သန္းေခါင္းယံ ဆိုေသာ္လည္း တိတ္ဆိတ္မႈ႔တို႔ ကင္းမဲ့ေစရန္ ေကာင္းကင္တစ္ခြင္မွ မာန္ဖီႀကိမ္းေမာင္း ေလေသာ မိုးသားစိုင္မ်ားက အခ်င္းခ်င္းတိုက္ခိုက္ေနၾကသည္။ ၿပိဳးၿပိဳးျပက္ျပက္ လင္းလတ္သြားတဲ့ လ်ွပ္စီးမ်ားဟာ မည္းေမွာင္ေနေသာ ေကာင္းကင္ႀကီးကို စိတၲဇဆန္စြာ ထြန္းလင္းေပးေန၏။ အနီေရာင္ လ်ွပ္စီးေၾကာင္းေတြဟာ သစ္ပင္ အျမစ္မ်ား ပမာ ျဖာခနဲ။
ရုတ္တရက္ အခန္းေထာင့္မွာေပၚလာေသာ အရိပ္တစ္ခုေၾကာင့္ အသံကုန္ေအာ္ဟစ္လိုက္ေသာ္လည္း ကူကယ္မယ့္လူ နတၴိ။ အေၾကာက္လန႔္တၾကား အေနာက္ကို တိုးသြားရင္း ေအးစက္စက္နံရံကိုသာ ေက်ာကပ္မိသည္။
"ဖြားဖြား မလုပ္ပါနဲ႔ သားကမခေလ ။ဖြားဖြားရဲ ေျမး ႏိႈင္းမခေသြးပါ "
အသိစိတ္လြတ္ေနေသာ လူတစ္ေယာက္ပမာ ျပန႔္က်ဲေနေသာ ဆံပင္ေတြၾကားမွ မ်က္လံုးမ်ားက ေျခာက္ျခားစရာေကာင္းေနသည္။ကၽြန္ေတာ္ေျပာသံကို မၾကားသလို ေရ႔ွဆက္တိုးလာေနၿမဲ။ လ်ွပ္စီးေတြၾကားမွာ လက္ခနဲ႔ ျဖစ္သြားတဲ့ အရာတစ္ခုက ဖြားဖြားလက္ထဲမွာ ကိုင္ေျမွာက္ထားၿပီး အနားကို တစ္လွမ္းခ်င္းတိုးလာသည္။
"ဟင့္အင္း မလုပ္ပါနဲ႔သားေတာင္းပန္ပါတယ္"
ေတာင္းပန္သံတို႔ မမႈဘဲ မိုးၿခိမ္းသံကို လႊမ္းကာ တဟားဟား ရယ္ေနၿပီး ကၽြန္ေတာ့္ ရင္ဘတ္သို႔ ထိုးစိုက္ခ်လိုက္ေလသည္။ဖ်က္ခနဲ အသိစိတ္ျပန္ဝင္လာသလို စိုရႊဲေနတဲ့ ေခ်ြးေတြေၾကာင့္ အိပ္မက္ဆိုတာ သိလိုက္ရသည္။ သို႔ေသာ္ ေၾကာက္စိတ္က မေျပ။ရင္တစ္ခုလံုးေမာဟိုက္ကာ တုန္လႈပ္ေန၏။ ေခါင္းေတြမူးေဝလာၿပီး အေယာင္ေယာင္အမွားမွားျဖင့္ ရင္ဘတ္ျပင္မွာ ေသြးစမ်ားရိွေနမလားဟု စမ္းေနမိသည္။
ထိုးကိုက္လာတဲ့ ေခါင္းေတြၾကား လက္ကိုထၫ့္ကာ ဆုပ္ကိုင္လိုက္ေတာ့ ဦးေရဖ်ားေတြပါ ႀကိမ္းစပ္သြားရသည္။ဒီဆံပင္ေတြကို ဆဲြေဆာင့္ ခံထားရေၾကာင္း ေမ့ေနခဲ့တာ ။
အခန္းထဲမွ မီးအလင္းေရာင္ အနည္းငယ္ရိွေနသည္။ခုတင္ရဲ့ ခပ္လွမ္းလွမ္း စာၾကၫ့္စားပဲြမွာ ထိုင္ေနတဲ့ အရိပ္ေလးတစ္ခု ။ ခဲသားေဖာင္တိန္ကို လက္ညိုးနဲ႔ လက္မ ၾကားထၫ့္ကာ က်န္လက္ေခ်ာင္းမ်ားျဖင့္ နားထင္ကို ေထာက္ကိုင္ထားသည္။ တျခားလက္တစ္ဖက္က စာအုပ္ထဲရိွ စာေၾကာင္းအတိုင္း လိုက္ကာ ေရြ့ရွားလ်က္။ စာၾကၫ့္ မီးစေလာင္းမွာ ကၽြန္ေတာ္ ရိွရာဘက္တစ္ျခမ္းအား စာရြက္တစ္ခုနဲ႔ ကာေပးထားျခင္းက မီးေရာင္မစူးေစရန္ျဖစ္မည္ ။
YOU ARE READING
ဟေမန်ခသော နွေ
Romanceမိသားစု ပြဿနာတွေကြောင့် မေတ္တာလိုနေတဲ့ ကလေးတစ်ယောက်၊ သူပထမဆုံး နှစ်သက်စွဲလမ်းမိတဲ့ လူက အေးမြတဲ့ ချစ်ခြင်းမေတ္တာတွေ ပေးခဲ့သလို ပူဆွေးခြင်းတွေလည်း ဒွန်တွဲပါလာခဲ့သည်။ ထိုကလေး ရွေးချယ်လိုက်တဲ့ ဘဝရပ်တည်မူက ချောက်ကမ်းပါးလား? စွန့်လွတ်ခြင်းလား? မိသားစု...
