ဆိုင္ကေန ေပးလိုက္တဲ့ လိပ္စာအတိုင္းလိုက္လာေတာ့ တိုက္ခန္းေလးတစ္ခုေရ႔ွကို ႏိုင္ထက္ ေရာက္ေနသည္။ မခ ဆိုင္ကို မလာတာ တစ္ပါတ္ေက်ာ္ရိွၿပီး အဆက္သြယ္လည္းမရဘူးလို႔ ေျပာတာေၾကာင့္ သူအခုလို အိမ္အထိ လိုက္လာျခင္းပင္ ။ က်က္သေရတံုးေကာင္နဲ႔ ေတြ့မွာစိုးလို႔ အရင္ကခင္မင္ေနေပမယ့္ အသစ္ေျပာင္းေရြ့ေနတဲ့ အိမ္ကို တခါမွ လိုက္မလာဖူးဘူး ။ ။ ေျပာသာ ေျပာတာ မျမင္ခ်င္လို႔မရေတာ့ျပန္ဘူး ။ဒီေန့ေတာင္ လက္မွတ္ထိုးေတာ့မွာ။
တံခါးကို သံုးေလးခ်က္ေလာက္ဆင့္ေခါက္လိုက္ေတာ့ ခဏ အၾကာ တံခါးဆဲြဖြင့္ရင္း ျမင္လိုက္ရတဲ့မ်က္ႏွာျပင္က ေမ်ွာ္လင့္ထားတဲ့သူ မဟုတ္သၫ့္ဟန္ ၿငိဳးငယ္သြားသည္။
"အစ္ကိုႏိုင္ထက္ ဘာကိစၥရိွလို႔လဲ "
"မင္းေသၿပီမွတ္လို႔ "
အိမ္ထဲဝင္ပါလို႔ မဖိတ္ေခၚေပမယ့္ ငယ္ငယ္ကလို ပိန္ေသးေသး ခႏၶာကိုယ္ျဖစ္ေနတဲ့ အိမ္ရွင္အား ပခံုးကိုတိုက္ကာ ဝင္လိုက္သည္။
"လခြမ္း ဒါ အိမ္လား ႂကြက္သိုက္လားကြာ"
ေျခာက္ဆဲြေျခာက္ဗူးခြံေတြၾကား ဘီယာပုလင္းေတြနဲ႔အဝတ္ေတြက ဧၫ့္ခန္းရဲ့ ေနရာအနံ႔ျပန႔္ႀကဲေနသည္။ေခါက္ဆဲြေျခာက္ပန္းကန္တန္းလန္းေတြက ဘယ္ေန့ကတည္းက မေဆးရေသးတယ္မသိ။ ေဆးလိပ္တိုေတြလည္း ဟိုတစဒီစ ေအာက္က ေကာ္ေဇာမွာပါ မီးေပါက္ရာေတြ ေနာက္ႏွစ္ရက္ေလာက္အထိ ႏိုင္ထက္မ်ား လာမရွာခဲ့ရင္ ဒီတိုက္ခန္းမီးေလာင္သြားမလားပဲ။
ေခါင္းရမ္းကာ အေနာက္မွာရပ္ေနေသာ သူ႔ကိုျပန္ၾကၫ့္လိုက္ေတာ့ ျဖစ္ေနတဲ့ ပံုစံနဲ႔ မခ ရုပ္က သိပ္ေတာ့မျခားနား ။ ႏႈတ္ခမ္းေမႊးခပ္စိမ္းစိမ္းေတြနဲ႔ဂုတ္ေထာက္ဆံပင္က ဓားျပေပါက္စရုပ္ေပါက္ေနသည္။
"အတူတူေနတယ္ ေျပာၿပီး ဟိုေကာင္က မရွင္းဘူးလားဒါေတြကို"
ထိုင္စရာေနရာ ရေအာင္ နည္းနည္းရွင္းလိုက္ၿပီး ေျပာေတာ့ အမိႈက္ပံုၾကားၾကမ္းျပင္မွာပဲ မခ ထိုင္ခ်ကာ
"သူနဲ႔ အဆက္သြယ္မရတာၾကာၿပီ"
"ဘာ ...? ဒါဆို ဒီေန့ ဘာေန့လဲဆိုတာေရာမင္းမသိဘူးလား"
YOU ARE READING
ဟေမန်ခသော နွေ
Romanceမိသားစု ပြဿနာတွေကြောင့် မေတ္တာလိုနေတဲ့ ကလေးတစ်ယောက်၊ သူပထမဆုံး နှစ်သက်စွဲလမ်းမိတဲ့ လူက အေးမြတဲ့ ချစ်ခြင်းမေတ္တာတွေ ပေးခဲ့သလို ပူဆွေးခြင်းတွေလည်း ဒွန်တွဲပါလာခဲ့သည်။ ထိုကလေး ရွေးချယ်လိုက်တဲ့ ဘဝရပ်တည်မူက ချောက်ကမ်းပါးလား? စွန့်လွတ်ခြင်းလား? မိသားစု...
