Karanlığın Aç Çocukları Serisi, Akılbaz (1.kitap) ve Canbaz (2.kitap) olmak üzere burada yayımlanmaktadır.
____
Parmak uçlarım geniş omuzlarına dokunduğunda aniden gözlerime baktı.
"Artık ben senin kadar kötüyüm, sende benim kadar kötü. Başımı yas...
Durmak yok dememe gerek var mı? Bizim gelenek bu biliyorsunuz :)
10 milyonda 10M özel size bir sürpriz mi yapsam ne yapsam...
Her birinize ayrı ayrı kocamaaan teşekkür ederim. Biliyorsunuz, benim için çok kıymetlisiniz.
Bir de...
Yorumlar çok hoş. Buradan hepsine teşekkür ederim! Bölüm nöbeti tutanlar, zabağa kadar buradayız diyenler ve nicesi kalbimde baş köşesiniz. (:
Ayrıca evet... bu bölüm, o bölüm! 🔥
Nükhet Duru - Ben Sana Vurgunum 2WEI - Toxic
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
35.BÖLÜM: TESLİMİYET
Sesini duyduğum anda şok olmuştum. Gözyaşlarımı mı silsem, arkama bakmadan kaçsam mı bilememiştim. Burada olmasını hem istiyor hem istemiyordum. Mantığım varlığını reddediyordu, duygularımınsa yanımda birinin olmasına ihtiyacı vardı. Zaten şu saatten sonra benim ne istediğimin önemi yoktu. Ben istesem de buradaydı, istemesem de.
Yüzümden ağladığımın belli olduğunu biliyordum bu yüzden dönüp ona bakamadım. Arkamdaydı, adım seslerini duyumsuyor lakin yerimden kıpırdamıyordum. Hayır, bana bu haldeyken yaklaşmasına izin veremezdim. Kaderli anlar pişmanlıkla dostluğunu sürdürürken bu kumara giremeyecek kadar korkak ve güvensizim. Hayat en büyük kazığını ailemden yana atmışken, farklı bir adama cesaretim yok. Ama kalp cesaret istemiyor. Kalbin hiçbir şeye ihtiyacı yok, tek ihtiyacı teselli.
"Tutku..." diye tekrar seslendi, bu kez sesi daha yakından geliyordu. Tam ensemdeydi sanki solukları... Omzumda elini hissettiğim an irkilerek ona döndüm. Göz göze geldiğimiz an ruhumda kıyametler koptu, anında tekrar önüme döndüm. "Ne işim var burada? Beni nasıl buldun?" Mesafeli sesim kısık çıkıyordu. Güçlü durmak için çabaladığım her halimden belliydi, ne kadar başardığım ise muamma. Fokur fokur kaynayan acıları buz gibi kayıtsızlıkla soğutmaya çalışıyordum.
Reha, önümden dolanarak bankta hemen yanıma oturdu. "Neyin var senin?" Kaşlarımı çattım, sorularımı geçiştirmişti.
Lütfen git, yoksa hep gel isterim...
Boğazımı temizledim. "Sorumun cevabı bu değil." Ona bakmıyor, karşıya bakarak konuşuyordum. Yanımdaki bedeninin hareketlendiğini hissettim. Bana daha fazla yaklaşıp yüzümü inceledi. "Ağladın mı sen?" Anında gözlerim irileşirken hızla ona döndüm. "Sana ne, defolup git başımdan." Gözleri sürekli yüzümün farklı yerlerine kayıyordu. Siyah kısa saçları rüzgârın etkisiyle anlına düşüyor, rüzgâr yönünü değiştirince tekrar havalanıyordu.
