Pretending Couple (Hudson Series # 1)

Chapter 3

"Don't you have eyes to see your way?" seryoso at malamig niyang tanong habang nakatingin sa mga bagay na nahulog.

Aba't! Siya pa talaga ang may ganang mag tanong nun ah? Eh, siya nga 'tong di tumitingin sa daan eh, dun lang sya nakatingin sa mga papel na hawak nya. Amph!

"Excuse me ha, diba ikaw yung walang mata na di tumitingin sa daan?" tanong ko pabalik.

Nung tumingala siya, bahagya akong nagulat at natigipan nung makita ko ang mukha niya, buti nalang di ako attractive sa singkit. Tsk. At paki-alam ko ba?

"Miss, if I'm going to be late of my class, I swear, I'm gonna find you and make you pay me!" he said. Galit na siya niyan? Pwes, the feeling is mutual. Galit din ako.

"Hoy lalaki! Hindi ako ang nakabangga sayo, at kapag nalate din ako, pag babayarin din kita!" sigaw ko. Ngayon pa na wala ako sa mood tapos dumadagdag pa 'tong lalaking 'to.

Naninisi pa siya! Hindi niya ba ako kilala? He just rolled his eyes. Aba't! Sino ba 'tong lalaking 'to?! How dare him to blame me? Pinulot ko na yung mga gamit ko at wala na akong pakialam kung ano ang makuha ko. Iniwan ko na siya dun dahil baka matusok ko pa yung mata nya at kunin yung eyeball niya, at ayoko rin sayangin yung oras ko sa kanya. Ang kapal nya!

Siya pa tong naninisi, eh sya naman talaga naka bangga sakin! 

Malapit na kami sa guidance office nang mag salita si Brie.

"Bakit ka naman umalis agad dun? Ang pogi pa naman nung guy!" she said while smiling.

"Eh bakit hindi ka nalang nag paiwan dun?"

"'To naman, ang sungit hehe, bad mood?"

"Eh sino bang hindi? Bwisit siya! Hindi nya ba ako kilala para ganunin nya ako?"

"Siguro transferee lang sya dito, kasi ngayon ko lang din siya nakita dito eh." Zyril said.

"Andito na tayo, wag na nating pag usapan yung bwisit na lalaking yun!" sabi ko sa kanila nung makarating na kami sa guidance office.

Hinanap ko yung I.D ko sa bag ko, kailangan kasi ng I.D para ma scan ang identity, high tech kasi tong school na 'to eh. But I found nothing.

Kainis baka naiwan ko sa bahay.

"Wala dito yung I.D ko, baka meron kayo diyan?"

"Nasa bag yung amin eh."

"Eh asan bag nyo?"

"Nasa room."

"Aish! Late na tayo, tara na." sabi ko at bumalik na kami. Tama nga ako late na kami.

Hayyss kainis!.

Pag pasok namin sa room, kumunot ang noo ko at lalo akong nainis.

What the hell is he doing here? Don't tell me kaklase ko sya? Bwisit! ang malas naman ng araw nato. I bit my lower lip becuase of so much frustration. The hell? Late na nga ako, nakita ko pa siya. What the worst even more compare to this day?

"Ms. Zafra, why are you late? first time to ah, Ms. Cuevas and Ms. Alarcon, also the two of you, why?" tanong nung Teacher namin.

"Ahm... nothing Ma'am, may pinuntahan lang po, we're sorry we're late." sabi ko.

"Okay, take your seat." sabi ni Ma'am kaya pumunta na kami sa mga upuan namin, pero dun ako umupo sa upuan ni Zyril, dahil nga ang dugyot nung lamesa ko, tsk! Pag nalaman ko lang talaga kung sino yung nag pintura nun malalagot talaga siya sakin! Nagyon, kailangan ko pa tuloy umupo sa ibang upuan na hindi naman akin.

"Hey, that's my seat!" Zyril said when she saw me sitting on her chair.

"I know, diyan ka nalang umupo." sabi ko at tinuro ang katabing upuan na inuupuan ko. Tumingin ako dun sa tao na nakaupo dun, at siguro naintindihan nya yung tingin ko kaya lumipat sya ng upuan.

Nung matapos yung klase umuwi na ako agad. Naiinis parin ako hanggang ngayon. Pagdating ko sa bahay nakita ko sila Mama at Papa na nag-uusap at mukhang seryoso sila.

Alam ko na masama ang makinig sa usapan ng iba, pero na cu-curios ako eh, kaya hindi muna ako nag pakita sa kanila.

"Paano kung hindi sya pumayag?" Mama asked Papa.

"I know, pero susubukan parin natin." Papa replied.

"We both know, that Princess won't marry him." Mama said.

Hala! Ano daw!? Ipapakasal ako!? No!

I won't do that. I won't marry a guy that I don't love.

"Yeah, but it depends if she had a boyfriend, we can't force her." Papa said.

Yes. They shoudn't force me. For goodness sake! I'm Princess Riebecah Clair Zafra. At ang babaeng katulad ko ay dapat pakasalanan ang nararapat sa kanya at ang taong mahal niya. Hindi yung ipapakasal siya sa hindi niya naman kilala. And worst, hindi niya mahal!

Long silence, kaya lumabas na ako sa pinagtaguan ko at nagpakita sa kanila. Hindi naman nila ako napansin kung narinig ko ba sila o hindi dahil ang seryoso nila kanina.

"Hi Ma, hi Pa." I greeted with a big smile and pulled them a hug. Kahit naman ganun ang narinig ko sa kanila, masaya parin naman ako.
Minsan lang kasi silang umuwi eh.

"Hello Princess, how's your day?" Mama asked me.

"It's fine Ma, I miss the two of you badly." I replied.

"Awww... were sorry Princess, we just busy on our company."

"It's okay Pa, Ma." I said.

"By the way, Princess, your Mama and I had a question, and your Mama will asked you, okay?" dad said and I nodded.

Oh my god! Ito naba yun? Sasabihin naba nila sa'kin na ipapakasal nila ako?

Oh no, please dont.

I'm not ready yet. And I'm not a big fan of arrange marriage.