Hırsız {bxb}

14*

{Yazar}

Arabaya yeniden binmişti Barkın. Hızla arabayı çalıştırdı ve bir yandan ona daha iki saat önce verilen numarayı aradı. Yardım isteyeceği tek kişi oymuş gibi sarılmıştı telefona. Başka kimseyi arayamazdı sanırım. Yani, hem yardımcısı değil miydi? Bu işte yardım etsindi ona.

Telefonun diğer ucundan gelen "Buyrun?" Sesine karşı Barkın boğazını temizledi ve gözünü yoldan ayırmadan ne diyeceğini düşünmeye başladı.

"Simay hanım, ben Barkın. İş dışında yardımınız lazım."

Diğer hattaki ses birkaç saniye sustuktan sonra "Barkın bey, ne olduğunu söylerseniz daha açık olabilirim." Diye konuştu.

Barkın aracı sürerken "Ne tür bir yardım olacağını söyleyemem ama arayabileceğim tek kişi sizsiniz şu anda." Diyip arabayı yavaşlattı ve kızdan gelecek cevabı bekledi.

"Üzgünüm ama gecenin sekiz buçuğunda patronum tarafından nedensizce çağrılırsam tabiki de gitmem."

Haklıydı kız, gece gece patronu tarafından çağırılan. Özellikle de bu patron kendini dışarıya seks meraklısı biri olarak gösterirken çağırılan kızlar tecavüze uğradıktan sonra darp edilerek evlerine yollanıyordu. Bir açıklama lazımdı Barkın'a.

"Himayem altına aldığım bir çocuk kayboldu ve tek başıma bulabilmem imkansız. Daha fazla bilgiye ihtiyacınız yoktur umarım."

"İş yerinin karşısındaki barın önünde buluşalım. On dakikaya oradayım." Karşı hattan istenen cevap gelince Barkın telefonu kapattı ve arabayı dehşet bir hızla sürmeye başladı.

Kaçmış olmamasını diliyordu. Umarım yanlış anlaşılmadır diyordu kendi kendine. Umarım sadece... Kimi kandırıyordu? Gitmişti işte. Onu bulur bulmaz evden çıkmasını yasaklayacaktı. Ve yanından hiç ayrılmayacaktı.

*

Barkın arabayı istenilen yere götürdükten sonra durdu ve etrafa bakınmaya başladı. Siyah kot üstüne gri sweatshirt giymiş Simay karşıdan omzuna attığı çanta ile ilerliyordu.

İş yerinde gördüğü o halinden eser yoktu. Yüzündeki hafif makyaj gitmişti. Resmi iş kıyafeti giyen Simay şimdi ise kaykay kayan ergenlere dönmüştü.

Barkın'ı görünce arabaya doğru ilerledi ve kapısını açıp on tarafa bindi. Barkın ona bakınca bir not defteri çıkardı ve "Evet Barkın bey, şimdi bana çocuğun görünüşünü evinizin adresini ve gidebileceği yerleri söyleyin."

Barkın korkudan kuruyan dudaklarını yaladı. Hava kararmıştı ve ne yapacağını bilmiyordu. Bir yere gittiyse... Kaçtıysa bile. Merak ediyordu onu, deli gibi merak ediyordu yani bütün kanı şu anda onun için akıyordu.

Her detayı anlattı Ege hakkında. Çocuğun bütün hikayesini Simay ile paylaştı. Tek tek yaşadığı her şeyi anlattı. Simay o konuştukça elindeki defterin sayfalarını dolduruyordu notlar ile.

Barkın küçük bir çocuk gibi olanları anlatırken Simay kafasını sallıyor ve değişik not tutma taktiği ile bir şeyleri yerine koymaya çalışıyordu.

Barkın'ın konuşması bittikten sonra yaşarmış gözlerini kırptı. Sinirli olması gerekirken sadece korkuyordu. O kadar korkuyordu ki beyaz teni kirece dönmüştü.