Karanlığın Aç Çocukları Serisi, Akılbaz (1.kitap) ve Canbaz (2.kitap) olmak üzere burada yayımlanmaktadır.
____
Parmak uçlarım geniş omuzlarına dokunduğunda aniden gözlerime baktı.
"Artık ben senin kadar kötüyüm, sende benim kadar kötü. Başımı yas...
Nabersiniz? Biraz da benim asla sizden vazgeçemeyişimden mi bahsetsek? 🙃
10 MİLYON OKUNMAMIZ KUTLU OLSUUUUN 🔥❤️🔥
Beni okuduğunuz ve burada olduğunuz için çok teşekkür ederim. 💖
Bölüm şarkılarının tamamını Spotify K.A.Ç SERİSİ playlistinden dinleyebilirsiniz.
Güzel okumalaar ✨
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
2.BÖLÜM: HASRET YANGINI
Bana güveni anlatma, daha fazla bunu yapamam. Artık yapmayı bildiğim en iyi şey yıkmak. Paramparça etmek, zarar vermek, sonsuza dek intikam almak. Kalbimde boşluk var, yerini ancak karanlık dolduruyor. Zarar vererek pişman etmek istiyorum, başka türlü kimse pişman olmayacak sanki. Ve ben pişman edeceksem yolları umurumda olmuyordu. Onlara istediğini verecektim.
Bir yıldır peşinde koştuğum kayıplardan biri... Sercan. Reha'ya giden yol ondan geçiyordu. Şimdi parayı bastığım adamların ne halt yediğini anlamak zor olmadı. Hemen bu kıza güvenecek ve sözlerine inanacak değildim elbette ama güvenecek kimsenin olmadığını çok iyi biliyordum. Tarih tekrar eder, benim hatalarım değil.
Duyduklarımın gerçeklik ihtimali beni öfkeden deliye döndürdü ancak ben sakince Zeynep'ten uzaklaştım. Saçlarındaki elimi çekerek silahımı indirdim. "Öncelikle Reha Özaden yaşıyorsa, burada işler karışmaz. Nerde karışır biliyor musun? Bana ait olmayan sokaklarda. Benim sokaklarımda benim lafım geçer ve benim hiçbir disiplinsizliğe tahammülüm yoktur." Başta şu Reha'yı büyük görüşünü önleyecekti. Benim üzerime bir başkasının üstün görülmesine müsemma göstermezdim. Hele ki bu kişi Rehaysa. Burada insanların bana saygı duyması için berbat biri olmak gerekiyordu.
İçten içe Reha'nın yaşadığını hissediyordum.
Şayet geri gelirse neler olacağını düşünüp durdum ama hiçbir zaman net bir cevabı olmadı. Binlerce olasılık vardı. Başıma neler gelir acaba diye her ihtimalin soncuna bir plan yapmaktan yorulmuştum.
Eğer dönerse, dönüşü yönetilemez olacaktı.
Zeynep hemen lafa atladı. "Reha yaşıyorsa sana sorun çıkacağını reddedemezsin Tutku abla. Apaçık gerçek bu."
Kaşlarım hayretle havalandı. Küçük hanıma da bakınız siz... "Sorun çıkarırsa, bende sorun çıkarırım. Ve genelde benim çıkardıklarımın daha büyük olduğunu onun yokluğundan anlaman gerekirdi."
Konuşmasına izin veriyordum. Engelleyebilirim, gücümün yetmeyeceği şey yok ama konuşmasına izin veriyorum. Onun hakkı olduğundan veya bana istediğini söyleyebileceğinden değildi. Ben izin verdiğim için. Konuştukça çözülüyor buz, konuştukça kendini belli ediyor. Saldıracağım yeri görüyorum, konuştukça görüyorum zihninin içini ve düşündüklerini. Böylece maskesini yüzünde tuttuğuna inanıyordu, ben maskenin arkasını görecektim.
