Pretending Couple (Hudson Series # 1)

Chapter 15

Ako yung tipo ng tao noon na marupok, mabilis akong maniwala agad, lalo na sa mga taong pinag kakatiwalaan ko. Noon, kahit alam 'kong masasaktan ako sa isang bagay, ginagawa ko parin, kasi sa tingin ko kailangan. Gusto ko masaya lahat ng nasa paligid ko. I've known my self of being selfless. Inuuna ko ang iba bago ang sarili ko. I've learned that, 'All things in the world has a limitations' . Pati ang pagiging matulungin may limitasyon, ang pagiging makasarili may limitasyon din.

Yung trahedyang naranasan ng puso ko ang nag pabago sakin. Naging matigas ako, naging marahas sa iba. Sa tingin ko kasi ay kapag ginawa ko yun, nasisiyahan ako. Wala akong paki-alam sa feelings ng iba, ang iniintindi ko lang ay ang sarili ko. Bakit ko pa iintindihin ang nararamdaman nila? Eh wala nga silang paki alam sa nararamdaman ko eh. Buti nga sa ibang bagay napag tutuunan ko parin ng pansin, may puso parin naman ako, mabait parin, pero sabi ko nga, hindi na katulad ng dati.

Maraming nag sasabi na, napakalupit ko, wala daw akong awa sa kanila. Eh sila ba may awa sakin? Bakit ko sila iintindihin, kung ako nga 'di nila maintindihan eh. Broken lang daw ako, nawasak lang daw yung puso ko.

Wow ha!

Lang?

Seryoso?

Eh kung sila kaya mag pakatanga, na walang napapala! Yung sinasabi nilang 'lang' 'di nila alam kung gaano kasakit. Dalawang beses akong nasaktan, at sapat na yun para sakin na ayoko na. Nakakapagod! Yung mga lalaki pare pareho lang, ang hilig nilang saktan ang isang babae. Porket ba alam nilang gusto sila nito, may karapatan na silang saktan ito?

Hindi!

Wala!

Wala silang karapatan saktan ang damdamin ng isang tao!

Wow!

Coming from me?

Pero wala eh, ganun talaga, nasaktan ako. Hindi ko nakamit, nakuha, at naramdaman ang pag mamahal na gusto at kailangan ko.

Hanggang ngayon ay umiiyak parin ako. Ewan ko ba pero, bakit ayaw tumigil ng mga luha ko sa pag bagsak? Siguro dahil, labis talaga akong nasaktan sa nangyari. Bago dumating si Vin sa buhay ko, mahal ko na si Bryce. Matagal 'kong minahal si Bryce, as in mula pag kabata. Kahit paulit ulit niya akong sinaktan, minahal ko pa rin siya. Isn't funny? Im inloved with the guy who hates me? Tama kayo, after i confess to him, he hates so much, 'cause im being naughty to him, im always bothering him, but that's my way, so he can feel that im so much inloved with him, that he's more than friend for me. But he always told me that

"Princess, i can only offer you is just a friend"

Yung mga salitang binitawan nya noon, na kaibigan lang ang kaya niyang ibigay sakin, sobrang sakit sa pakiramdam. Feeling ko ang hirap 'kong mahalin. Noon, palagi 'kong tinatanong kung bakit 'di nya ako kayang mahalin. Ano bang wala sakin? Gusto 'kong itanong sa kanya kung bakit 'di niya ako magustuhan, pero diko pa tinatanong sinagot niya na

"I told to you, i cannot like or love you 'cause you were just my friend. I love someone else, and i would never left her for you"

Parang piniga yung puso ko nung sinabi niya yung mga salitang yun. Sabi niya, hindi niya kayang iwan ang taong mahal niya para sakin, sobrang sakit para sakin yun. Kilala niya ako mula pag kabata, pero mas pinili niya yung kakakilala niya palang keysa sakin. E, mahal niya eh. Anong laban ko dun? Mahal niya daw yung taong yun, wala akong laban dun. Eh sino lang ba naman ako? Eh isa lang naman akong kaibigan.

Kaya tumigio na ako noon na mahalin siya. Nakakapagod din kaya! Oo, 'di madaling mag move on, pero ginawa ko, at nagawa ko. Naka move on ako.

Kaya hanggang ngayon ay hindi ko parin maintindihan yung mga sinabi niya kanina. Totoo ba yun? O nag sisinungalung lang siya? Ayokong maniwala dahil alam 'kong pag ginawa ko yun, masasaktan na naman ako. Ayoko na ng ganun. Nakakasawa.