Life Of A Nerd {voltooid}

77.0

Het is alweer een tijdje verder. Mijn zwangerschapsverlof zit er ook weer op en mama moet weer werken. Ik ga halve dagen werken en nog maar drie keer per week. Ook Faisal gaat een dag minder werken. Beide verdienen we genoeg, dus we kunnen het ons veroorloven. Nadir is bij oma als we er beide niet zijn en Mahir heeft drie dagen in de week peuterspeelzaal, dus dat is ook simpel te combineren. Nadir is een makkelijk kind, dus dat scheelt. Faisals moeder geniet er volop van en past graag op, dus ook dat komt erg goed uit.

Het is half vier. Ik ben zeven uur begonnen. Vijf uur opgestaan. Ik ben al aardig moe. Ik rijd naar Faisals moeder toe en tref daar niemand aan. Ik bel haar en loop naar het parkje verderop. Ik zie Mahir in de speeltuin spelen en zie mijn schoonmoeder met Nadir. Ik groet ze en ga er lekker bij zitten. We kletsen en lopen een lekker groot rondje. Dan blijf ik nog voor een kopje thee en niet veel later stop ik de kids weer in de auto.

Met zowel Mahir als Nadir in de kinderwagen loop ik de supermarkt in. Ik begin met het bekijken van de groentes en fruit. Kort erna beginnen beide kinderen hard te schreeuwen, huilen en irritant doen. Ik probeer het te negeren en ga maar gewoon door met boodschappen doen. Het irriteert me uiteindelijk zo erg dat ik de winkel verlaat zonder wat te kopen. Gestrest zet ik ze terug in de auto en leun tegen de auto aan. Ik zucht diep. Waarom altijd? Kan ik nou nooit normaal boodschappen doen. Ik word gek. Ik blijf even staan en stap dan in. Beide kinderen lopen te huilen. 'Wat? Wat is er?' Vraag ik hard. Ik geef Mahir zijn iPad en stop Nadirs speen weer in zijn mond. Mahir is stil, maar Nadir blijft huilen. Ik stap uit en haal Nadir uit de stoel. Ik open de kofferbak, leg hem daar en kijk of hij gepoept heeft. Een nogal volle luier. 'Logisch dat je huilt schatje. Was mama je luier even vergeten.' Zeg ik en verschoon hem. Ik druk een kusje op zijn wang en leg hem terug in de Maxi-Cosi. Ik stap zelf weer in en start de auto. Ik zucht als ik wegrij. Ik ben kapot.

Thuis geef ik Nadir de fles. Ik ben hem nu fles aan het aanleren, aangezien er niet veel melk uit mijn borsten komt en het gewoon pijn doet. Ik kan hem moeilijk met honger lijken en ook mijn arts vond dat het beste idee. Hij reageert er gewoon perfect op. Eerst even wennen, maar nu gaat het steeds beter. Dus ik geef hem de fles en leg hem dan slapend en al in zijn bedje. Met Mahir speel ik dan een educatief spelletje en herhaal woordjes met hem.

Na het spelletje met Mahir zet ik hem voor de tv. Zo kan ik even simpel alles grondig schoonmaken. Effe alle speelgoed weghalen ook. Kan daar zo slecht tegen. Al die rommel. Pff. Ik ruim alles op, stofzuig de boel, dweil alles en doe daarna de vaat. Ik doe een wasje en terwijl ik bezig ben met een wasje opvouwen hoor ik Nadir huilen. Ik loop naar beneden en haal hem eruit.

Ik hoor de deur dichtklappen terwijl ik sta te koken. 'Mahiertjee! Alles kits badboy?' Hoor ik Faisal tegen Mahir zeggen. Ik glimlach automatisch. Ik concentreer me dan weer op het koken. Ik hoor Nadir brabbelen en naar zijn vader gebaren. Ik zet het vuur zachter, haal hem uit zijn stoel en breng hem naar de woonkamer. Ik duw hem in Faisals handen en loop terug naar de keuken.

'Groeten we niet meer?' Hoor ik Faisal vragen terwijl hij mijn billen aanraakt. Ik druk afwezig een kus op zijn wang en snijd de groentes verder. 'What's wrong honey?' Vraagt hij en knijpt weer in mijn billen. 'Niks, ben bezig. Waar is Nadir?' Vraag ik en ga geconcentreerd verder met het snijden van de groentes. 'Bij zijn grote broer. Yallah geef me aandacht mens.' 'Breng hem hier. Nadir mag niet alleen met Mahir zijn. Alsof Mahir oplet.' Zeg ik. 'Ik verwacht aandacht straks!' Zegt hij, slaat op mijn bil en loopt weg. Ik moet lachen en concentreer me weer op het snijden.

Na het eten stop ik de kids in bad en daarna vallen ze snel in slaap. Ik ga lekker knus tegen Faisal aan zitten en praat wat bij met hem tot ik in zijn armen in slaap val op de bank.