Hırsız {bxb}

43*

{Yazar}

Ege ellerini ceketin cebine soktu ve stresli bir şekilde bir eve yürümeye başladı. Ne olacağı hakkında gram fikri bile yoktu ve hazırlıksızdı.

Daha yeni yeni yakın olmuşlarken bir anda ona bağırıp çağırsa ardından işten kovsa ne olurdu diye düşünüyordu. Bunları düşünürken yolu uzattı iyice.

Hiç bilmediği yollardan ilerlerken mutlak olan bir şeyden kaçıyor gibi hissediyordu.

Sonunda evin yoluna girip beynindeki milyonlarca ihtimali bir kenara attı.

İyi olacak, her şey diye tekrarladı.

Olmazsa da, buluruz bir çaresini. Olmadı yine kaçarız. En iyi yaptığımız şey bu değil mi?

Katları çıktı ve eli kapıya gitti. Duraksadı, derin bir nefes aldı.

Olaylar şu ana kadar çok hızlı ilerlemişti. Daha gece Tarık ona bir şeyler itiraf ederken şimdi Ege'deydi itiraf sırası. Hatta kıvırcık çocuk itirafı etmişti bile, sadece nasıl bir cevap geleceği hakkında bir fikri yoktu.

Kapıyı tıklattı.

Birkaç saniye gergince bekledi.

Yaklaşan adım seslerinden sonra açılan kapı ile birlikte karşısında saçlarını bir toka ile arkaya tutturmuştu.

İçeriden gelen yoğun et kokusu anında Ege'ye ulaşırken ikili birbirlerinin gözlerine bakakaldılar.

Ege yutkundu. Ne diyeceğini bilmiyordu.

Sonunda mavi saçlı çocuk kapıdan çekilip "Girsene, yemek hazırladım." Diye mırıldanıp sonrasında mutfağa ilerlemeye başladı.

Ege kapıda şaşkın bir şekilde kalmışken içeri girmek için adım attı. Ayakkabılarını çıkarıp kenara koyduktan sonra ceketini yanda bulunan fortmantoya astı.

Ardından mutfağa girdi.

Masada bulunan yemek yıllar öncesini hatırlatacak cinstendi. Sanırım en son annesi ile kalırken bu kadar güzel şeyleri yemişti.

Veya... Barkın ile kalırken.

Yutkunup mavi saçlı çocuğa baktı.

Tarık gözlerini ondan çekip tabaklara yemeği koyarken bir yandan da ne diyeceğini düşünüyordu sanırım.

Kıvırcık çocuk sofraya oturup teşekkür etti. Ortalık bir süre sessiz kaldı. İkili yemeklerine bakıyor ve gergince bekliyordu.

"Aslında..."

Tarık sustu ve çocuğa baktı, nasıl başlayacağını bile bilmiyordu.

"Aslında böyle bir şeyi beklediğim söylenemez." Güldü kendi kendine sonra. Gergindi ama niye bilmiyordu.

Kelimelerinin karşıdakini incitmesinden korkuyordu.

Bunu yaşamıştı, üzücüydü.

Ege kafasını sallayıp göz temasından kaçındı.