Karanlığın Aç Çocukları Serisi, Akılbaz (1.kitap) ve Canbaz (2.kitap) olmak üzere burada yayımlanmaktadır.
____
Parmak uçlarım geniş omuzlarına dokunduğunda aniden gözlerime baktı.
"Artık ben senin kadar kötüyüm, sende benim kadar kötü. Başımı yas...
Bu bölüm biraz heyecanlı olacak, o yüzden her satıra tepkilerinizi bırakmanız benim için önemli. Satır arası yorumların hepsini okuyorum. Satır arasına yapmadığınız yorumlar bildirimler arasında kayboluyor, o yüzden satır arasına yapmaya özen gösterirseniz mutlu olurumm
Güzel okumalar ;)
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
6.BÖLÜM: GÖZDAĞI
Günay Özaden... öldürülmüş. Açık hedef...
Nefeslerim boğazıma dizildi, dudaklarım şaşkınlıkla aralık kalırken arkamdan gelen korna sesleriyle arabanın kontrolünü kaybettiğimi fark ettim. Direksiyonu çevirerek arabayı kenara çektim.
"Sen ne dediğinin farkında mısın? Ne demek Günay Özaden öldü? Şaka mı bu? Nasıl ölmüş olabilir?"
Eğer duyduklarım doğruysa, kesinlikle bitmiştim ben. Piyasanın büyüklerinden Günay Özaden... Herkesin korktuğu ve lafını dinlemek zorunda kaldığı adam. Onun güvencesiyle istediğim gibi asıp kesme hakkım olmuştu. Bölgenin peşinde olan Emir hariç kimseyle uğraşmamıştım. Ama şimdi Günay'ın ölümü benimde ölümüme davetiye çıkarırdı. O adamdan gram haz etmezdim ancak yaşadığım ev bile onunken ölümü bana büyük zarar verecekti.
"Durum çok ciddi. Hiçbir şey net değil. İçerideki adamlarımızdan gelen haber bu. Sizi hemen koruma altına almamız gerekiyor."
Yutkunarak arabayı tekrar yola çıkardım. Psikolojik olarak gözlerim hemen etrafta gezindi. Takip edilip edilmediğimi kontrol etme ihtiyacı duydum.
"Tamam, ben yalıya doğru geliyorum." Dedikten sonra telefonu kapatıp yan koltuğa attım.
Göğüs kafesimin içine ateş düşmüş gibiydi. İtiraf etmek gerekirse başıma geleceklerden korkuyordum. Nasıl korkmazdım? Tek güvencemde ölmüştü. Üstelik henüz ondan öğreneceğim bir sürü şey vardı! Hesap sormam gerekiyordu, sorgulamam gerekiyordu. Kurtlar sofrasında tek başıma kalmıştım.
