Pretending Couple (Hudson Series # 1)

Chapter 12

"W-what are you doing here?" I asked

"Of course it's your debut, that's why im here. How are you? You've grown up! Is that how you welcome me back?" He said.

"Ahm... I'm okay, I'm fine." sabi ko nung natauhan ako. Hindi ako naniniwalang dahil lang sa debut ko kaya siya andito. Ilang taon siyang nawala tapos bigla-bigla nalang nag papakita?

"Mister, may I dance her? I'm her last of her 18 roses." Sabi nya kay Zed. Tumingin sakin si Zed na naguguluhan, pero sinenyasan ko lang siya na umalis muna, na ginawa rin niya.

He took my hand and put on his shoulder, while his hand held my waist.

"Your so beautiful." he said.

"Thank you." I said and smile.

"Anyway, did you miss me Princess?" He asked while we we're dancing.

"O-of course." I answered awkwardly.

"Excuse me? Can I talk to her?" Zyril said. Hindi ko manlang namalayan na nilapitan niya pala kami. Nakaramdam ata.

"Of course." nakangiting sabi niya.

Pumunta kami ni Zyril sa kwarto ko, at sumunod rin pala sila Brie.

"God! Riebecah, what is he doing here?" Tanong ni Brie. Grabe talaga 'tong babaeng 'to. Kami ni Zyril ang mag uusap diba? Pero mas nauna pa siyang mag salita. Ibang klase!

"He said, it's my debut so he came here." sabi ko at nag iwas ng tingin. Umupo ako sa gilid ng kama ko at yumuko.

"Hey, are you okay?" Tanong ni Zyril at umupo sa tabi ko.

"Of course I'm okay. It was just the past." sabi ko at ngumiti.

"We we're always here. Remember that we love you." sabi ni Brie at niyakap nila ako.

"Thank you."

* * *

Nagbihis ako kanina pagkatapos namin mag usap ni Zyril at Brie. Salamat talaga at dumating sila sa buhay ko, kung wala sila hindi ko na alam ang gagawin ko.

Kahit ganun yung dalawang yun, mahal na mahal ko yung mga yun! Kaya kayo, kapag may kaibigan kayo, pahalagahan niyo. Kung may di mapag kaunawaan? Pag usapan niyo! Wag nyong hayaan na masira ang pag kakaibigan niyo dahil lang dun.

Pero dapat din maging fair ka sa kanila. Kung paano ka nila pinasaya dapat ganun mo rin sila pasiyahin, para mag work ang Friendship niyo.

Kung may gusto kang sabihin, sabihin mo, wag mong itago, dahil hindi yun ang solusyon. Minsan lang sa buhay natin ang makahanap ng kaibigan na tunay at totoo, dahil karamihan ngayon ay PLASTIK diba? Sabihin mong hindi babatuka  kita! Hehe joke lang!

Mahalin niyo dapat ang isa't isa, okay? Hoy ano na? Okay ba yun? Good!

Hinahanap ko ngayon si tukmol, kanina ko pa siya hinahanap pero diko diya makita. Ipapakilala ko pa siya sa mga magulang ko. Malapit naman na matapos yung party eh. Papunta ako ngayon sa garden ng may marinig akong sigaw.

"How dare you to say that? You don't know me!" He shouted to Zed.

"Yeah, I don't know you, and I don't want to know you." Zed calmly said.

"Fuck you." sabi niya at sinuntok si Zed. Napatakip ako sa bibig ko sandali at agad na lumapit sa kanila.

"Stop it!" Pag pigil ko at pumagitna sa kanila. Nagulat sila sa biglaang pag dating ko. Hinarap ko siya.

"Why did you punch him, Bryce?" I asked. He have no rights to punch Zed!

"Princess, where did you get him?" Sigaw ni Bryce sakin. "His mouth is bullshit!" Dagdag niya pa.

"Bryce, his my boyfriend! You have no rights to hurt him!" Sigaw ko rin.

"Your engaged with me. Were engaged. Were going to be married soon!" Nagulat ako sa sinabi niya, pati narin si Zed.

Oh my gosh!

This can't be!

"W-what do you mean?" Kinakabahang tanong ko. Hindi pwede 'to. Ayoko!

"Yes! I'm the one you were marry for." sabi niya. Agad ko siyang sinampal. Naiinis ako sa kanya.

"Did you plan this Bryce?" Tanong ko na pabasag ang boses. Naiiyak na ako.

"Princess, that's not what I mean." sabi niya at kumapit sakin. Umatras naman ako.

"How dare you Bryce! I hate you! How did you do this to me?" Sabi ko. Tumingala ako at kumurap-kurap para pigilan ang luhang gustong bumagsak. Paano niya nagawa sa'kin 'to? Why did he hurting me again? Ayoko siyang pakasalan.

"Princess let's talk." sabi niya at hinawakan ang kamay ko.

"I don't want to talk to you Bryce, please get out!" Sabi ko habang nakatingala parin at pilit na hinihila pabalik ang kamay ko, pero mahigpit ang pag kakahawak niya sakin.

"Don't touch her!" Sabi ni Zed at hinawakan din yung kamay ko na hawak ni Bryce. So mag kahawak kamay kaming tatlo. Maiba taya! Char! Late kana talaga Zed, nahawakan na talaga niya ako. Hayyss.

"Do you love him?" Napatingin ako kay Bryce dahil sa tanong niya. Ramdam ko yung titig nilang dalawa at hinihintay ang sagot ko. Nakita kong seryoso si Bryce habang naka tingin sakin. Nababasa ko sa mga mata niya na parang nag sasabi na 'Please, No'

"Of course, I love him." sagot ko. Bakas sa mga mukha nila ang pag kagulat lalo na si Zed.

Unti-unting lumuwag ang pag kakahawak sakin ni Bryce hanggang sa bitawan na niya ito. Tumalikod siya at nag lakad palayo. Nang mawala na siya sa paningin ko, bumaling ako kay Zed. Natameme siya. Ngayon ko lang napansin na dumugo pala ang labi niya, dahil siguro sa suntok ni Bryce kanina.

Kumuha ako ng panyo at pinunasan ang labi niya buti nalang pala may dala ako.

"What did you tell to him? To the point that he pu—" naputol ang sasabihin ko ng bigla niyang hawakan ang kamay ko at tumingin sakin ng seryoso. Bigla naman akong nag blush dahil sa ginawa niya. God, sana di niya mapansin!

"Did you say that you love me?" Seryoso niyang tanong. Yun ba yung dahilan kung bakit siya natameme kanina?

"Alangan sabihin ko na hind? Edi buking tayo, bobo! Diyan ka na nga!" Sabi ko at iniwan siya dun.

Ibang klase!

Hayy! Sarap niya bigwasan o kaya sakalin. Bakit ko nga pala inawat si Bryce kanina? Pero bakit parang may naramdaman akong kakaiba? Hayyss baka gutom lang. Tama, gutom lang yun. Pero kumain na ako kanina eh! Ahh..edi kakain nalang ako ulit.

Grabeh naman 'tong nararamdaman ko! Nakakakilabot!

Nakakatakot!