Ep - 19(Unicode)

9.3K 1.1K 19
                                    


ဆိုင်တံခါးပိတ်ပြီး သော့ခတ်နေချိန် နေ့လည်က အကြောင်း ခေါင်းထဲပြန်တွေးမိနေသည်။ 'ဖေဖေ ဒေါ်ယဉ်ငြိမ်းမေနဲ့ ဒီနေ့ပဲလမ်းခွဲလိုက်ပြီ' ဟု မထင်မှတ်ပဲ ရောက်ရှိလာကာ ပြောပြခဲ့သည့်စကား။

ကျွန်တော် နဲ့မေမေကို ပြန်ခေါ်ချင်တဲ့အကြောင်း သွယ်ဝှိုက်ပြောပေမယ့် လိမ္မာပါးနပ်စွာပဲ ငြင်းဆိုခဲ့သည် ။ မေမေ့မာနကို ကျွန်တော်တင်မက ဖေဖေပါ သိတာကြောင့် အတင်းကြပ်တော့မခေါ်။ လိုအပ်တဲ့အချိန်ဆက်သွယ်ပြီး အချိန်မရွေး ပြန်လာလို့ရအောင် ပြောကာ ပြန်သွားသည်။

ဖေဖေရဲ့ ကိစ္စတွေမှာဝင်ရောက်ပြောဆိုခြင်း မရှိခဲ့ပေမယ့် မေမေနဲ့နေရတာသာ ပိုပြီးပျော်သည်။နောက်ပြီး ဝမ်းနည်းရိပ်သမ်းနေတဲ့ ဖေဖေမျက်ဝန်းတွေကို အပြုံးနဲ့ဟန်ဆောင်နေပေမယ့် ကျွန်တော်သိသလို ထိုအမျိုးသမီးကို သူ တကယ် မြတ်နိုးခဲ့တယ်ဆိုတာ ထိုမျက်ဝန်းတွေမှ တွေ့နိုင်သည်။

ကျွီ.....ဒုန်း .....!

ဆိုင်ကယ်ပေါ် တက်ပြီး မောင်းရန်ပြင်လိုက်ချိန် အနောက်မှ ကြားရသော အသံတစ်ခု။ ညနေအချိန်ဆိုင်း ဖြစ်တာကြောင့် ဒီနေ့ ကျွန်တော် ပြန်ချိန်က လူပြတ်နေပြီဖြစ်သည်။ လမ်းထောင့် တစ်နေရာ အမှောင်ရိပ်ကနေ အရှိန်ပြင်းပြင်းမောင်းထွက်သွားတဲ့ ကားတစ်စီးက တစ်ခုခုကို ဝင်တိုက်မိခဲ့ဟန်ပေါ်သည်။ ထောင့်အကွေ့မှာ ဖြစ်တာဆိုတော့ တိုက်တဲ့အရှိန်က သေးမှာမဟုတ် ။

လမ်းရဲ့ တစ်ဖက်ကို ကူးသွားလိုက်ပြီး ထိုနေရာသို့သွားကြည့်မိသည်။ အဝေးက မမြင်ရသော အမှောင်ထုက အနီးကပ်ကြည့်မှ အနည်းငယ်ရှင်းလင်းလာပြီး ကျိုးကျေနေသော ဆိုင်ကယ် အစအနတွေ မြေမှာပြန့်ကြဲလျက်။

ထို့နောက် ဆိုင်ကယ်နဲ့ ခပ်လှမ်းလှမ်းနေရာမှာ မှောက်နေသော လူတစ်ယောက်။ ဆိုင်ကယ်ဦးထုတ်မပါသောကြောင့် ခေါင်းမှ သွေးတွေက ကတ္တရာလမ်းမပေါ်မှာ စီးကျနေသည်။အရေးပေါ် ဖုန်းကို ခေါ်လိုက်ပြီး မှောက်နေတဲ့ လူကို အသက်ရှိမရှိသိရအောင် ဖလက်မီးနဲ့ထွန်းကြည့်လိုက်ချိန် လက်ထဲက ဖုန်းတောင်လွတ်ကျတော့မည့် အခြေနေ။

ဟေမန်ခသော နွေWhere stories live. Discover now