Life Of A Nerd {voltooid}

28.0

Ik open mijn ogen en rek me uit. Ik zie dat Ibrahim nog diep slaapt. Ik besluit op te staan en me om te kleden. Ik loop naar de kamer van Ouassim en Faisal. Ik klop aan en na even doet Faisal gapend de deur open. Zijn haar door de war met enkel zijn boxer aan. Hij wrijft door zijn ogen. 'Wat is er?' Zegt hij schor. Zijn ochtendstem is om verliefd op te worden. 'Ik was al wakker en dacht dat je misschien wilde ontbijten.' Zsg ik onzeker. 'Ja prima. Wacht even hier.' Zegt hij en doet de deur dicht. Ik leun tegen de muur en gaap. Een minuut later, niet eens opent hij de deur weer. Hij draagt een shirt met een zwembroek en een petje. Hij loopt me en kijkt me kort aan. 'Heel snel.' Lach ik en loop achter hem aan. We nemen plaats en gapend kijkt hij me aan. 'Moe?' Lach ik. 'Zeker.' Zegt hij en legt zijn hand op de mijne. 'Nu hebben we wel een ochtend voor ons samen.' Gaat hij door en kijkt me ondeugend aan. 'Je bent weird.' Zeg ik fronsend. 'Ja vind ik ook.' Zegt hij gapend. 'Doet je oog nog pijn?' Vraag ik. Zijn oog is een blauw/paars oog geworden. Wel wat minder opgezwollen. 'Alleen als ik erop druk.' Zegt hij en zet zijn pet goed. 'Sorry daarvoor nogmaals.' Zeg ik schuldig. 'Hoe vaak ga je dat nog zeggen?' Vraagt hij. 'Tot het weg is.' Mompel ik. 'Loser.' Zegt hij fronsend. Ik kijk smullend naar het eten dat op de tafel wordt gelegd. 'Aparantemente tienes novio (blijkbaar heb je echt een vriendje).' Hoor ik iemand zeggen. Ik kijk op en zie dezelfde jongens als gisteren. Ik moet lachen. 'De hecho esto hes Faisal (inderdaad dit is mijn vriend).' Zeg ik. Faisal kijkt me scheef aan. 'Bsahtek.' Zegt de jongen en loopt weg. 'Flirten waar ik bij ben. Aparte wending.' Zegt Faisal en kijkt me raar aan. Ik moet lachen. 'Dat was die jongen was gisteren. Hij zei dat ik inderdaad niet loog en een vriend heb.' 'Rare lui.' Mompelf Faisal en eet door. Ik moet lachen.

'Jetski, quad, duiken.' Stapelt Ouassim op. 'Een daarvan is gedaan.' Zegt Ibrahim. 'Wa zebbi we gaan quad rijden in Sahara.' Lacht Faisal enthousiast. 'Elke dag jetski neef. Mijn pa heeft er eentje in z'n garage liggen. Hij gebruikt hem nooit. Ik regel wel wat.' Zegt Ouassim. 'Tering lijer kanker vet!' Lacht Ibrahim. Ik zwem een baantje en denk wat na. Ze schelden echt heel erg veel. Overdreven gewoon. 'Stop met me zo scheef aankijken.' Hoor ik plots. 'Wat?' Vraag ik snel. Ibrahim schudt met zijn hoofd. 'Domkop.' Mompelt hij. Ik kijk hem raar aan. Soms begrijp ik niks van die jongen. Hij klimt het water uit en duikt erin. Dat doet hij een paar keer. Ik leun aan de kant en probeer een jongens gestaar te negeren. Ik irriteer me eraan en kijk terug. Hij zit aan de rand van het water schuin tegenover me. Blauwe zwembroek. Ik gok 1.80. Bruine ogen volgens mij. Slank en gespierd. Zwarte haren die over zijn gezicht hangen. Stoppels. Hij is Nederlands gok ik. Dat is te zien aan zijn bleke huid. 'Lekker staren.' Hoor ik dan. Geschrokken kijk ik naar Ouassim. 'Staren? Nee helemaal niet.' Zeg ik snel. Hij lacht. 'Ik ben dan wel klein, maar niet achterlijk. Vertel eens, hoe serieus is het tussen Faisal en jou?' Vraagt hij. Ik kijk hem fronsend aan. 'Je moet goed kiezen. Scheiden kan altijd, maar fijn is het niet. Het heeft geen haast, onthoud dat.' Zegt hij. Ik moet lachen. 'Wat heeft geen haast?' Vraagt Faisal dan. Ik schrik. Hij komt het water in en kijkt me vreemd aan. 'Verstoor ik iets?' Vraagt hij. 'Nee joh.' Zegt Ouassim en kijkt me lang aan. 'Ik ga baantjes zwemmen.' Zeg ik en zwem weg. Aparte mensen dit.

Ik neem een slok van mijn smoothie en kijk naar Faisal. Hij ligt naast me te zonnen. 'Krijg ik al die aandacht omdat ik er anders uitzie?' Vraag ik zacht. Hij kijkt op. 'Wat?' Vraagt hij gapend. 'Is het omdat ik ander soort kleding draag nu?' Vraag ik. Hij zucht. 'Mannen zijn smerig.' Zegt hij en kijkt me kort aan. 'Vind je dat ik me raar kleed? Ik bedoel in het dagelijks leven.' Vraag ik. 'Normale meisjes hebben altijd van die leuke dingen aan. Ik altijd een blouse.' 'Hoe ben je zo onzeker geworden?' Vraagt hij. Ik zucht en denk na. 'Ik heb nooit een echte vriendin gehad. Ik ben altijd al alleen geweest. Niemand vond me aardig.' Zeg ik en denk terug aan die tijd. Het was een nare tijd. 'Ik werd vaak genegeerd of beschouwd. Ik heb geen normale jeugd gehad. Het ergste wat ik gedaan heb is liegen tegen mijn vader. Ik heb nog nooit gespijbeld of ben nog nooit te laat gekomen. Tot dit jaar.' Faisal leunt tegen me aan. 'Ik ga je leren hoe je, je goed moet voelen. Boys versieren enzo. Tijd inhalen. Kom kleed je aan.' Zegt hij serieus. Lachend kijk ik hem aan. 'Ik ben serieus. Alleen versieren en daarna dumpen. Je bent nog steeds van mij.' Gaat hij door. 'Je bent echt raar.' Lach ik. Hij moet lachen. 'Nee even serieus, de dag dat we trouwen begint je leven. Ik zorg dat je het beste leventje krijgt dat er bestaat. Heb je ooit willen reizen?' Ik kijk hem aan. 'Naar waar?' Vraag ik nieuwsgierig. 'Indonesië, Amerika, Zuid-Afrika. Gewoon de wereld rond.' Zegt hij met een glimlach. Ik glimlach en knik. 'Je staat op en gaat naar werk. Na zessen kom je thuis, want er was file op de weg. Je maakt eten en ik maak schoon. Andersom als je dat liever hebt. Genieten van de kleine momenten. We kijken een film of lezen wat. We bidden samen en gaan slapen. Dat vijf keer per week. In het weekend gaan we naar de moskee en wandelen. Samen boodschappen doen en alles opruimen. In de vakanties gaan we weg. Waar we willen. Steeds ergens anders. We krijgen kinderen en herhalen het.' Ik glimlach en veeg mijn tranen weg. Ik kruip in zijn armen en denk na over wat hij gezegd heeft.