Hırsız {bxb}

55*

{Yazar}

Göz torbalarına aynada bakan kıvırcık çocuk gece ağladığı için şişen gözlerine lanet ediyordu.

İkinci seans dün bitmişti, kalmıştı iki seans.

Konuşmayı bırakın ikili evde karşılaşmıyordu bile. Barkın iyice zamanını sokaklarda Ege de odasında geçirmeye başlamıştı.

Son iki seansa gelmemişti Barkın. Bu cidden kıvırcık çocuğun kalbini en çok kıran şey olabilirdi.

Geceleri istemsizce uyumaya çalışırken onu beklemekte buluyordu kendini. Onu isterken buluyordu yanında yatağında kolları arasından nefes sesleri kulağında gözleri gözünde. Bir gece sadece, sonra yeniden devam edebilirdi hayalet ile aynı evdeymiş gibi tavırlarına.

Konumuz bu değildi.

Gözleri hem zonkluyor hem de yanıyordu.

Daha güneş bile doğmamıştı ki ağlayarak uyuduğu uykusundan büyük bir acı ile kalkmıştı.

İltihap kapmış olmalıydı gözleri.

Ayağa kalktı ve çıplak ayaklarını ılık yere basıp doğruldu, ardından aynı ışığı açarkenki sessizlik ile kapatıp parkelerde ses çıkartmamaya çalışarak tuvalete yöneldi. Yıkasa geçerdi belki.

Yanan gözlerine ışığın altında baktığında durumun daha da vahim olduğunu anladı.

Gözlerinin içi kanlanmış ve sulanmıştı. Ne bu kadar kötü yapmıştı ki gözlerini.

Elini hafif ıslatıp gözlerini çok da bastırmadan yıkamaya başladı. Ama nafile, her dokunuşunda daha da acıyordu.

Sanki beynindeki sinirlere dokunuyordu.

Sonunda vazgeçtiğinde kapıyı kilitledi ve çöktü acısı yüzünden taşıyamadığı vücudunu terk etmek ister gibi.

Ne kadar acırsa gözleri o kadar sulanıyor ve daha çok acıtıyordu canını.

Yutkundu ve hafifçe silip aynada kendisine baktı.

Suçlanacak biri varsa o kesinlikle Barkın'dı. Ama Ege o kadar acizdi ki bunun için de kendini suçluyordu.

Derin bir nefes verdi ve tam odasına gitmeye hazırlanırken duyduğu alarm sesi ile olduğu yerde kaldı.

Barkın'ın alarmı.

Bir anlığına da olsa ona yaptığı şeyi görmesini istedi Ege.

İliklerine kadar verdiği zararı hissetsin istedi.

Bu tereddütten sonra odasına gitmek için hareketlense de çok geçti. Gözleri açılan kapının ardında çıkan çocuğa kaydı.

Barkın omzuna attığı havlu ile yorgun bakışlarını banyoya kaldırsa da gördüğü şey kıpkırmızı gözler ve acı dolu bir surat ile ağlayan Ege olmuştu.

Kalbinden vurulmuşa döndü. Bu hali... Ondan farksızdı.

Günlerdir gördüğü kaçmak için yet arayan ve her ona baktığında aynı sinirli bakışlar ile karşılık veren. Odasından çıkmayan çıksa bile ışık hızında geri dönen Ege...