Ep -22(Unicode)

10.1K 1.2K 25
                                    


စိမ်းသက်နေတဲ့ ပတ်ဝန်းကျင်က အသားမကျသေးသော ခံစားချက်ကို ပိုလောင်ကျွမ်းအောင် အထောက်ကူ ပြုပေးနေသည်။တိုက်ခန်းတံခါးကို ဖွင့်ပြီးဝင်လိုက်တာနဲ့ မှောင်မဲနေတဲ့ အခန်းထဲမှာ စာတန်းထိုးနေသော TV က ဘယ်အချိန်ကတည်းက ပြီးဆုံးနေလဲမသိ။ TV ကို စိုက်ကြည့်နေသော မျက်လုံးသေတွေနဲ့အတူ အသိမရှိသလို ဆိုဖာပေါ်မှာ ထိုင်နေတဲ့သူ။

"ကိုကို ..."

မီးဖွင့်ရင်းခေါ်လိုက်မှာ အသိပြန်ကပ်ပြီး အိပ်ယာက လန့်နိုးသော လူတစ်ယောက်လို လှည့်ကြည့်လာသည်။ အသက်မဲ့နေတဲ့ မျက်ဝန်းတွေကို မြင်ရတိုင်း ရင်တွေနာရပါ၏။

" ငယ် ....ပြန်ရောက်ပြီလား"

" ကိုကို ဘာစားပြီးပြီလဲ "

မျက်ဝန်းတို့က ကြမ်းပြင်ကို ကြည့်ကာ လှုပ်ရှားသွားသည်။ သူ စားပြီးရဲ့လားဆိုတာ မသိတဲ့ဟန်။

"ခဏစောင့် ငယ် တစ်ခုခုပြင်ပေးမယ် "

"ကိုယ်လုပ်လိုက်ပါ့မယ် "

ကျွန်တော့် ထက် ဦးစွာ မီးဖို ခန်းဘက် ခပ်သုတ်သုတ်ဝင်သွားတဲ့ ကိုကိုက သူ့ကို စိတ်မညစ်စေချင်လို့ မနည်းဟန်ဆောင် ထိန်းနေသည့်ပုံစံ။ တစ်လရှိပြီ ။ မီးဟုန်းဟုန်းတောက်နေတဲ့ ဒီမြင်ကွင်းက ညတိုင်း အိမ်မက်ဆိုးအဖြစ် ပြန်မြင်ယောင်နေတုန်းပဲ ။

သူတောင် အဲ့လောက် ခံစားနေရရင် ကိုကို ကရော ။ မိသားစု အကုန် ဆုံးရှုံးရသလို အမှတ်တရများစွာနဲ့ ခြံလေးကိုပါ စွန့်ပစ်ခဲ့ရ ပြီး အခုထိ ကျူရှင်ကိုမသွားနိုင်သေးဘဲ ဒီတိုက်ခန်းလေးထဲမှာပဲ ရှိနေခဲ့တာ ။ အလုပ်က ပြန်လာတိုင်း ကိုကို ဘာမှမဖြစ်ပါစေနဲ့ဆိုတဲ့ ဆုတောင်းစကားက အချိန်တိုင်းရေရွတ်နေမိသည်။ လျှပ်စစ်ဒယ်အိုးကနေ ရှော့ဖြစ်ပြီး အရင် gas အိုးအဟောင်းပေါက်ကွဲတာကြောင့် သုံးယောက်လုံး လွတ်နိုင်စွမ်းမရှိခဲ့ဘူး။မီးအရှိန်က ကျွန်တော်တို့ ခြံဘက်ကို ရော ကူးထားတာကြောင့် မေမေက အဒေါ် သူ့အမတွေရှိတဲ့ ကချင်ပြည်မှာရှိပြီး ယခု ကျွန်တော်နဲ့ ကိုကိုက ဖေဖေဝယ်ပေးထားတဲ့ တိုက်ခန်းမှာ နေသည် ။
ရုတ်တရက်ကြီး တစ်ယောက်တည်း ဖြစ်သွားတဲ့ ကိုကို့ကို သူနှစ်သိမ့်ပေးချင်သော်လည်း ကိုယ်တိုင်က အနာမကျက်သလို ဝမ်းနည်းနေတဲ့ မျက်လုံးတွေနဲ့ ဆုံလိုက်တိုင်း ပြောမယ့် စကားတို့ ပျောက်ရှနေမြဲ။
သက်ပြင်းချမှုအကြိမ်ကြိမ်နဲ့ အင်္ကျီလဲပြီး အပြင်ထွက်လာတော့ စားပွဲမှာ တင်ထားတဲ့ ခေါက်ဆွဲပြုတ် ပန်းကန်နှစ်ခုရှိနေသည်။

ဟေမန်ခသော နွေHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin