Chapter 38

74 6 0
                                    


Nagising ako dahil sa sinag ng araw na tumama sa mukha ko. Dahan dahan 'kong minulat ang mata ko at umupo. Pinalibot ko ang tingin, kung nasan ako. Hindi pamilyar sa'kin. Asan ako? Pilit 'kong inaalala ang nangyari sa'kin.

"You're awake. Good morning" napalingon ako sa may pinto nang marinig ko ang pamilyar na boses. Lumapit siya sa'kin at hinalikan ako sa pisngi. Naalala ko na. Nakatulog pala ako kagabi habang kayakap niya. Biglang kumirot ang ulo ko, kaya napahawak ako dun.

"Shit.." daing ko. Ang sakit. Ganito pala ang pakiramdam ng hangover. Parang ayoko na tuloy uminom ulit. Parang paulit ulit na pinupokpok ang ulo ko sa sobrang sakit. Dahilan para manghina ako. Ang sakit talaga. Hinawakan niya yung ulo ko at marahang hinaplos ang buhok ko.

"Don't drink alcohol again okay?" sabi niya. Nakayuko lang ako. Ang sakit talaga. Parang binibiyak. "Anyway, drink this to heal your hangover" may inaboot siya sa'king baso. Dahil desperada akong gumaling na ang sakit ng ulo ko ay kaagad ko yung ininom.

"Thank you" sabi ko pagkatapos 'kong inomin yung binigay niya. "What time is it?" tanong ko. Tumingin siya sa relo niya dahil wala akong relong suot.

"10:23 am" nanlaki ang mga mata ko sa sinabi niya. Napabalikwas ako ng bangon kahit masakit ulo ko. Nataranta ako. Kailangan 'kong pumasok!
Shit talaga! Bakit ba kasi ako naglasing?!

"Calm down. It's seemed like you forgot. There's no class today" he said while chuckling.

"Don't kidd on me!" naiinis 'kong sabi. Bakit ba hindi niya ako ginising?!

"I'm not kidding. Kakatapos lang ng midterms and the dean said that we should rest. And thanks to Kuya Razel for that, because the whole school has no class." He said and smiled. I let a deep breath. I felt relief. Umupo ulit ako sa kama.

"Wait, where am I?" I ask. Ngayon ko lang nakita 'to. Asan ba ako?

"At my house" he directly said.

"Your house!" I was shock! I am in his house?! Seriously?! For all those years that we've together, ngayon lang ako nakapunta dito kaya nagulat talaga ako. And, for real? As in, HIS?! Wow!

"Yes. Your so drunk last light ang you feel asleep, so I bring you at my house" napatango-tango ako. Okay, yun naman pala. Hanggang sa may narealized ulit ako, kaya nanlaki na naman yung mga mata ko.

"My parents! Oh my god! They're looking for me!" oh god! Baka mag-alala sila mama at papa kung bakit hindi ako umuwi sa bahay. I know that they wasn't there. But we have a maid, of course tatawag sila!

"Don't worry. I already told them that your with me" nakangiti niyang sabi. Nagbuntong-hininga ulit ako. Thank god. I rest my head on his chest and hug him by side.

"Thank you" I thank him. He's really a gentleman. God, I can't believe that were almost break up last night! Ayoko naman talagang gawin, but I was thinking of him that he wasn't happpy with me. But he said that I keep on waiting him beacuse he's almost there, and because I love him. I fool myself again. But it's okay, he's worth it after all.

"I was the one who need to say thank you, Rie." He said and hug me back. I smiled. I really love him. Kumunot ang noo ko, bigal 'kong naalala yung sinabi niya kanina. I look up him still not breaking the hug while were sitting at the bed. I like this position!

"You called Razel, 'Kuya'" that's not a question. It is a statement. I heared him calling Razel 'kuya'. And it felt weird.

"Yes. He's older than me. Than us" he said. I nooded.

"I think I should called him kuya too" I was smiling while saying those. Wala pa akong natatawag na kuya. And I am excited!

"You seemed excited"

Pretending Couple (Hudson Series # 1)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon