Life Of A Nerd {voltooid}

24.0

Gapend loop ik naar beneden. Ik zie Faisal beneden gamen met de jongens. 'Jij bent hier vroeg.' Gaap ik. 'Nee die klote kinderen die me steeds wakker maken zijn vroeg.' Moppert Faisal. Ik moet lachen. 'We hebben besloten om vandaag buiten te ontbijten en daarna naar een duikschool te gaan. We gaan duiken.' Zegt hij. 'Cool he.' Zegt Ibrahim. 'En jullie zijn al allemaal klaar zie ik? Dus ik gok dat alleen ik me nog moet klaarmaken he.' Lach ik ongemakkelijk. 'Schiet op.' Zegt Ibrahim. 'We wachten op jou en daarna gaan we weg.' Zegt Faisal. 'Oke en we gaan duiken waar? En daarna terug hierheen of wat?' Vraag ik. 'Ja het is in Rabat. Pak je spullen voor drie dagen. Het hotel is al geboekt.' Zegt Ibrahim normaal. Ik kijk ze met open mond aan. 'We zijn serieus. En schiet een beetje op, ik verhonger.' Lacht Ouassim. Ik kijk Faisal vragend aan. 'Verassing. Yallah kleed je aan en pak je spullen. We zijn heel serieus.' Zegt hij en kijkt verder naar de tv. Ik kijk ze raar aan. 'Schiet nou op! We hebben honger!' Zegt Ibrahim opgefokt. Lachend loop ik terug naar boven. Warm welkom hoor, not. Ik besluit me maar aan te kleden. Een beige rok tot over mijn knieen met een wit shirtje. Ik pak een leuk kettinkje erbij en doe een armband om. Ik kam mijn haren en breng het in model. Dan pak ik zwemkleren en mijn kleren voor vier dagen. Ik pak een schattige tasje en stop er wat basispullen in. Dan spuit ik nog wat parfum op en loop naar beneden. 'Klaar.' Zeg ik vrolijk. Ze zuchten en staan op. 'Wat?' Lach ik. Ouassim en Ibrahim lopen vermoeid langs me naar buiten. 'Dat duurde lang. Kom ik sterf van de honger.' Zegt Faisal lachend en loopt naar buiten. Zo lang duurde dat toch niet?

Onderweg naar Rabat stoppen we om te lunchen. We rijden door en doen een aantal spelletjes. Ik val in slaap en als ik wakker word zie ik de jongens met chips en popcorn zitten. Gapend pak ik een handje popcorn van Faisals schoot. Hij let gewoon op de weg en ik eet de popcorn op. Ik draai me om als ik Ouassim en Ibrahim samen hoor giechelen en fluisteren. 'Wat is er nou weer?' Zucht ik chagrijnig. Ze moeten hard lachen. 'Je pakte popcorn. Het zat tussen mijn benen. Jongens zijn smerig.' Hoor ik Faisal zeggen. Ik trek een vies gezicht en rol met mijn ogen. 'Stelletje kleuters.' Mompel ik. Ze moeten allemaal lachen. Ik voel wat tegen mijn schouder aan en kijk op. Ik bedank Ouassim en neem een fles Poms aan. 'We hebben ook chips of een lolly als je wilt.' Zegt Ibrahim. 'Chips.' Zeg ik en kijk meteen blij. Ik hoor ze lachen en negeer het. Ik zet de muziek keihard en zing hard mee. Dan bedenk ik me iets en zet het meteen uit. 'Heb jij je ouders gevraagd of je mee mag gaan?' Vraag ik snel aan Ouassim. 'Soms ben je zo achterlijk.' Zucht Ibrahim. Ik rol met mijn ogen. 'Ze vinden het meer dan goed.' Lacht Ouassim. 'Hysterisch doe je soms hoor.' Lacht Faisal. Ik kijk hem dodelijk aan en hij moet harder lachen. Ik rol met mijn ogen en pak mijn boek uit mijn tas. Ik focus me daarop en negeer mijn omgeving.

'We kunnen ook een rondreis maken. Rabat, Casablanca, Meknes.' Zegt Faisal terwijl hij eten in zijn mond stopt. Ik kijk hem met grote ogen en een open mond aan. 'Ja tering vet!' Zegt Ibrahim meteen. 'Sahara gozer.' Zegt Ouassim dan blij. 'Fucking fantastisch!' Zegt Faisal en geeft hem een high five. Ze juichen verder en kijken mij dan lachend aan. 'Ik heb kleren voor vier dagen mee.' Zeg ik en kijk ze droog aan. 'Wat boeit dat nou weer zeg.' Lacht Ibrahim. 'Vrouwen.' Lacht Ouassim mee. Faisal gaat helemaal stuk. Ik kijk ze dodelijk aan. 'We kopen nieuwe kleren. Het wordt leuk. Dus?' Vraagt Faisal en kijkt me onschuldig aan. 'Please.' Smeekt Ouassim. 'Ik zal voor altijd van je houden dan. Dat zou zo vet zijn. Zeker omdat ik net mijn vader ben verloren.' Zegt Ibrahim en doet nep zielig. 'Hij is niet dood hoor.' Lacht Ouassim. 'Stil jij.' Sist Ibrahim gelijk. Faisal moet hard lachen. Ze kijken me alle drie zielig aan. 'Prima. Stelletje kleuters.' Zucht ik. Ze juichen en ik schaam me diep. We zitten in een restaurant. Ik kijk dodelijk naar ze en ze stoppen met juichen en moeten hard lachen. Kleuters.

'Dan gaan we morgen duiken hierzo en dan blijven we een dag hier nog. Dan vertrekken we in de ochtend naar Casablanca blijven we daar een dag of twee en gaan daarna naar Marrakech, zelfde verhaal, Agadir en daarna Sahara.' Zegt Faisal nogal enthousiast. 'Oke stomkop stop nou met praten. Ga slapen.' Zeg ik. We liggen nu allemaal in een apart bed in dezelfde kamer. Het is gezellig voor een nachtje of twee, alleen deze jongens praten kapot veel. Als pyjama heb ik gewoon een Marokkaanse huisjurk en omkleden doe ik in de badkamer. 'Weet je wat voor chicks er in Casablanca?' Zegt Ibrahim kwijlend. 'Shirtless a neef.' Gaat Ouassim door. Ik kijk ze raar aan. Ze moeten allemaal hard lachen. 'Slaaplekker.' Zeg ik droog en ga weer goed liggen. Het is stil, op wat gelach na. 'Strings met die dikke Marokkaanse billen oef.' Fluistert Ibrahim en moet keihard lachen. 'Onze grote vriend moet met blinddoek lopen daar. Zijn vrouwtje haalt hem uit.' Lacht Ouassim. 'Hou je bek jonge.' Lacht Faisal. 'Ze lijkt slap, maar wollahi ze sloopt je als je daarnaar kijkt eh.' Waarschuwt Ibrahim. Ze moeten alle drie weer keihard lachen. Ik sta op en pak mijn oortjes. Ik zet mijn muziek keihard en probeer te slapen. Stelletje kleuters. Ik ben helemaal kapot en zij? Zij lopen nog stuk te gaan om niets. Heb medelijden met ze. Hersenloze wezens.