Pretending Couple (Hudson Series # 1)

Chapter 27

I froze.

I can't move.

I've tried. But I failed.

Nang humiwalay ang labi niya sa labi ko ay napahawak ako dun. Ang lakas ng tibok ng puso ko! Did he just kiss me?

As in KISS?

"W-why did you do that?" tanong ko sa kaniya habang nakahawak parin sa labi ko. "And, what did you say?"

"Do you think I'm not jeallous, either? Every time someone approached you, I felt like I was going to kick. You're unfair! Can you be jealous, then I'm not?" napakurap-kurap ako sa mga sinasabi niya.

Nagseselos din siya? Seryoso? Anong ibig niyang sabihin?

"What do you mean?" I ask. I want to know what he means. Does he like me too?

"I also get tired of pretending. Whenever I want to do something or feel, I have to stop. You feel the same way, right? Then let's make it true!" Oh my god! Is he serious?

"What are you talking about Zed?!" ano ba naman kasi! Ayaw pa kasi ako deretsuhin! Parang tanga!

"I like you okay? I want this relationship to be true" mahinahon niyang sabi. Gusto niya daw ako? Seryoso? Ito naba yun? May chance naba ako? Pero may bigla akong naalala.

"But you love someone eles" I said. He shook his head.

"Then help me. Help me to forget her. Help me to love you" sabi niya. Totoo ba talaga 'to? Okay lang sa'kin yung ganto.

"Okay" i said while smiling. God this is it! Our relationship is finally true!

I've only been asking for this. Now, this is it! Thank you Lord, for giving Zed to me!

"I really like you Riebecah" sabi niya at niyakap ako. Ang sarap sa pakiramdam. Gusto 'kong umiyak! Ang saya-saya ko! Niyakap ko rin siya pabalik.

"I like you too" No i mean I love you. Pero sa tingin ko hindi ko muna sasabihin sa kanya ang mga salitang yun. I wish, when I told him that, he loved me too.

"Let's go back?" sabi niya nung kumuwala na siya sa yakap. Tumango ako. Pagkapasok namin sa loob ay mukha ng mga kaibigan ko agad ang nakita ko. Yung mukha nila parang sira.

"Break naba kayo?" tanong agad ni Brie. Binatukan siya ni Zyril.

"Ano bang pinag sasabi mo jan?" tanong sa kanya ni Zyril.

"Bakit? Nag tatanong lang naman ako. Nag-away sila diba? Edi, baka nag break na sila." si Neo naman ang bumatok sa kanya.

"Ang sakit ha!" sabi niya.

"Kung ano-ano kasing pinagsasabi mo!" sabi ni Neo sa kanya. Tumingin samin si Neo. "So nag break na kayo?" si Ethan naman ang bumatok kay Neo. Natatawa ako sa kanila.

"Isa ka rin eh. Mga walang kwenta naman yang mga tanong niyo." sabi ni Ethan.

"Tumigil na nga kayo" sabi ko sa kanila.

"So anong nangyari? Nag bre--" pinutol ko na yung sasabihin ni Brie.

"Hindi kami nag break. Ano ba kayo? Maayos kami." sabi ko.

"Eh, diba nag-away kayo?" tanong ni Neo.

"Oo, pero maayos na kami ngayon." sabi ko at hinawakan ang kamay ni Zed. Kinikilig ako.

"Hay naku! Kaya ayoko mag kajowa eh. Nakakatanga!" sabi ni Brie.

"Wag kang mag alala. Walang may gustong maging jowa ka" sabi naman Neo.

"Aba't! 'Wag ka ngang sumabat!"

"Bakit? May magagawa ka?"

"Tsk! Sa tingin mo rin ba, mag kakajowa ka?"

"Oo naman, sa gwapo ko ba namanng 'to?"

"Ang hangin!"

"Tara na nga. Ang ingay nila" bulong ko kay Zed. Inakbayan ako ni Zed at iniwan na namin yung mga kaibigan namin. Si Zyril at Ethan na ang bahala dun sa dalawa.

Umupo kami ni Zed sa may gilid. Yung medyo madilim, gusto ko kasi yung parang kami lang dalawa. Yiee! Kinikilig ako! Isinandal ko yung ulo ko sa balikat niya habang siya naman ay naka-akbay sakin.

"Zed, im happy" sabi ko. Promise, ang saya saya ko talaga.

"Me too" sabi niya naman. Hindi ko mapigilang hindi ngumiti. Natupad na yung gusto ko. Totoo na 'to. Na fe-feel nyo ba ako? Kung gaano ako ka saya?

"Thank you" pag papasalamat ko.

"For what?"

"For making me happy. For everything" i said while smiling.

"Your making me smile too" sabi niya.

"Hayy naku! Ewan ko sayo!" sabi ko nalang. Kinikilig talaga ako eh. Sa kanta ko kanina, parang nag katotoo. Sinalo niya ako!

"What school did you go to college with?" tanong niya. Ay oo nga pala noh.

"Zalsos University. How about you?" saan din kaya siya mag-aaral noh? Kung sa malayo man, edi, LDR kami. Nakakalungkot naman nun. Pero susuportahan ko siya!

"Where you are, I'm there too" sabi niya. Hinampas ko siya.

"Nakakainis ka kamo" sabi ko. He chuckled.

"Why?" natatawang tanong niya.

"Wag mo nga akong pakiligin"

"Ahh, so kinikilig ka pala" nakangiting sabi niya. Nagtagalog siya?

"Pwede bang, ganyan ka nalang lagi?" tanong ko

"What?"

"Na, nag tatagalog" sabi ko.

"Why?"

"Kasi ang sakit na ilong ko, kaka english mo!"

"Sorry, nasanay lang kasi ako"

"Nasanay? Bakit ka na sanay?"

"I grew up in Greece. Kaya nasanay ako mag english"

"So marunong ka ng greek language?" tanong ko. Nakakamangha naman yun.

"Yeah" Wow. Gusto ko tuloy siyang marinig na ganun mag salita. Mag tatanong pa sana ako ng may tumawag sa kanya.

"Wait. I'll just answer this call" sabi niya. Tumango ako. Hindi naman siya umalis sa kinauupuan niya.

"Geia sou adelfós? Nai. Sas efcharistó. Entáxei. Entáxei." sabi niya. Nakaka mangha. Ang galing niya. Kahit hindi ko maintindihan. Binaba niya na yung tawag at inakbayan ulit ako at sinandala ng ulo niya sa ulo ko.

"That's was cool" komento ko. He chuckled.

"Of course" sabi niya. Gusto ko sana siya itanong kong sino yung kausap niya, pero wag na. Sa susunod nalang.

Isinandal ko rin ang ulo ko at niyakap sa pamamagitan ng pag pulupot ng kamay ko sa bewang niya habang naka upo kami.

Ang saya saya ko!