Hırsız {bxb}

33*

{Yazar}

Sekiz gün. Diken üstünde geçirilen sekiz gün.

Evde her hareketlilikte soğuk soğuk terlediği sekiz gün.

Her Barkın işten gelince korku ile onu izlediği, her göz göze geldiklerinde 'Acaba biliyor mu?' diye düşündüğü sekiz gün.

Nefesi boğazından çıkarken orayı yaktığı. Göğsünde sürekli taşıyamayacağı bir ağırlık olduğu omuzları sürekli düşük gezdiği sekiz gün.

Yüz doksan iki saat.

Onbir bin beş yüz yirmi dakika.

Altı yüz doksan bir bin iki yüz saniye.

Her nefesinde geçmişini hatırlıyordu. Her seferinde gözleri önüne geliyordu ondan önce o an ve ondan sonrası. Her an gözlerinin önündeydi geçmiyordu, sesler geçmiyordu hiçbir şey bitmiyordu.

Hiçbir şey o zamanda kalmamıştı, hepsi hâlâ dün yaşanmış gibiydi. Hâlâ hissediyordu.

Ölmek istiyordu şu anda.

Diri diri gömülmek.

Aptallık etmişti. Büyük bir aptallıktı iki yıl önce ölüm fermanını imzalamıştı. Gençti, hâlâ gençti. Böyle olmamalıydı.

Tam mutlu olduğu zaman bunu yapamazlardı.

Mesaj geldikten sonra korku ile telefonu kenara atmış ve lavaboya gidip boğulmak istercesine yüzüne soğuk su çarpmıştı.

Bembeyaz olmuştu esmer teni. O zaman işte, çok yakındı. Çok yakındı yan tarafta duran jileti alıp boynuna geçirdiği tek çizik ile bu acıya son vermeye, çok yakındı.

Sekiz gün ölüm gibi geçmişti.

Ama kimse ölmemişti.

En azından şimdilik.

Omuzlarında taşıyacağından fazla yük olan kıvırcık çocuk televizyona boş boş bakıyordu.

Telefonunda sekiz koca gündür duran birdirime bir kere daha baktı.

Tam da her şey mükemmel olurken, tam da hayatı düzene girerken geçmişten herhangi bir hatası çıkıp mahvediyordu.

Kimdi bu?

Nereden bulmuştu o videoyu?

Niye ona karşı kullanıyordu?

Görüldüde bırakmıştı mesajı, ki bunu yaptığı için bile çok korkuyordu. Ya Barkın'a gönderirse?

Gözlerini kapatıp anlatamayacağı kadar kötü olan zihnini bir kere daha gözden geçirdi gözleri aynı zamanda dolarken.

Telefonu yeniden açtı ve mesajı yazan kişinin profiline girip mesaja cevap vermek için cesaret topladı. Salak cesareti...

Kimsin sen?

Yazdıktan sonra telefonu kapatıp bir kenara koydu. Ellerini yüzüne bastırdı. Hıçkıra hıçkıra ağlamak istiyordu resmen. O kadar canı yanıyordu ki.