnebril op en loop naar de jongens. Ibrahim schiet de bal naar mij toe en onhandig neem ik hem aan. Ik ben nooit goed geweest in sport. Alleen hardlopen vind ik leuk. Met de rest heb ik niet echt iets. De voetbaltenue die ik aanheb is niet eens van mij. Hij was van Marouane vroeger. Ik voetbal een beetje mee, maar stop er al snel mee. Ik ben er niet normaal slecht in. Ik ga weer zitten en zucht diep. Waarom ben ik zo'n nerd? Pff. Na een tijdje komen de jongens lachend terug. Faisal gaat op het zand zitten en kijkt me goed aan. 'Zin in een theetje?' Vraagt hij. Ik kijk hem aan en denk kort na. Ik knik langzaam en roept iemand die hierzo werkt. Hij bestelt thee en wat koekjes. Ik focus me weer op mijn boek. 'Doe je mee met kaarten?' Vraagt Faisal me dan. Ik kijk op en zie de jongens om de tafel zitten. Ze delen de kaarten al uit. 'Ja is goed.' Zeg ik en klap mijn boek dicht. Ik ga aan tafel zitten en we beginnen met spelen. 

'Je hebt een lekkere uitgekozen.' Zegt Ouassim en smult van de meloen. 'Hij is inderdaad erg zoet man.' Zegt Ibrahim en neemt nog een stukje. 'Waarom doen jullie zo aardig?' Vraag ik. Ze kijken me met ze alle verdacht aan. Ze moeten hard lachen. 'Stelletje stomkoppen.' Mompel ik en lees verder.

Na het heerlijke stranddagje wast iedereen zich en blijven we een uurtje thuis. Dan gaan we naar de boulevard en willen de jongens langs de kermis. Er zijn toevallig allemaal tentjes met spulletjes, dus daar trek ik Faisal mee in. We doen nog een drankje en thuis kijken we een film. Ik neem afscheid van Faisal en als ik zijn appje heb ontvangen dat hij veilig thuis is ga ik slapen. Ik ben kapot. Het was een goede dag.