Karanlığın Aç Çocukları Serisi, Akılbaz (1.kitap) ve Canbaz (2.kitap) olmak üzere burada yayımlanmaktadır.
____
Parmak uçlarım geniş omuzlarına dokunduğunda aniden gözlerime baktı.
"Artık ben senin kadar kötüyüm, sende benim kadar kötü. Başımı yas...
Bu bölüm çok önemli. Tane tane, dikkatle okumanızı öneririm. Öğreneceğiniz birkaç gerçek var
Bazı şeylerin daha yeni yeni başladığı, kitabın dönüm noktası olacak bölümlerden biri.
Bu bölümde Tutku'nun öğrendiklerinden biri gelecekte -düzenlemeden önce olmayan bir olay- önemli bir şeyi tetikleyecek. Kader işte her şey birbirini etkiler 🥰
Ama uyarayım, ilerde öyle bölümler var ki bu bölüme dönüm noktası demezsiniz yani...
Yorumlarınız benim için çok önemli, satır aralarına düşüncelerinizi bırakmayı unutmayın 💖
Bilgi ve ayrıntılar için Instagram: lefazen Instagram sayfası: kacserisiofficial
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
33.BÖLÜM: MANİPÜLE
Sözleri beni sakinleştirmeli mi? Karanlığı mesken bilen yüreğine, sırf aydınlıktan söz etti diye mi güveneceğim? Onunla ilgili böyle beklentilerimin olmaması gerektiğinin farkındayım ancak yine de tarifsiz duygular içerisindeydim. Bana baktığında farklı bir kadını hatırladığı için yanımda olduğu fikri odağımı dağıtmıştı. Belki de tüm mesele buydu. Karmaşık görünen tavırlarının sebebi beni korumaya çalışması değil, geçmişte koruyamadığı kadını hatırlamasıydı.
Bu aciz yalnızlık içerisinde yanımda olmasından şikâyet edip durduğum adamın bile aslında benim için yanımda olmaması içten içe hayal kırıklığına uğramamı sağlamıştı.
Usulca başımı ona çevirdim. Dudaklarını yasladığı saçlarım, başımı çevirmemle sakalları arasına takılıp kaydı.
Reha; Her şeyiyle çok farklı biriydi. Gözlerimin ardındaki zihnimi gözetliyor, kolayca manipüle edebiliyordu. Bana özel veyahut bende işe yarayan türden bir şey değildi, Reha Özaden insanların davranışlarını izlemeyi ve değiştirmeyi seviyordu.
İşin kötü tarafı onunla beraber olma ihtimalime biraz olsun şans vermezken, ona ihtiyaç duyduğumu fark ediyordum. Bizim için endişelenmiyorum, benim için endişeleniyorum, çünkü onun için çok geç olduğu ortada.
Bana bahsettiği kadını öyle özlemle anlatmıştı ki eski sevgilisi olduğunu düşünmeden edemedim. "Eski sevgilin miydi?" Bana sadece gülümsedi. Hiçbir şey söylemeden, söylediklerimin onda yarattığı fikirle gülümsedi.
